Bαρβάρα: Το multitasking έχει πεθάνει

Όταν πρωτογνώρισα τη Βαρβάρα…

Εκ πρώτης όψεως μπορούσε να διακρίνει κανείς τη σπίθα στο βλέμμα της και ότι πρόκειται για ένα πραγματικά οξυδερκές πλάσμα με όρεξη για δουλειά και κυρίως για ζωή.

Η Βαρβάρα είναι μία 30χρονη αρχιτέκτονας που αγαπά τη δουλειά της και την τέχνη και έχει μία ιδιαίτερη αισθητική τόσο με τους χώρους όσο και με τους ανθρώπους. Ωστόσο, στην αρχή της γνωριμίας μας, ήταν έκδηλο το «κλείδωμα» της απέναντι μου και ο δισταγμός της να ανοιχτεί τόσο στις φράσεις, όσο και στη γλώσσα του σώματός της.

Ενώ καθόταν μαζεμένη μέσα στο φαρδύ κοστούμι της και την παρατηρούσα, μου έλεγε πόσο στην πορεία της καριέρας της καλούνταν κάθε φορά να ανταπεξέλθει σε πολλαπλούς ρόλους και ο χρόνος της αναλωνόταν στο multi-tasking.

Έψαξα τον όρο, καθώς τον επανέλαβε αρκετές φορές με αρνητικό πρόσημο και με τύψεις που δεν μπορούσε πλέον να τον «υπηρετήσει». Multitasking: μια δεξιότητα – εχθρός που την τοποθετούσε ως επαγγελματία σε μία κατάσταση έλλειψης. Έβλεπα μια δυνατή προσωπικότητα που προσπαθούσε να βγει έξω από αυτό το καλοραμμένο -κατά τα άλλα- κοστούμι και ταυτόχρονα μαζευόταν.

Η σχέση της με τον ρόλο και τις αρμοδιότητες που της ανέθεταν ήταν σε σύγκρουση. Αντιμετώπιζε το λεγόμενο intra–role conflict, που συμβαίνει όταν ο ρόλος μας είναι σε αντίθεση με τις προσωπικές μας αξίες, πεποιθήσεις και ιδιότητες. Στο τέλος της κουβέντας, η Βαρβάρα δήλωσε τη θέση της… «Εγώ με το multitasking έχω τελειώσει, ποτέ δεν το υποστήριζα, έχει πεθάνει!».

Ήθελα να της απαντήσω… «Και γιατί να το υποστηρίξεις; Aφού ο εγκέφαλος μας δεν είναι σχεδιασμένος να λειτουργεί πολλές δραστηριότητες ταυτόχρονα. Οι νευροεπιστήμονες μέσα από σύγχρονες μελέτες υποστηρίζουν ότι το multitasking δεν αποτελεί δεξιότητα, αλλά κίνδυνο για την μαθησιακή μας ικανότητα, δηλαδή την αποθήκευση νέων γνώσεων».

Στο βωμό του multitasking, η φίλη μου έπαθε ό,τι παθαίνουμε όλοι συχνά όταν μας «καίει» ο φόρτος εργασίας και η συνεχόμενη πίεση για παραγωγικότητα και «να αποδείξουμε στη δουλειά ότι δεν είμαστε ελέφαντες».

Το θέμα είναι ότι για τη συγκεκριμένη, όταν στην πορεία απενοχοποιήθηκε από αυτή της την δικαιολογημένη άρνηση, αντιλήφθηκε πόσο οργανωτική είναι. Ξεκίνησε να συνεργάζεται με όλους με αξιοζήλευτη μεθοδικότητα, εστίαση στην λεπτομέρεια και κριτική σκέψη. Είδε κατάματα τον… «ελέφαντα» και αναγνώρισε ότι εντέλει το multitasking μπορεί να γίνει ο βατήρας για να εξελιχθεί σε ένα άκρως αποδοτικό και κυρίως ικανοποιημένο επαγγελματία στον κλάδο της.

Μετά από αυτή την συνειδητοποίηση, η Βαρβάρα απελευθερώθηκε και έβγαλε προς τα έξω ένα δυναμικό που δε γνώριζε ότι υπήρχε. Σήμερα, παράλληλα με την εργασία της βοηθά και άλλους επαγγελματίες στην οργάνωση των έργων, του χρόνου και των πελατών τους. Κάτι το οποίο μέχρι πρότινος, δε μπορούσε καν να φανταστεί ότι μπορεί να το εφαρμόσει και ότι την ενδιαφέρει!

«Αν μου έλεγες ότι θα μετεξελιχθώ σε.. ειδικό λειτουργιών και οργάνωσης, κάποτε θα γελούσα δυνατά», μου είπε χτες στο τηλέφωνο. «Join the club, Βαρβάρα μου, άλλος ένας λόγος να μη γελάμε και να μην κάνουμε πλάκα με τις δυνάμεις, τις αδυναμίες, τα όνειρα μας!».