Έλυσε τελικά η σεξουαλική απελευθέρωση τα σεξουαλικά προβλήματα;

«Η σεξουαλικότητα είναι αδυναμία και δύναμη όλων ταυτόχρονα»

-Φρόιντ

Κατά τη Βικτωριανή εποχή, πριν την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης, ο λόγος γύρω από τη σεξουαλικότητα ήταν ένα απαγορευμένο κεφάλαιο.

Οι βικτωριανοί επέβαλαν την ηθική, την σεμνοτυφία, την αυστηρότητα και τον αυτοπεριορισμό. Η εξερεύνηση του σώματος τιμωρούνταν με ξυλοδαρμό και επικρατούσε απόλυτη τρομοκρατία για τον αυνανισμό, ο οποίος θεωρούταν μία από τις πιο βίαιες σεξουαλικές πρακτικές.

Ο Joseph William Howe Excessive Venery,  το 1887 στο βιβλίο του «Masturbation and Continence», περιέγραψε αναλυτικά μια λίστα με τις ασθένειες που προκαλούσε ο αυνανισμός στα γυναίκεια γενετικά όργανα.

Όπως περιγράφει ο Rolo May στο βιβλίο του «Να θέλεις και να ερωτεύεσαι» οι άντρες και οι γυναίκες εκείνη την εποχή, συναναστρέφονταν μεταξύ τους σαν κανένας από αυτούς να μην διέθετε γεννητικά όργανα.

Ο Φρόιντ ο οποίος έζησε την Βικτωριανή εποχή, πίστευε ότι το σεξ αποτελεί πρωταρχικό κίνητρο και κοινό παρονομαστή για όλους μας. Με την έρευνά του συνέβαλε σημαντικά στην κατανόηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.

Συσχέτιζε τις νευρώσεις με την ανάδυση ασυνείδητων σεξουαλικών ορμών (λίμπιντο) και ισχυριζόταν ότι οι νευρώσεις αυτές μπορούν να καταπολεμηθούν μόνο με υγιή σεξουαλική ζωή.

Η θεωρία του είχε και πολιτικές προεκτάσεις. Πίστευε ότι ο οργασμός ήταν το κλειδί του φασισμού και επειδή οι άνθρωποι δεν ένιωθαν σεξουαλική ηδονή, δημιούργησαν τον Χίτλερ.

Μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τα πράγματα άλλαξαν τελείως. Από εκεί που όλοι συμπεριφερόταν σαν να μην υπήρχε το σεξ ξαφνικά ξεκίνησε να γίνεται λόγος γι’ αυτό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Ο Rollo May στο βιβλίο του «Να θέλεις και να ερωτεύεσαι» λέει χαρακτηριστικά: «Το σεξ, χρησιμοποιείται ως ηρεμιστικό για το θάνατο»

Η σεξουαλική δραστηριότητα έγινε έντονη, οι ερωτικές συνευρέσεις απελευθερώθηκαν, οι ερωτικές συζητήσεις πρωταγωνίστησαν, οι ερωτικοί σύντροφοι πολλαπλασιάστηκαν.

Κι όμως ο Φρόιντ επισημαίνει: «Τόσο πολύ σεξ με τόση λίγη απόλαυση». Οι ασθενείς συνεχίζουν να κάνουν παράπονα για έντονη έλλειψη συναισθήματος, σύνδεσης  και πάθους.

Έλυσε τελικά η σεξουαλική απελευθέρωση τα σεξουαλικά προβλήματα;

Πόσοι άνθρωποι την απολαμβάνουν πραγματικά;

Μήπως η απελευθέρωση αυτή δεν ήταν αρκετή για να καλύψει τις συναισθηματικές ανάγκες και τις εσωτερικές συγκρούσεις των ανθρώπων;

Σε μια εποχή όπου η επιτυχία μετριέται συχνά από την ερωτική ικανοποίηση και τη σεξουαλική απόδοση, οι άνθρωποι βρίσκονται συχνά να παλεύουν ώστε να καταφέρουν να ανταποκριθούν σε αυτές τις προσδοκίες.

Η επάρκεια του καθενός τίθεται μονίμως υπό αμφισβήτηση καθώς μεγάλη έμφαση δίνεται στις επιδόσεις του καθενός.

Το μοίρασμα των συναισθημάτων, των επιθυμιών, των φαντασιώσεων, της ελπίδας, του φόβου, όσα οικοδομούν μια δομημένη σχέση καθιστούν ευάλωτους τους ανθρώπους και ανασφαλείς όσον αφορά την πραγματική επικοινωνία και σύνδεση.

Οι άνθρωποι είναι περισσότερο επιφυλακτικοί στην τρυφερότητα απ’ ότι στην σεξουαλική εγγύτητα.

Η αίσθηση της ασφάλειας, της αποδοχής, της παρέας ενός συντρόφου, της έξαψης της φαντασίας η οποία τροφοδοτεί τον έρωτα, συναντώνται πιο δύσκολα από ότι δύο γυμνά κορμιά που ενώνονται μόνο σαρκικά.  

Απαιτείται απελευθέρωση των ψυχών, συνδυασμός της φαντασίας και ταύτιση των συναισθημάτων για να μετατραπεί η διαπροσωπική αυτή επαφή σε μοναδική εμπειρία πάθους και έρωτα που θα μας συγκλονίσει και θα μας γοητεύσει.