Άστρα μη με μαλώνετε

Τα απρόοπτα που έχει φέρει η έκλειψη είναι απίστευτα. Και μπορεί η Witchella να μας τα έχει γράψει μέρες τώρα, όμως ειλικρινά δεν περίμενα ορισμένες καταστάσεις να φτάσουν έως εκεί που έφτασαν. Καθυστερήσεις, ενέργεια θολή, διαφωνίες, εντάσεις, μη επικοινωνία. Αχ Ερμή, ΑΧ ΕΡΜΗ. «Κάψε στικς, άναψε κεριά, κατέγραψε τις σκέψεις σου, κάνε υπομονή με στιλ» ακούω μέσα μου μια φωνή που θέλει να με προστατέψει και την ίδια στιγμή βλέπω το είδωλό μου μέσα από το λάπτοπ να ξεφυσά. Φου, ξεφουυυ…

Άστρα γιατί μας μαλώνετε; Με όποιον συνομιλώ τις ημέρες αυτές είναι για να σκάσει. Δε μοιάζει να είναι κάτι προσωπικό, αλλά γενικευμένο. Δε λέμε τις αλήθειες μας; Τις λέμε αλλά μισές; Τελικά ακούμε; Κι αν ναι, αυτά που θέλουμε να ακούσουμε ακούμε, ή τα βαθιά και αληθινά της άλλης πλευράς που επίσης είναι για να σκάσει όπως εμείς; Πώς προκύπτει αυτό το τόσο μεγάλο χάσμα στην επικοινωνία που είναι έτσι μαζεμένο και σε κάθε επίπεδο την τελευταία εβδομάδα;

«Προσπαθώ να παραμένω αισιόδοξη» λες και γελάς μόνη σου. «Εισπνοή, εκπνοή». Πάλι γελάς. «Ηρέμησε, τίποτα δεν είναι υπό έλεγχο!». Εκεί να δεις γέλια…! Μήπως απλά τελικά χρειάζεται να αφήσουμε λίγο τη ζωή να κυλήσει; Μήπως απλά τελικά, το να μην έχουμε σαφές πλάνο καμία φορά βοηθά;

Food for thought, magic.

(και συνέχισε να είσαι ψύχραιμη, με στιλ!)