«Η ιστορία της Θεραπαινίδας» έχει να μας πει πολλά για τον κόσμο μας

Το βιβλίο «Η ιστορία της θεραπαινίδας» της συγγραφέως Margaret Atwood, έχει μπει στην ζωή μου πολλές διαφορετικές στιγμές. Σήμερα όμως το μοιράζομαι μαζί σας γιατί με κάποιον παράξενο τρόπο συνδέεται με τις μέρες που διανύουμε. Και ποιες είναι αυτές;

Λίγες ώρες μετά την δεύτερη ορκωμοσία του Donald Trump -ο οποίος ποτέ δεν είχε πιο ξεκάθαρα απολυταρχικές και μισαλλόδοξες προθέσεις- και η ακροδεξιά ενισχύεται παντού στον πλανήτη. Μήπως δεν περιφρουρήσαμε αρκετά την Δημοκρατία; Μήπως κοιμόμασταν τον ύπνο των Social Media, βλέποντας όνειρα παγκοσμιοποίησης, καθησυχασμένοι από hashtags όπως το #metoo; Και αυτά τα ίδια πράγματα αναρωτιέται και η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου της Atwood, η Του-φρέντ (Of-fred). Για εκείνη όμως είναι ήδη πολύ αργά. Και εκεί ξεκινά το βιβλίο.

«Η ιστορία της Θεραπαινίδας»

Διαδραματίζεται σε κάποιο αδιευκρίνιστα κοντινό μέλλον στην Αμερική. Η Δημοκρατία έχει καταλυθεί από θρησκόληπτους φανατικούς οι οποίοι έχουν δημιουργήσει την θεοκρατική δικτατορία της Γαλαάδ. Τώρα, την χώρα διοικούν οι Συνταγματάρχες, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι κυβερνούν σύμφωνα με τις Γραφές τις οποίες ερμηνεύουν όπως θέλουν. Όσο για τις γυναίκες, έχουν χάσει όλα τους τα δικαιώματα και η αξία τους είναι καθαρά αναπαραγωγική.

Η Του-φρέντ (Of-fred), που στην προηγούμενη ζωή της ονομαζόταν June, εργαζόταν και ήταν παντρεμένη με ένα παιδί, τώρα έχει υποχρεωθεί να ζει ως «θεραπαινίδα» στο σπίτι ενός από τους Συνταγματάρχες. Οι «θεραπαινίδες» είναι γυναίκες οι οποίες έχουν χωριστεί από τις οικογένειες τους και οφείλουν να παράγουν παιδιά για τα ζευγάρια της κοινωνικής ελίτ που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν. Κανείς δεν είναι ελεύθερος όμως στον κόσμο της Γαλαάδ όπου η διαφορετικότητα διώκεται ως το μεγαλύτερο έγκλημα.

Τα μέλη της LGBT κοινότητας ονομάζονται Προδότες του Φύλου, οι γυναίκες που δεν τεκνοποιούν αποκαλούνται Μη-Γυναίκες, και ο Τύπος έχει σωπάσει. Μας ξενίζουν όλα αυτά; Το αντίθετο. Όπως γράφει στο Εισαγωγικό της σημείωμα η συγγραφέας Naomi Alderman, ενώ το βιβλίο της Atwood το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1986 περιγράφει μια μελλοντική δυστοπία, αναρίθμητοι αναγνώστες έχουν αναγνωρίσει στις σελίδες του δικές τους παλιές ή σύγχρονες φρικτές εμπειρίες.

Αν και φανταστική η Γαλάαδ δεν είναι ποτέ μακριά

Επειδή ακριβώς αποτελεί ένα κολάζ από φριχτές στιγμές της ανθρωπότητας, που συνεχίζουν να επανέρχονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να μας θυμίζουν πως η επαγρύπνηση είναι το μόνο πράγμα που μας χωρίζει από τον εφιάλτη.

«Είναι προφητικό το βιβλίο σας;» είχε ρωτήσει ένας δημοσιογράφος την Margaret Atwood. «Δεν κάνω προφητείες» του είχε απαντήσει. «Είναι όμως ένα μοτίβο όσων κάνουν οι άνθρωποι όταν βρίσκονται υπό πίεση. Και από την αρχή αποφάσισα ότι δεν θα συμπεριλάμβανα τίποτα στο βιβλίο που να μην έχουν κάνει ανθρώπινες κοινωνίες.»

«Υπάρχουν περισσότερες από μια ελευθερίες» λέει κάποια στιγμή μια από τους φύλακες της Γαλαάδ στις γυναίκες που έχουν απαγάγει για να τις κάνουν Θεραπαινίδες. «Ελευθερία «για» και Ελευθερία «από». Τις ημέρες της αναρχίας είχατε ελευθερία για. Τώρα έχετε ελευθερία από».

«Χρειαζόμαστε περισσότερη αρρενωπότητα στις επιχειρήσεις»

Πρόσφατα, ευθυγραμμίζοντας τις αξίες της εταιρίας Meta με τις επιθυμίες της επερχόμενης κυβέρνησης Trump, ο Mark Zuckerberg τερμάτισε τα προγράμματα διαφορετικότητας, ισότητας και ενσωμάτωσης (DEI) στα κοινωνικά δίκτυα που διοικεί και δήλωσε ότι χρειαζόμαστε περισσότερη αρρενωπότητα στις επιχειρήσεις.

Ο δε J.D Vance, επερχόμενος αντιπρόεδρος έχει αποκαλέσει περιφρονητικά την Kamala Harris αντίπαλο του στις τελευταίες εκλογές, «Άκληρη γυναίκα με γάτες». Δεν είναι άλλωστε κρυφό ότι τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών βρίσκονται στο στόχαστρο αυτών των ανθρώπων και όσων τους υποστηρίζουν.

«Αγκαλιάστε το αναπαραγωγικό σας πεπρωμένο»

Αν προσέξεις γύρω σου, η συζήτηση για τους κινδύνους της υπογεννητικότητας πιέζει όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, οι οποίες το αντιμετωπίζουν σαν πρόκληση. Όπου υπερισχύουν απολυταρχίες όμως απευθείας περιορίζονται τα δικαιώματα των γυναικών στην αναπαραγωγή (ή και κυρίως την μη αναπαραγωγή).

«Αγκαλιάστε το αναπαραγωγικό σας πεπρωμένο» φωνάζουν οι φανατικοί της Γαλαάδ. Είμαστε πράγματι τόσο μακριά από όλα αυτά; Ναι, αν παραμείνουμε άγρυπνες. Και το χρωστάμε στις κόρες μας να το κάνουμε, ακόμη και εμείς που δεν έχουμε κόρες.

Όσο για εσένα που δεν σου αρέσει να διαβάζεις, «Η ιστορία της θεραπαινίδας» έχει μεταφερθεί σε σε σίριαλ. Πρόκειται για την πολυβραβευμένη σειρά «The Handmade’s Tale», της οποίας φέτος κυκλοφορεί ο 5^ος κύκλος. Πρόκειται για μια ιστορία θάρρους και δύναμης που θα σε εμπνεύσει.

Και είναι μια έμπνευση που θα μας χρειαστεί. Γιατί η Γαλαάδ είναι πάντα εκεί, στις άκρες του κόσμου μας, καιροφυλακτώντας να εισχωρήσει. Κι’ εμείς όπως κάθε γενιά πριν από μας θα χρειαστεί να δώσουμε τον δικό μας αγώνα για να την κρατήσουμε έξω.

Φιλιά,

Witchella