Σιγά μην κλάψω

Όχι μόνο να το τραγουδάμε, όχι μόνο να το χορεύουμε, να το ζούμε κιόλας. Η σιωπή είναι χρυσός, ναι, όσο παρατηρείς. Τι κάνουμε αλήθεια τα μαθήματα που κερδίζουμε δυνητικά μέσα από την παρατήρηση του εαυτού, της κοινωνίας, των συστημάτων μέσα στα οποία υπάρχουμε και αλληλοεπιδρούμε; Μέσα από το βίωμα; Τα κάνουμε κάτι, η μας πνιγεί η καθημερινότητα και «κανονικοποιούμε» παθογένειες; Με τι κόστος αλήθεια; Για ποιον/ους;

Και αν τα μαθήματα τα κάνουμε δράσεις, τι μπορεί να συμβεί; Κι αν μοιραστούμε την παρατήρηση και το βίωμα μας και συνδεθούμε και με άλλους και καταλάβουμε επιτέλους ότι «όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε» και θέλουμε ΚΑΤΙ τελοσπάντων να το κάνουμε αυτό, να το αλλάξουμε, τι μπορεί να συμβεί;

From my experience, ΑΥΤΟ είναι δύναμη.

Και σε κάθε περίπτωση, η ιστορία θα δείξει. Όπως πάντα κάνει.

Ας φροντίσουμε να είμαστε στη σωστή της πλευρά.

Και γιατί όχι, να γίνουμε ΕΜΕΙΣ η σωστή της πλευρά!

Υγ. 1 Μην επιτρέπεις σε κανέναν να σου χαλάσει το όνειρο. Κι αν προσπαθήσει να το κάνει, μην του κάνεις τη χάρη.

Υγ. 2 Λίγη ποίηση Αγγελάκα, πάντα βοηθά.