Πότε σου είπες τελευταία φορά σ’ αγαπώ;

Είναι τρελή αυτή η καθημερινότητα και οι ρυθμοί της. Στις μέρες χανόμαστε, παραμελούμε, ξεχνάμε. Δίκαιο άδικο, δε ξέρω, μα είναι γεγονός. Αλήθεια, πότε σου είπες τελευταία φορά σ’ αγαπώ; Πότε κοιτάχτηκες τελευταία φορά στον καθρέφτη και σου είπες «Μπράβο, το ‘χεις όλο!»; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήπιες ένα κρασί με την πάρτη σου και αναστοχάστηκες όλα όσα έχεις μέχρι σήμερα καταφέρει; Θυμάσαι; Γεννήθηκες από αγάπη για να λάβεις, να δώσεις και να ζήσεις μέσα στην αγάπη. Μη ξεχνάς: Η διαφορετικότητά σου είναι Μαγεία και είναι αυτή που κάνει τη διαφορά. Τα πινέλα, τα χρώματα και το χάρτη της ζωής σου κρατάς μονάχα εσύ.

Και θα μου πεις. έχουν συμβεί τόσα κι άλλα τόσα… Είμαστε όλες και όλοι περιορισμένοι, φοράμε μάσκα για να βγάλουμε βόλτα το σκύλο και στέλνουμε μήνυμα στο κράτος για να πάμε στο περίπτερο να αγοράσουμε τσίχλες, νιώθουμε μόνοι, μας λείπει η οικογένεια, η αγκαλιά με τους φίλους μας, τα γέλια στις ταράτσες, τα ποτά έως τις τρεις το πρωί, τα καραόκε, η ασφάλεια και η ανάγκη του «ανήκειν». Και θα μου πεις, μέσα σε όλο αυτό χώρισα και είμαι σε αναστολή, ή έχασα τον παππού μου και δεν του είπα ούτε αντίο, ή κουράστηκα με τη δουλειά μου, θέλω να ζήσω κάτι άλλο, πνίγομαι, ή θέλω να γυρίσω σελίδα στη ζωή μου, μπούχτισα… Και σε όλα τα παραπάνω θα σου πω: Πότε σου είπες τελευταία φορά σ’ αγαπώ;

Σ’ αγαπώ για όλα όσα έχεις κερδίσει και μάθει εαυτέ μου. Σ’ αγαπώ για την υπομονή, το ψυχικό σθένος και την ανθεκτικότητα που αποκτάς λεπτό με το λεπτό και βάζεις στα δύσκολα μπροστά. Σ’ αγαπώ γιατί όταν τα ζόρια σκάνε μύτη δεν το βάζεις στα πόδια, μα μαθαίνεις να εκτιμάς τη ζωή ένα κλικ παραπάνω και είσαι εκεί. Σ’ αγαπώ γιατί συνειδητά επιλέγεις να αλλάζεις και δεν πηγαίνεις σαν ψόφιο ψάρι όπου σε πηγαίνει το κύμα. Είσαι alert. Σ’ αγαπώ γιατί επιμένεις να ονειρεύεσαι και να ακούς το παιδί μέσα σου κι ας σε λένε πολλοί «ονειροπόλο», ή «φαντασμένο», μαγκιά σου. Οι απόψεις των άλλων δε θα σε ζήσουν. Εαυτέ μου σ’ αγαπώ γιατί είσαι απλά εσύ. Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, ωραίος…

Αν δε σου πεις εσύ σ’ αγαπώ, τότε ποιος; Αν δε σε φροντίσεις εσύ, τότε ποιος θα το κάνει για σένα; Αν δε σε παινέψεις εσύ, τότε ποιος περιμένεις να το κάνει για σένα; Και αλήθεια, πόσο αξίζει τελικά να περιμένεις; Και αλήθεια, αυτό που περιμένεις έρχεται πάντα; Όλα ξεκινούν και τελειώνουν με σένα. Η ανάσα, ο έρωτάς σου για τη ζωή, η ίδια η ζωή. Διεκδίκησε αυτό που θες, πάρε ρίσκα, κάτσε στα αυγά σου, κάνε αλλαγές, μην κάνεις τίποτα. Ότι κι αν θες όμως, ότι κι αν τελικά κάνεις… κάνε το με αγάπη από εσένα, για σένα, με σένα. Και καλοσύνη. Εν ολίγοις… κάνε το ολόψυχα. Η ζωή είναι μικρή και συμβαίνει τώρα. Όχι χτες, όχι αύριο. Είσαι έτοιμη-ος να αποδεχτείς την επόμενη πρόκληση; Ξεκίνα να σου λες σ’ αγαπώ από τώρα όλο και περισσότερο… Τότε θα ξέρεις πως βαδίζεις στο σωστό δρόμο.

Φωτό: Λουκάς Βελιδάκης