Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες πραγματικά ζωντανός;

Θυμάσαι όταν ήσουν παιδί που έτρεχες στην παραλία να μαζέψεις κοχύλια; Τότε που τα κοχύλια για σένα δεν ήταν άψυχα αντικείμενα άλλα ένας θησαυρός γεμάτος μυστήριο και περιπέτεια που λαχταρούσες να εξερευνήσεις;

Άκουγες τον ήχο τους και ταξίδευες σε κόσμους μακρινούς, γεμάτους χρώματα και φαντασία. Κάθε στιγμή περιείχε θαυμασμό και ενθουσιασμό… Έχανες στην αίσθηση του χρόνου, γελούσες δυνατά, χοροπηδούσες, πλημμύριζες από χαρά. Zούσες τη στιγμή στο έπακρο, χωρίς σκέψεις, φόβο και άγχος για το τι θα ακολουθήσει.

Πότε ήταν τελευταία φορά που χτύπησε η καρδιά σου δυνατά από ενθουσιασμό;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έζησες τη μαγεία της στιγμής;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που ανακάλυψες μια νέα πτυχή του εαυτού σου;

Που ακολούθησες ένα αυθόρμητο ένστικτο χωρίς δεύτερες σκέψεις;

Που ένιωσες γαλήνη;

Που ένιωσες ζωντανός κάθε στιγμή της ημέρας;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι «τρελό», απλά και μόνο για νιώσεις ικανοποίηση;

Τελικά ξέρεις τι με εκπλήσσει περισσότερο από όλα;

Ότι πλέον δεν μας εκπλήσσει τίποτα.

Μήπως έχασες κι εσύ τη σύνδεση με τη χαρά;

Το αυθόρμητο, το αβίαστο, το απρόσμενο, το ανεπιτήδευτο;

Ζεις σε έναν κόσμο που κινείται τόσο γρήγορα και δεν σου αφήνει χρόνο να συνδεθείς πραγματικά με τις αισθήσεις σου. Οι μέρες κυλούν με λίστες υποχρεώσεων, χρονοδιαγράμματα και στόχους, αφήνοντας ελάχιστο χώρο στη μαγεία της ζωής που κάνει την καρδιά σου να χτυπά δυνατά.

Κι όμως, σε διαβεβαιώνω ότι η ζωή σου προσφέρει απλόχερα ευκαιρίες για να νιώσεις μοναδικά συναισθήματα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να μην τις προσπερνάς. Γιατί τότε, χάνεις τη δυνατότητα να ζήσεις. Γίνεσαι ανήμπορος, αποξενωμένος από τις εμπειρίες, έχεις την αίσθηση ότι όλα είναι προκαθορισμένα, ότι δεν υπάρχει τίποτα συναρπαστικό να ανακαλύψεις.

Από μικρό παιδί έχεις μάθει να ζεις με προσδοκίες

Κρίνεις, συγκρίνεις, εστιάζεις στα υλικά αγαθά και στην απόκτησή τους. Επενδύεις στη γνώση και τις δεξιότητες, όχι για την εμπειρία τους, αλλά για τα αποτελέσματα που θα σου φέρουν. Χωρίς καν να το συνειδητοποιείς, αυτή έχει γίνει η κανονικότητά σου. Χάνεις την ουσία της ζωής καθημερινά, αναζητώντας το ανέφικτο σε μια πραγματικότητα φτωχή σε συγκινήσεις. Μια ζωή που περνά χωρίς να νιώθεις.

Ο Νίτσε έλεγε: «Φρόντισε να είσαι πιστός μόνο στον εαυτό σου». Εσύ τι κάνεις γι’ αυτό;  Προσπάθησε να δεις τον κόσμο με νέα μάτια. Ανακάλυψε τι είναι αυτό που θα σε συναρπάσει, θα σε παθιάσει, θα σε παρασύρει, θα σε εμπνεύσει να εξερευνήσεις τον εαυτό σου και τα όριά σου.

Βρες τι θα ξυπνήσει το παιδί μέσα σου και θα σε κάνει νιώθεις, να εκπλήσσεσαι, να ενθουσιάζεσαι, να κάνεις τρέλες, να αναζητάς το μυστήριο, να χορεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο, να τραγουδάς δυνατά, να τσαλακώνεσαι, να γελάς με όλη σου την καρδιά και να ερωτεύεσαι με πάθος.

Ήρθε η στιγμή να ξαναβρείς τον θησαυρό της ζωής σου, όπως τότε που τα κοχύλια ήταν για σένα αληθινοί θησαυροί.