Δεν χρειάζεται να χάσεις τον εαυτό σου μέσα στην τοξικότητα

Καθημερινά, μέσα από τις συνεντεύξεις που πραγματοποιώ στη δουλειά μου, παρατηρώ ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: ανεξαρτήτως ηλικίας ή εμπειρίας, πολλοί άνθρωποι αισθάνονται εγκλωβισμένοι σε τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα και εκφράζουν έντονα την επιθυμία να αποχωρήσουν. Η πίεση, η έλλειψη υποστήριξης και το άσχημο εργασιακό κλίμα διαλύει την ψυχική τους ισορροπία.

Τι γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει άμεση λύση ή δυνατότητα αλλαγής;

Πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις μια τοξική κατάσταση, όταν δεν μπορείς να την αλλάξεις;

Δεν είναι όλα τα περιβάλλοντα υποστηρικτικά. Ορισμένα σε εξουθενώνουν. Καθημερινές αλληλεπιδράσεις φορτισμένες με ένταση, αδικία και ψυχική πίεση σε φθείρουν σταδιακά. Όταν η τοξικότητα είναι ενσωματωμένη στην κουλτούρα ενός οργανισμού, η πρώτη χρήσιμη αντίδραση είναι η επίγνωση και η αποδοχή της πραγματικότητας ως στρατηγική προσαρμογής που σου επιτρέπει να διαφυλάξεις την ψυχική σου ισορροπία.

Αποδοχή δεν σημαίνει παραίτηση

Σημαίνει να μην εξαντλείσαι προσπαθώντας να αλλάξεις ό,τι δεν μπορείς να αλλάξεις. Σημαίνει να αρχίσεις να επενδύεις στην προσωπική σου ανθεκτικότητα και να ανακτήσεις τον έλεγχο εκεί που πραγματικά μπορείς. Στον εαυτό σου. Δεν μπορείς να ελέγξεις τους άλλους, αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που αντιδράς απέναντί τους.

Όπως αναφέρει ο Daniel Goleman στο βιβλίο του Emotional Intelligence, η συναισθηματική νοημοσύνη σε βοηθά να αναγνωρίζεις και να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου με ψυχραιμία και επίγνωση. Όταν ενεργείς με βάση αυτή την αυτογνωσία, μπορείς να παραμείνεις ήρεμος και σταθερός, ακόμα και όταν όλα γύρω σου μοιάζουν αποδιοργανωμένα.

Αν αποδεχτείς ότι δεν μπορείς να αλλάξεις το περιβάλλον, τότε μπορείς να μετατοπίσεις την προσοχή σου στην αυτοφροντίδα και την εσωτερική ενδυνάμωση. Όπως σημειώνει η Sheryl Sandberg στο βιβλίο της Option B, η ανθεκτικότητα δεν είναι απλώς επιβίωση, είναι η ικανότητα να αναπτύσσεσαι μέσα από τις δυσκολίες. Αυτή η διαδικασία ξεκινά από τη συνειδητή απόφαση να μην αφήσεις την αρνητικότητα των άλλων να σε ορίσει.

Συναισθηματική αποστασιοποίηση

Μια ακόμα αποτελεσματική στρατηγική είναι η συναισθηματική αποστασιοποίηση. Όταν δεις τον εαυτό σου ως παρατηρητή και όχι ως θύμα ή συμμετέχοντα σε κάθε σύγκρουση, θα αρχίσεις να νιώθεις λιγότερη φθορά. Ο Byron Katie προτείνει να θέτεις σε αμφισβήτηση κάθε αρνητική σκέψη με ερωτήσεις όπως: «Αληθεύει αυτό; Ποιες άλλες ερμηνείες μπορεί να υπάρχουν; Αν δεν είχα αυτή τη σκέψη, πώς θα ένιωθα;». Αυτές οι ερωτήσεις σε βοηθούν να αποστασιοποιηθείς και να δεις τις καταστάσεις πιο καθαρά.

Η φροντίδα του εαυτού σου δεν είναι πολυτέλεια, είναι αναγκαιότητα. Σε κάθε τοξικό περιβάλλον, είναι κρίσιμο να δημιουργείς νησίδες ηρεμίας μέσα στη μέρα σου, ένα πρωινό περπάτημα, μια ουσιαστική συζήτηση με έναν φίλο, μια στιγμή σιωπής με τον εαυτό σου. Η ψυχική σου ευεξία δεν μπορεί να περιμένει «μέχρι να αλλάξει κάτι». Πρέπει να γίνει προτεραιότητα τώρα.

Αποδοχή δεν σημαίνει παθητικότητα. Σημαίνει ότι επιλέγεις να εστιάσεις σε όσα μπορείς να ελέγξεις. Να χτίσεις δύναμη, ηρεμία και καθαρή σκέψη. Κάποια στιγμή, θα έρθει η ώρα για αλλαγή. Όταν έρθει, θα είσαι πιο έτοιμη. Πιο σταθερή. Πιο δυνατή.

Μέχρι τότε, να θυμάσαι: Δεν χρειάζεται να χάσεις τον εαυτό σου μέσα στην τοξικότητα. Μπορείς να σταθείς, να αντέξεις και ναι, να ανθίσεις, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Γιατί η ανθεκτικότητα δεν είναι αδυναμία, είναι η πιο ήσυχη μορφή δύναμης.