Το «Ναι σε όλα» μας έφαγε

Ξυπνάς το πρωί και νιώθεις σα να σε έχει πατήσει τρένο.

Το προηγούμενο βράδυ δε μπόρεσες να αντισταθείς στην παρέα, είχες και κάποιες ενοχές που έχεις χαθεί από προσώπου γης το τελευταίο διάστημα, κοπανήσατε τα κρασάκια σας λοιπόν, τα είπατε εφ’ όλης και το αργήσατε.

Ετοιμάζεσαι γρήγορα, πίνεις μια γουλιά καφέ που πρόλαβες να φτιάξεις και τρέχεις στο γραφείο.

Τα τηλέφωνα χτυπάνε διαρκώς, οι πελάτες έχουν ένα κάρο «απαιτήσεις», ο στενός σου συνεργάτης όλο κατεβάζει νέες ιδέες για να υλοποιήσετε θεωρητικά μαζί, αλλά κυρίως εσύ (!) –έχει αυτήν την τάση να σου φορτώνει τα πάντα- και παράλληλα θυμάσαι ότι έχεις υποσχεθεί και στη μαμά σου το απόγευμα να πάτε σε μια έκθεση ζωγραφικής.

Είναι ήδη έντεκα το πρωί και το κεφάλι σου πάει να σπάσει.

Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου και τόλμησέ το: Πες «Ναι» σε όλα!

«Ναι» στον ανυπόμονο πελάτη να ετοιμάσεις άμεσα μια προσφορά όσο κι αν δεν επείγει,

«ναι» στο συνεργάτη να φτιάξεις από το μηδέν μια καμπάνια, ενώ τρέχουν άλλα τόσα σημαντικότερα και στο τέλος ξέρεις ότι θα ακούσεις «Εντάξει μωρέ, ίσως το κάνουμε αργότερα, δεν είναι και προτεραιότητα»,

«ναι» σε μια γνωστή σου να τη βοηθήσεις σε μια δουλειά όσο κούραση κι αν αισθάνεσαι ήδη,

«ναι» στη μαμά,

«ναι» στο σύντροφο,

«ναι» στον περιπτερά της γειτονιάς,

«ναι» στην κολλητή,

«ναι» σε όλες, όλους και όλα.

Και επιστρέφεις επιτέλους σπίτι.

Οι δείκτες του ρολογιού αγγίζουν ώρα έντεκα. Αισθάνεσαι ερείπιο. Τώρα πια ξέρεις που οδηγεί το «Ναι σε όλα»… Μόλις έκανες ένα πολύτιμο δώρο στον εαυτό σου.

Κάθε μας «Ναι» αυτομάτως γίνεται «Όχι» σε κάτι άλλο που ενδεχομένως έχουμε περισσότερο ανάγκη, κάτι βαθύτερο, κάτι προσωπικό.

Σε όλα τα παραπάνω «ναι» σου, αλήθεια, σε τι είπες όχι; Τι απέκλεισες; Μήπως την ψυχική σου ηρεμία; Μήπως τη γυμναστική σου; Μήπως τον εαυτό σου; Τροφή για σκέψη…