Μαθαίνεις να υπάρχεις στο άβολο

Αμέτρητες είναι οι φορές που έχω ακούσει ή διαβάσει πως τίποτα καλό δε μπορεί να βγει από τη ζώνη ασφαλείας σου. Πόσο ευεργετικό είναι να πιέσεις τον εαυτό σου να ξεπεράσει τα όρια, να πάρεις το ρίσκο να κρυφοκοιτάξεις τι υπάρχει στην άλλη πλευρά.

Κανείς δε σε προετοιμάζει επαρκώς για αυτό που σε περιμένει. Κανείς δε μπορεί με λέξεις να περιγράψει το πόσο δύσκολο είναι να υπάρχεις σε αυτό το άβολο σημείο, ανάμεσα στην εκδοχή του εαυτού σου που αφήνεις πίσω και σε εκείνη που κυνηγάς για το μέλλον σου. Ούτε για την εξουθενωτική προσπάθεια να καλύψεις το μεσοδιάστημα.

Μπορείς να το κάνεις manifest, μπορείς να το ζωγραφίσεις ακόμα και να το νιώσεις στη φαντασία σου, να βάλεις όσες λεπτομέρειες και πληροφορίες θες μέσα στη μικρή ή μεγάλη εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Όταν πρακτικά βρίσκεσαι στην κινούμενη άμμο της αλλαγής, για λίγο χάνεις την ταυτότητά σου.

Και έτσι πάντα καταλήγω σε μία από τις καλύτερες συμβουλές που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου: “The only way out is through“. Αγαπητέ μου Robert Frost, δε σε έχω διαβάσει ποτέ, όμως μόνο έτσι μπορώ να αντέξω τη δική μου άβολη μετάβαση.