Υπάρχουν άνθρωποι

Σας συμβαίνει κι εσάς να ξυπνάτε με ένα τραγούδι κολλημένο στο κεφάλι λες και το ακούγατε όλο το προηγούμενο βράδυ στο repeat; Ε λοιπόν αυτό μου συνέβη σήμερα. Avril Lavigne, I am with you. Το άκουγα στο repeat όλο το προηγούμενο βράδυ; Όχι. Για τσιπουράκια είχα πάει, Μάλαμα έπαιζε. Είχα ποτέ κάποιο ιδιαίτερο κόλλημα με την Avril; Ίσως, γύρω στα 14. Φούξια πλεξούδες, all star, δερμάτινες μαύρες ζώνες, πολλή μουσική, πολλή εφηβεία, πολύ μαύρο μολύβι στα μάτια, όλα πολύ.

Σε κάθε περίπτωση είχα να ακούσω τραγούδι της χρόνια και δε ξέρω τι λειτούργησε μέσα μου ακριβώς, λίγο το τσιπουράκι, λίγο ο Μάλαμας (;!), λίγο το ότι χθες θα γιόρταζε ένας από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους στον κόσμο που τώρα είναι στον ουρανό, πάντως ξύπνησα και στα αυτιά μου είχα αυτή τη μικρή θεά και ξέρεις τι έκανα; Δεν το ανέλυσα ιδιαίτερα. Έβαλα και πάλι να ακούσω το τραγούδι της, να συνδεθώ με τη μουσική της. Και μετά; Μετά ξεκίνησαν να ξεδιπλώνονται σκέψεις…

Υπάρχουν άνθρωποι που ανταλλάσσετε καλημέρες και «τι κάνεις; όλα καλά;». Υπάρχουν αυτοί που ανάμεσα σε πολλούς θέλεις να είναι οι μόνοι που ακους και άλλοι που μοιάζουν σκέτος θόρυβος. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας σαν άγγελοι και μας κάνουν να συνδεθούμε με τον δεκατετράχρονο εαυτό μας ξανά. Και υπάρχουν και αυτοί που είναι αληθινοί άγγελοι, μας κοιτάζουν από ψηλά και χαίρονται ιδιαίτερα για εμάς όταν συνδεόμαστε με τον δεκατετράχρονο εαυτό μας και πάλι…

Ένα είναι το μόνο σίγουρο: Είναι μια εποχή, όλα πολύ.

ps. Ευτυχώς, ΧΩΡΙΣ το μαύρο μολύβι γύρω απ’ τα μάτια (!).