Να λες «Μπορώ»

Ο κόσμος πάντα θα λέει.

Οι φωνές και τα λόγια του πάντα στα αυτιά σου θα ηχούν άλλοτε δυνατά κι άλλοτε σιγά. Το ζήτημα είναι να αφουγκράζεσαι τη δική σου φωνή.

Αυτή που καμιά φορά αισθάνεται φιμωμένη από τις γλώσσες του κόσμου, αυτή που καμιά φορά σε τρομάζει και σένα τον ίδιο με τα μεγάλα όνειρα που έχει για σένα. Αλήθεια, τι σε ωφελεί να ακους περισσότερο; Αυτήν, ή αυτούς;

Πολλές φορές οι «αυτοί» είναι εξαιρετικά σημαντικοί για σένα. Μπορεί να θέλουν να σε προστατέψουν από κακοτοπιές, λάθη ή κακές επιλογές. Στο τέλος της ημέρας όμως ξέρεις τι συμβαίνει; Είσαι με σένα.

Κι αν για κάποιον έχεις την απόλυτη ευθύνη είναι για σένα. Και ποτέ κανείς δε θα πάρει τα εύσημα για το καλό ή το κακό σου, παρά μόνο εσύ και τα καλά νέα ξέρεις ποια είναι εδώ; Ότι μαθαίνεις απ’ όλα. Αν θες.

Να λες «Μπορώ» λοιπόν.

Να το λες δυνατά, να το ακους συχνά, να το ακους καθαρά, να το δηλώνεις σε σένα.

Να λες «Μπορώ να πάρω το ρίσκο αυτό», «Μπορώ να αναλάβω την ευθύνη αυτή», «Μπορώ να σταθώ αντάξια σε εκείνο», «Μπορώ να δοκιμάσω το άλλο», «Μπορώ να μάθω περισσότερα», «Μπορώ να το διαχειριστώ», «Μπορώ να μάθω να μεγαλώνω ωραία», «Μπορώ να αλλάξω», «Μπορώ και καλύτερα».

Οι λέξεις δημιουργούν κόσμους και μέσα στους κόσμους αυτούς ζούμε εμείς.

Το ζήτημα είναι πώς θέλουμε να ζούμε. Με «μπορώ», ή αμφιβολίες. Με ρίσκο, ή ρουτίνα και βόλεμα. Με αλλαγή και όποια κόστη, ή «καλά είμαστε μωρέ κι εδώ, δε βαριέσαι…».

Ο τρόπος που μιλάμε στον εαυτό μας έχει σημασία.

Ο τρόπος που μας μιλάμε καθημερινά, η αποδοχή που μας δείχνουμε, η φροντίδα, η αγάπη. Όσο πιο συχνά λες «Μπορώ», ακόμα κι αν φοβάσαι, τόσο περισσότερο σε πιστεύεις. Και αυτό είναι η Αρχή για πάσης φύσεως αλλαγή.

Τροφή για σκέψη…