«Είναι πιο εύκολο να το αποδεχτώ παρά να το πολεμήσω»

Όλοι έχουμε βρεθεί εκεί. Στην αμήχανη στιγμή που λέμε μέσα μας: «Είναι πιο εύκολο να το αποδεχτώ παρά να το πολεμήσω». Ο συμβιβασμός πολλές φορές μοιάζει με ειρήνη. Δεν σηκώνει σκόνη, δεν φέρνει αντιδράσεις, δεν προκαλεί συγκρούσεις.

Νιώθεις για λίγο ότι ηρεμείς. Ξελαφρώνεις από το βάρος του να έχεις πάντα μια διαφορετική άποψη, μια αντίρρηση, μια αλήθεια που ίσως ενοχλήσει. Κι όσο περισσότερο σωπαίνεις, τόσο περισσότερο νομίζεις πως τα πράγματα κυλούν “ομαλά”. Αυτή η ηρεμία όμως είναι εύθραυστη.

Κάθε φορά που σωπαίνεις για να μη χαλάσεις τις ισορροπίες, κάτι μέσα σου σπάει. Χτίζεται ένα τείχος, όχι ανάμεσα σε σένα και τους άλλους, αλλά ανάμεσα σε σένα και στον ίδιο σου τον εαυτό. Κι ακριβώς εδώ αρχίζει η μάχη…

Θα συνεχίσεις να ζεις μέσα στη σιωπή ή θα επιλέξεις να ακουστείς;

Σε βλέπω.

Σε βλέπω όταν σωπαίνεις για να κρατήσεις την ειρήνη, όταν καταπίνεις μια λέξη που σε καίει για να μη δυσαρεστήσεις. Σε βλέπω όταν σκουπίζεις το δάκρυ χωρίς να τολμάς να μιλήσεις, όταν μαζεύεις τον θυμό σου για να μη χαλάσεις το κλίμα. Σε βλέπω όταν στριμώχνεις τον εαυτό σου σε χώρους που δε χωράς, μόνο και μόνο για να μη ταράξεις τα νερά.

Σου θυμίζω ότι…

Δεν ήρθες σε αυτή τη ζωή για να γίνεσαι αόρατη εκεί που σου στερούν τη φωνή. Μην μικραίνεις για να χωρέσεις σε αγάπες που σε πνίγουν. Μην υποχωρείς διαρκώς για να μην ενοχλήσεις.

Να λες την αλήθεια σου. Να λες αυτό που θέλεις. Να λες αυτό που δεν θέλεις. Να μην την αφήνεις τίποτα να σαπίζει μέσα σου. Κάθε φορά που θάβεις ένα «όχι» και κρύβεις μια ανάγκη, βάζεις ένα ακόμα τούβλο στο τοίχος που σε απομακρύνει από το φως σου.

Μίλα ακόμα κι αν τρέμεις. Μίλα ακόμα κι αν δεν ξέρεις πώς θα ακουστεί. Μίλα γιατί η φωνή σου έχει τη δύναμη να γκρεμίσει το τοίχος. Διεκδίκησε τον χώρο σου στη σχέση, στη φιλία, στη δουλειά, στη ζωή. Όχι από εγωισμό, αλλά από αυτοσεβασμό. Αποδέξου την αγάπη που σου δίνει φτερά, όχι αυτή που σε κρατά δεμένη.

Σπάσε τη σιωπή σου γιατί πολλές φορές η σιωπή μπορεί να είναι το προσωπικό σου κελί.

Η Bell Hooks το είπε ξεκάθαρα στο “All About Love”: «Δεν μπορείς να αγαπάς χωρίς ειλικρίνεια. Η αγάπη γεννιέται στην αλήθεια και πεθαίνει στη σιωπή».

Κοίτα τον άνθρωπο απέναντί σου στα μάτια και πες του: Αυτό είμαι. Αυτά νιώθω. Αυτά χρειάζομαι. Αν σε αγαπά, θα  καταλάβει. Αν δεν σε αγαπά, θα αδιαφορήσει ή θα φύγει. Εσύ όμως θα έχεις μείνει πιστή σε εσένα.

Η ζωή δεν είναι για να την περπατάς στις σκιές, είναι για να γράφεις τη δική σου ιστορία. Να τη γράφεις δυνατά, καθαρά, χωρίς φόβο. Μην την αφήνεις σε άλλα χέρια.

Αν κάποιος σου πει «μην το πεις τώρα», πες το διπλά. Αν σου πει «μην το λες καθόλου», φώναξέ το πιο δυνατά. Η φωνή σου είναι το καθαρότερο σου όπλο. Το πιο δυνατό σου φως. Μίλα! Όχι αύριο. Τώρα.