Αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσεις να στολίσεις φέτος!

Στολισμός χριστουγεννιάτικου δέντρου check. Λαμπιόνια στα κάγκελα της βεράντας check. Αγορά πρώτων δώρων για αγαπημένα πρόσωπα check. Διακοσμητικές, γιορτινές μπάλες στο γραφείο σου θυμίζουν κάτι από ντίσκο και βαθιά μέσα σου πολύ σου αρέσει –μη ντρέπεσαι, μου αρέσει κι εμένα!– check. Με την καρδιά μας τι κάνουμε; Θα τη στολίσουμε κι αυτή ή θα την αφήσουμε παραπονεμένη;

Η αντίστροφη μέτρηση για το 2025 έχει ήδη ξεκινήσει και οι δρόμοι μυρίζουν Χριστούγεννα. Ροφήματα εορταστικά, διάθεση φωτεινή, χαμόγελα πλατιά –πως αλλιώς, η πολυπόθητη άδεια κοντοζυγώνει!- και κάπως όλα μοιάζουν σα να μεγεθύνονται. Συναισθήματα, σκέψεις, αναμνήσεις, στιγμές. Αυτή είναι η επίδραση που έχει το «φως» πάντα. Μόνο που στην περίπτωση των Χριστουγέννων το φως ξεκινάει από έξω, κάτι το οποίο ενδεχομένως… παρακινήσει και το μέσα. Αμήν!

Από έξω προς τα μέσα

Όπως οι πιο στενοί μας άνθρωποι, έτσι και η ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα, τη ψυχολογία και γενικότερα τη ζωή μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι απολαμβάνουμε να συναναστρεφόμαστε άτομα από τη φύση τους αισιόδοξα καθώς δρουν άμεσα στο χαμόγελο και τη δική μας θετική οπτική στα πράγματα. Είναι αρκετό το «από έξω προς τα μέσα»; Σίγουρα μπορεί να μας εμπνεύσει και να προσθέσει λίγη μαγεία, αρκετό όμως δεν το λες. Αρκετό είναι μόνο ένα πράγμα: να θες.

Αν με ρωτάς, όσα βιβλία αυτοβελτίωσης κι αν διαβάσεις, όσα εμπνευστικά podcasts κι αν ακούσεις, όσες ομιλίες «σπουδαίων ανθρώπων» κι αν παρακολουθήσεις, όσα μελομακάρονα κι αν φας, αν το μέσα σου δε διψάει κυριολεκτικά για φως σε κάθε συνθήκη, κάθε λεπτό, τότε όλα τα παραπάνω αποτελούν στιγμιαία placebo που κάνουν απλά «ενέσεις αισιοδοξίας». Και όχι, δεν είναι αρκετά. Να το πάμε λίγο διαφορετικά;

Όπως μέσα έτσι κι έξω

Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που όταν ψάχνουν μια «διέξοδο», ή νιώθουν ότι κάτι «τους τρώει», αποφασίζουν να αλλάξουν τη διαρρύθμιση των επίπλων στο σαλόνι τους, ξεσπούν στα μαλλιά τους ή επιλέγουν να αναβαθμίσουν την γκαρνταρόμπα τους. Έχω υπάρξει αυτός ο άνθρωπος. Ξέρω ακριβώς πως είναι. Ξέρω επίσης πως δεν είναι καθόλου εύκολο να συμφιλιωθείς με τους δαίμονες και τη σκοτεινή σου πλευρά, να σε αποδεχτείς ολόψυχα με τα πάνω και τα κάτω σου και τελικά να σε αγαπήσεις. Πόσες φορές μπορείς να αλλάξεις αυτό το ρημαδοσαλόνι όμως;!

Πριν λίγες ημέρες συνάντησα τυχαία στο δρόμο μια παλιά μου πελάτισσα. Ας την πούμε «Ε». Χάρηκα ιδιαίτερα που στο πρόσωπό της είδα ολοφάνερα αυτό το αίσθημα του «γεμάτου», σα να δήλωνε κάθε της κίνηση, κάθε της έκφραση «ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!». Πόσο όμορφο να το βλέπεις αυτό στους ανθρώπους. Όταν τη ρώτησα πως τα πάει, μου είπε πως τις τελευταίες ημέρες με είχε αρκετά στο μυαλό της και σκεφτόταν να μου στείλει. «Ωριμάζει, ανθίζει και φωτίζει αυτός που επιλέγει να δουλέψει με την πάρτη του. Όλοι οι άλλοι απλά μεγαλώνουν! Γι’ αυτό με βλέπεις καλά Μάρη. Και αυτά τα λόγια κάποτε μου τα ‘χες πει εσύ…» μου υπενθυμίζει. Λιώνουμε σε μια αγκαλιά και χαμογελάμε.

Λάμψε καρδιά μου!

Ίσως είναι η πιο ιδανική στιγμή του χρόνου να πάρεις από το χέρι τον εαυτό σου και να τον οδηγήσεις μπροστά στον καθρέφτη. Το είδωλό σου είναι ένα κράμα ανθρώπων, βιωμάτων, εμπειριών, σοφίας, ομορφιάς και μοναδικών χαρακτηριστικών ολοκληρωτικά δικό σου. Σκέψου από πόσες καταστάσεις -πολλές εκ των οποίων δεν επέλεξες-, κατάφερες κυριολεκτικά να επιβιώσεις. Πόσες φορές έπεσες μα σηκώθηκες. Ένωσες τα κομμάτια σου ευγενικά και βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή εδώ.

Προσωπικά, σε θαυμάζω. Προσωπικά σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μπορέσεις να δεις όλα όσα βλέπω σε εσένα εγώ κι ας μη σε ξέρω. Κι όταν τα δεις, να πάρεις το είδωλό σου αγκαλιά και να χορέψετε μαζί «It’s beginning to look a lot like Christmas»…! Εσύ είσαι καρδιά μου το φως που ενδεχομένως αναζητάς εκεί έξω. Φέτος τα Χριστούγεννα θυμήσου εκτός όλων των άλλων να στολίσεις και τη δική σου καρδιά!

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό SHAPE