Η Witchella επιστρέφει με έκτακτο ενεργειακό update Σεπτεμβρίου

Ξέρω καλά πως αισθάνεσαι ένταση. Ας ξεκινήσουμε με αυτήν την παραδοχή και ας πάρουμε μαζί μια βαθιά ανάσα. Και τώρα, σε προσκαλώ να μαλακώσεις τους ώμους, τους καρπούς, την περιοχή των γοφών όπου βρίσκεται το κέντρο σου και τελικά το σαγόνι. Είσαι σφιγμένος; Θα σε χαλαρώσει το να καταλάβεις πως δεν θα μπορούσε να είσαι τίποτα άλλο, καθώς βρισκόμαστε ήδη για τα καλά βουτηγμένοι στην ατμόσφαιρα της πρώτης έκλειψης του Σεπτέμβρη, η οποία θα είναι Ολική Έκλειψη Σελήνης στο ζώδιο των Ιχθύων και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου.

Γιατί τόση ένταση;

Ο Σεπτέμβρης είναι ένας μήνας που πάντα περίμενα με λαχτάρα για να ξεχυθώ στην πόλη και να οργανώσω όλα τα υπέροχα νέα πράγματα που έχω στην λίστα με επιθυμίες μου για το φθινόπωρο! Ένα βήμα πίσω λοιπόν: φέτος η προσδοκία για το πως θα έπρεπε να νιώθουμε τον Σεπτέμβρη δεν έχει σχέση με το πως πραγματικά θα νιώθουμε.

Και αυτό, γιατί ο Κρόνος οπισθοδρομεί στις βαριές τελευταίες μοίρες των Ιχθύων φέρνοντας θολούρα και κούραση, ο Ουρανός ολισθαίνει προς τα πίσω δημιουργώντας ηλεκτρισμό στην καλύτερη και από την Κυριακή 7 του μήνα έως και τις 21 Σεπτέμβρη, που θα σημειωθεί μία δεύτερη ηλιακή Έκλειψη στην Παρθένο, θα βιώνουμε ένα σχετικό χάος. Επίσης, απροσδόκητες εντάσεις, μοιραία συναισθήματα, ξαφνικές συνειδητοποιήσεις και μια αίσθηση πως ο κόσμος είναι εύθραυστος σαν γυάλινη μπάλα.

Τι σημαίνει όλο αυτό για εμάς;

Γυρνάω στην λέξη “βουτηγμένοι” που χρησιμοποίησα πριν. Συχνά μιλάμε για την ενέργεια με όρους νερού. Και αυτό γιατί η ενέργεια ρέει ακριβώς σαν το νερό. Λιμνάζει ή κυματίζει σε ξαφνικές ριπές. Υπάρχουν και τρικυμίες ενέργειας. Και εμείς, δεν είμαστε ακριβώς ένα σώμα που έχει βρεθεί σε αυτά τα νερά και προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια. Είμαστε στα νερά, αλλά είμαστε και τα νερά. Είμαστε μέρος της ενέργειας.

Με λίγα λόγια, όταν υπάρχει έκλειψη και αισθανόμαστε ένταση, εξάντληση, ή πως όλα είναι βαριά, το να παλέψουμε να μείνουμε γρήγοροι, αποτελεσματικοί ή να πετάξουμε επάνω από τις καταστάσεις απλά χειροτερεύει τα πράγματα. Ναι, είναι ένας εύθραυστος κόσμος, ναι, έχουμε εύθραυστα κορμιά, και συναισθήματα που δείχνουν έτοιμα να εκραγούν σαν κρύσταλλο που πέφτει από ψηλά, αλλά συνάμα είμαστε φως, ηλεκτρισμός, η ίδια η ροή. Τίποτα δεν μπορεί να μας σπάσει αληθινά. Με λίγα λόγια η έκλειψη είναι αναπόδραστη γιατί είμαστε μέρος της.

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν χάνεται έστω και λίγο το φως;

Αν δεν τρομάξεις, αλλά μείνεις ήρεμος στο παρόν, θα δεις να καθρεφτίζονται στα μαύρα νερά άστρα και γαλαξίες. Πάνω, γύρω και μέσα μας. Θα λάβεις μηνύματα. Θα αισθανθείς δέος, αντί για τρόμο. Και όπως μας έχει διδάξει ο ορισμός της Αρχαίας Τραγωδίας, μόνο με δέος και (ή) φόβο μπορεί να επέλθει η κάθαρση.

Τώρα, η κάθε έκλειψη βιώνεται καθαρά προσωπικά και το ίδιο ισχύει και για αυτές που πλησιάζουν: μπορεί και να μην σε αγγίξουν παρά μόνο σαν τα φτερά νυχτοπεταλούδας. Δεν είναι απαραίτητο με άλλα λόγια, να εκδηλωθούν στην ζωή σου δυσάρεστα γεγονότα. Όμως, επειδή αναδεύουν τα πράγματα, όλα γίνονται πιο διάφανα και ταυτόχρονα πιο θολά. Δεν χρειάζεται λοιπόν να παρθούν αποφάσεις. Και αυτό είναι απελευθερωτικό να το γνωρίζεις. Κάθε δράση που δεν είναι απαραίτητη, μπορεί να περιμένει. Τώρα είναι καλύτερα να κυλιστείς σε φρέσκα σεντόνια, να καταγράψεις τα όνειρα σου τα νυχτερινά αλλά και τα ημερήσια, να βρεις απόλαυση στις μικρές τελετουργίες και να αφεθείς στην αμείλικτη γοητεία της μεταβλητότητας.

Γίνε η έκλειψη λοιπόν και σαν μαύρος καθρέφτης από οψιδιανό κρύσταλλο, απορρόφησε για λίγο ότι συμβαίνει σαν το γατί που έχει κρυφτεί στην ντουλάπα, με την Σεπτεμβριάτικη νύχτα να απλώνεται σαν απαλό βελούδο τριγύρω, δραματικά τρυφερή.