Σε δύο μήνες θα σε ευχαριστείς, αν…

Σε μια καθημερινότητα που διαρκώς πιέζει και σε ωθεί να πάρεις γρήγορες αποφάσεις, σε συναισθηματικές θολούρες που υποσυνείδητα προστάζουν αλλαγή, σε στιγμές κομβικές για τη ζωή σου που έρχονται να σε «ωριμάσουν» και απαιτούν γερό στομάχι και τόλμη, κάνε τη διαφορά και πάρε μια ανάσα πριν βγάλεις πορίσματα και περάσεις σε πράξη.

Οι ριζικές αλλαγές – πράγμα σχετικό και υποκειμενικό για τον κάθε ένα και κάθε μια από εμάς – θέλουν ψυχή, συναίσθημα και σιγουριά. Το να επιλέγεις να μην κάνεις τίποτα, να μη δράττεις άμεσα, να αποστασιοποιείσαι, είναι κι αυτό μια επιλογή. Και σου αξίζει.

Πολλές φορές οι ρυθμοί μας παρασύρουν σε βαθμό τέτοιο που ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι και ακόμα χειρότερα, ξεχνάμε ότι αυτή η ζωή είναι δική μας. Μπλέκουμε τα πρέπει και τα μη των άλλων με τις προθέσεις και τα όνειρά μας, προσθέτουμε στην εξίσωση προσδοκίες και συναισθηματικά σενάρια για σχέσεις, δουλειές και συναφή και περιμένουμε, αγωνιούμε και εν τέλει αποδυναμωνόμαστε, χαραμίζοντας την ενέργειά μας.

Είναι μια πραγματικότητα ότι όσο περιμένουμε πράγματα απλά να συμβούν, χάνουμε εμάς. Μέσα σε όλα αυτά, η καθημερινότητα τρέχει όπως και οι λογαριασμοί, τα deadlines στη δουλειά και οι συναναστροφές με ανθρώπους που απλά «χρειάζεται». Το αποτέλεσμα; Ένα συναισθηματικό μπλέντερ και… το χάος.

Είναι πολύ λογικό να αισθανόμαστε μπλοκαρισμένοι ανά περιόδους, είναι πολύ λογικό να νιώθουμε ότι βαλτώσαμε. Είναι εξίσου λογικό η ψυχή μας να αναζητά αλλαγές και πειραματισμό και είναι εξίσου λογικό και ανθρώπινο να λαχταράμε μαγικές στιγμές που κόβουν την ανάσα, όσο εμείς κάνουμε μακρόπνοα σχέδια για το μέλλον, υπενθυμίζοντάς μας τελικά ότι αυτό είναι ζωή. Αυτό το οποίο συμβαίνει, όταν εμείς «κάνουμε σχέδια».

Η σκέψη αυτή ίσως κάπως βοηθά. Αναλογιστείτε για πόσες γρήγορες αποφάσεις που κληθήκατε να πάρετε «γιατί έπρεπε» μετανιώσατε, για πόσες και άλλες πόσες επιλογές που κάνατε εν ψυχρώ θα γυρίζατε τον κόσμο ανάποδα για να φέρετε το χρόνο πίσω. Η γνώση είναι μέσα μας και ο πόνος σύμμαχος ικανός να μετατρέψει τη γνώση σε επίγνωση. Τα «εν ψυχρώ», τα «τελεσίδικα», τα «άκρα» δεν ευνοούν τη ψυχή μας, τους ανθρώπους και τις σχέσεις μας, φιλικές, ερωτικές και σίγουρα δε μας αξίζουν.

Σε δύο μήνες από τώρα θα σε ευχαριστείς, αν σε ό,τι κι αν συμβαίνει στη ζωή σου τώρα δώσεις χώρο και ανάσα. Σε δύο μήνες από τώρα θα σε ευχαριστείς αν πραγματικά παρατηρήσεις τι βιώνεις, ό,τι κι αν είναι αυτό και του δώσεις τη σημασία που του αρμόζει.

Σε δύο μήνες από τώρα θα σε ευχαριστείς αν ακούσεις πραγματικά τη φωνή της καρδιάς και τα όνειρά σου χωρίς κριτική και μαστίγιο, σε δύο μήνες από τώρα θα σε ευχαριστείς αν σου δώσεις ποιοτικό χρόνο με σένα και τους ανθρώπους που αγαπάς, χωρίς να τους αποκλείεις, χωρίς να σε αποκλείεις. Και ναι, αυτός είναι ο μόνος χρόνος ο οποίος πραγματικά ποτέ δεν πάει χαμένος. Επίλεξέ τον συνειδητά και όπου κρίνεις, απλά αποστασιοποιήσου.

Δώσε σου χρόνο… Χρόνο στα θέλω, τους ανθρώπους σου, τα όνειρά σου, τη ζωή σου. Χρόνο σε ό,τι πραγματικά έχει για εσένα σημασία. Καμιά φορά η μη άμεση πράξη, είναι από μόνη της μια υπέροχη στάση ζωής. Σκέψου το.

Σε δύο μήνες από τώρα θα σε ευχαριστείς για τη ζωή που ζεις. Θα βρίσκεσαι μέρα με τη μέρα όλο και πιο κοντά στην πιο αληθινή εκδοχή του εαυτού σου. Χωρίς πίεση, με τόλμη, θάρρος και χαρά. Όσο σε πιέζεις, απομακρύνεσαι από αυτήν την εκδοχή που τόσο επιθυμείς και προσδοκάς, όσο σε πιέζεις, δεν σε ακούς, δεν σε αισθάνεσαι, δεν σε τιμάς και μοιραία οι επιλογές σου εν τέλει, δεν είναι επιλογές Σου.

Κάνε τη διαφορά, λοιπόν, και λάμψε κόντρα σε ό,τι προστάζει η όποια εποχή και οι όποιες συνθήκες και οι όποιοι τριγύρω. Μη ξεχνάς να ζεις. Το αξίζεις και τελικά, σου το χρωστάς.

Πρώτη δημοσίευση: enallaktikidrasi.com