Η "θεωρία της τελευταίας συνάντησης": Σου έχει τύχει και δεν το ξέρεις

Το ξέρεις πολύ καλά, ένα από τα βασικά στοιχεία που φέρνω στο Magic Me είναι όλες αυτές οι περίεργες θεωρίες και τα trends που ψαχουλεύω στο διαδίκτυο, όπως αυτή που βρήκα εντελώς τυχαία (?) σήμερα: η “θεωρία της τελευταίας συνάντησης”, γιατί είμαι οριακά σίγουρη πως σου έχει τύχει και δεν το ξέρεις καν.

Τι στηρίζει η “θεωρία της τελευταίας συνάντησης”

Είναι μερικές φορές σε αυτή τη ζωή που από τη μία στιγμή στην άλλη, χάνεις ανθρώπους από την πραγματικότητά σου.

Μπορεί μέχρι χθες να μιλούσατε καθημερινά, όμως ένας τσακωμός, μία παρεξήγηση, μία στιγμή έντασης να έφερε την απομάκρυνση είτε με καθοριστικό και απότομο τρόπο είτε απλά με μία αργή και σταδιακή αποξένωση.

Και μετά από την τελευταία φορά που συναντηθήκατε, είναι σαν να εξαφανίστηκαν από προσώπου γης. Αυτό ακριβώς εκφράζει η “θεωρία της τελευταίας συνάντησης”. Ορισμένοι άνθρωποι, όταν έχουν εκπληρώσει τον σκοπό τους στη ζωή μας, ακόμα και εάν μένουν στην ίδια πόλη ή στην ίδια γειτονιά με εμάς, δεν εμφανίζονται ποτέ ξανά μπροστά μας.

Περίεργο και σουρεαλιστικό εάν το καλοσκεφτείς!

Περισσότερες εξηγήσεις για τη “θεωρία της τελευταίας συνάντησης”

Κάθε σχέση στη ζωή μας, όσο μικρή ή σημαντική και εάν είναι, υποστηρίζει και εκπληρώνει έναν σκοπό, βρίσκεται εκεί για έναν συγκεκριμένο λόγο: για να σου διδάξει κάτι, να σε βοηθήσει να “μεγαλώσεις”, να σε υποστηρίξει μέχρι να ξεπεράσεις μία φάση, να σε σαπορτάρει μέχρι να μπεις στην επόμενη πίστα της ζωής σου ή ακόμα περισσότερο, να σε συνοδεύσει σε αυτήν.

Η σύνδεση μεταξύ των θεωρητικά τυχαίων ανθρώπων και σχέσεων στη ζωή μας, ακόμα και των μικρών τυχαίων πραγμάτων που μπορεί να συμβαίνουν καθημερινά, είναι κάτι που συνήθως πιο δύσκολα συνειδητοποιούμε, εκτός από όταν καταφέρνουμε να ρίξουμε κλεφτές ματιές στη μεγαλύτερη εικόνα της ζωής μας.

Το σύμπαν όμως, όταν η εκάστοτε σχέση έχει εκπληρώσει τον σκοπό της, ακόμα και εάν αυτό φαίνεται σκληρό, την απομακρύνει από την πραγματικότητα και την πορεία σου. Αλλάζει η ενέργειά σου, η προσοχή σου, δημιουργείται μία δυναμική αποχωρισμού.

Αυτό μπορεί αρχικά να είναι απίστευτα και βαθιά στενάχωρο, ειδικά εάν αυτή η απόσπαση δε συνέβη με τη συγκατάθεσή σου, όμως σε κάθε περίπτωση η εμπιστοσύνη στο σύμπαν είναι πιο σημαντική.

Και μετά από αυτή την τελευταία στιγμή με έναν άνθρωπο, αυτή την τελευταία συνάντηση, όσο κοντά και εάν είστε γεωγραφικά, δε συναντιέστε ποτέ ξανά. Δεν ανταμώνουν ποτέ ξανά οι δρόμοι σας. Δε συμπίπτουν οι κύκλοι των ανθρώπων σας. Και αυτό σημαίνει πως το κεφάλαιο της ζωής σου με το όνομά τους έχει οριστικά κλείσει και δεν υπάρχει νόημα να τους ψάχνεις με αγωνία, για να γράψεις βιαστικά ακόμα μία πρόταση.

Ακόμα και εάν αυτή η εξέλιξη είναι τόσο απότομη, που δεν έχεις στα χέρια σου ούτε το closure που σου αξίζει.

Όμως μέσα σε όλο αυτό το έντονο συναίσθημα, μπορεί να υπάρξει και μία ανακούφιση: οι άνθρωποι είχαν σημασία για σένα, έδωσαν αξία στη ζωή σου, πρόσφεραν κάτι που κανείς άλλος δε θα μπορούσε να προσφέρει με ιδανικότερο τρόπο και εσύ οφείλεις απλά να τους αποχαιρετήσεις με ευγνωμοσύνη. Αν όχι αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον σε βάθος χρόνου.

Γιατί είχες αξία για εκείνους και εκείνοι για σένα. Και όποιο κι αν ήταν το μάθημα, αυτό δεν αλλάζει. Και έχει μια βαρύτητα ουσίας.