Το "ξέρω ξέρω" δε σε πηγαίνει πουθενά

Πόσες φορές έπιασες τον εαυτό σου να είναι σε άρνηση να ακούσει μια αντίθετη γνώμη, κουνώντας το κεφάλι υποτιμητικά και λέγοντας «Ξέρω, ξέρω»;

Πόσες φορές αισθάνθηκες απομονωμένος σε κοινή παρέα όταν όλοι συμφωνούσαν σε ένα ζήτημα, αλλά εσύ σχεδόν δεν άκουγες, εμμένοντας σταθερά στη δική σου άποψη;

Πόσες φορές ένιωσες ότι τα λόγια σου πάνε στο βρόντο γιατί η απέναντι πλευρά είχε «ξερολίαση» και άλλες πόσες είπες στον εαυτό σου «Τζάμπα ξόδεψα το σάλιο μου»;…

Είναι πολύ όμορφο να έχουμε τη γνώμη μας και να τη στηρίζουμε με επιχειρήματα και είναι πέρα για πέρα υγιές να υποστηρίζουμε τη στάση και τον εαυτό μας γενικότερα.

Πέρα από εμάς στον κόσμο βέβαια, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις και αυτό είναι πραγματικά σπουδαίο, διότι σκεφτείτε να ήμασταν όλοι ίδιοι… Σκεφτείτε να συμφωνούσαμε σε όλα. Πόσο βαρετό… Πλήττω και μόνο στην ιδέα.

Ο σεβασμός για την άποψη του άλλου, όσο μακριά κι αν είναι απ’ τη δική μας, είναι σεβασμός πρώτα στον ίδιο μας τον εαυτό.

Το να μπαίνουμε για λίγο στα παπούτσια του κι έπειτα να βγαίνουμε, είναι κάτι υγιές. Η σύγκρουση επίσης, αν προκύψει, μπορεί να είναι πέρα για πέρα εποικοδομητική.

Το «διαφορετικό» εν ολίγοις, ακόμα και μέσα από μια ενδεχομένως δύσκολη συζήτηση – διαδικασία, όταν είμαστε αποτοξινωμένοι από τον κύριο εγωισμό, μπορεί να μας πάει μόνο μπροστά.

Αντίθετα, σκεφτείτε… πόσο μακριά μπορεί να μας πάει ο «ξερόλας» μέσα μας;

Στο δικό μου το κεφάλι τουλάχιστον το «ξέρω» σημαίνει «δεν έχω να μάθω τίποτα άλλο από αυτό». Τελεία και παύλα!