Αυτή που αλλάζει το παιχνίδι

Δεν περπατάει και τρίζουν τα πεζοδρόμια απαραίτητα, δεν είναι ξανθιά απαραίτητα, ούτε μεγαλοστέλεχος σε Πολυεθνική απαραίτητα. Έχει σπάσει το μέσα της τουλάχιστον μια φορά, έχει αισθανθεί τις ενοχές να την κατακλύζουν, έχει πέσει, σηκωθεί, επιμείνει και είναι ένα δύσκολο, ευαίσθητο, ελεύθερο και δυναμικό project εν κινήσει χωρίς ηλικία. Μοιάζει με στοίχημα. Δεν είναι. Δεν ήρθε εδώ για να ξεβολέψει κανέναν. Ήρθε για να γίνει ο εαυτός της.

Αυτή που αλλάζει το παιχνίδι παίζει γιατί γουστάρει την αρένα, εσένα, τη δουλειά, τις προκλήσεις και ξέρει ότι έχει δικαίωμα –και καμία φορά υποχρέωση στον εαυτό της– να αλλάξει τους όρους όποτε και εφόσον επιθυμεί. Όσο την κλείνεις σε κουτιά, σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι της αρέσει και αναπνέει μια χαρά, αλλά μάλλον σε θέλει πολύ για να μπει σε αυτό. Δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις μαζί της όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν νομίζεις ότι θέλεις από αυτή. Δεν έχεις επίσης ιδέα, ε; Αυτή που αλλάζει το παιχνίδι σε αγαπάει αλλά αγαπάει τον εαυτό της περισσότερο. Ή τουλάχιστον, προσπαθεί.