Θα σου πω τι φοβάσαι

Δεν είμαι μάντισσα, ή γκουρού και η σχέση μου με τα χαρτιά, τον καφέ και άλλα τέτοια συναφή δεν είναι καλή. Είμαι ένας άνθρωπος που έχει φοβηθεί πολύ παρ’ όλα αυτά –κάποιες φορές με τα δίκια του και άλλες όχι τόσο- και η διαδρομή μου έως τώρα στον κόσμο, όσο και οι σπουδές μου με επίκεντρο τον άνθρωπο, με έχουν βοηθήσει να καταλάβω όλα όσα θέλω να μοιραστώ μαζί σου.

Καταρχάς, όσα ακούς εκεί τριγύρω από κάποιους κυρίους «δυνατούς», πως όταν φοβάσαι είσαι αδύναμος, ευάλωτος, ή απλά «κότα», είναι μπούρδες. Ξέρεις ποιοι δε φοβούνται; Όσοι αδιαφορούν, κοιτούν μόνο το εγώ τους και πιστεύουν ότι είναι το επίκεντρο του σύμπαντος. Οι ίδιοι αυτοί κύριοι με το μεγάλο «εγώ», σπανίως υπολογίζουν στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, αισθάνονται συχνά ένα «κενό» μέσα τους –που ψάχνουν να μπαλώσουν με τρόπους εφήμερους- και αν στερηθούν την αυλή που συνήθως έχουν, αισθάνονται σα να ξεκινούν από το μηδέν. Τσαλακώθηκε η εικόνα, πωπω, τι πάθαμε…

Από την άλλη, βρίσκεσαι εσύ. Εσύ που θα ζυγίσεις τις καταστάσεις και μια και δυό, θα διπλοσκεφτείς και θα τριπλοσκεφτείς, θα υπάρξουν στιγμές που θα νιώσεις λίγη και λίγος, μη αρκετή και μη αρκετός για να διεκδικήσεις το κάτι παραπάνω για σένα και μπροστά σε μια μεγάλη αλλαγή, ή ένα ξαφνικό αναπάντεχο, θα σαστίσεις. Δεν υπάρχει τίποτα πιο λογικό και ανθρώπινο από αυτό, να το ξέρεις.

Αυτό που φοβάσαι αληθινά άνθρωπέ μου, δεν είναι η αδυναμία, αλλά η δύναμή σου. Η γνώση που έχεις βαθιά μέσα σου, ότι εφόσον το επιλέξεις μπορείς να διαλύσεις τον κόσμο σου μια και καλή και να τον χτίσεις ξανά απ’ την αρχή και μάλιστα όπως ακριβώς θες. «Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες ενώ οι ηλίθιοι γεμάτοι αυτοπεποίθηση» είχε πει ο Τσάρλς Μπουκόφσκι. Τροφή για σκέψη και… ψηλά το κεφάλι.

Photo by Romina Farías on Unsplash