Μαθαίνω να μην παίρνω τίποτα προσωπικά

Θα ξεκινήσω από τα βασικά.

Ο ορισμός του να παίρνεις κάτι προσωπικά είναι να θεωρείς πως οι πράξεις ή τα λόγια του άλλου έχουν σκοπό να κινηθούν εναντίον σου, με αποτέλεσμα να νιώθεις προσβολή, θλίψη ή και οργή.

Εδώ και χρόνια ακούω ανθρώπους να μου λένε ακριβώς αυτή τη φράση, «μην το παίρνεις προσωπικά», και για καιρό θέλω να σου πω, δεν καταλάβαινα ακριβώς τι ήθελαν να μου πουν, μάλλον επειδή κι αυτοί το χρησιμοποιούσαν λάθος, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητά τους.

Καθαρίζοντας όμως λίγο το θολό τοπίο του μέσα μου, θυμήθηκα το παρακάτω απόσπασμα που είχα διαβάσει κάποτε:

«Ποτέ δεν θα είστε υπεύθυνοι για τις πράξεις των άλλων – ευθύνη έχετε μόνο για τις δικές σας πράξεις. Όταν το κατανοήσετε πραγματικά αυτό και πάψετε να παίρνετε τα πάντα προσωπικά, τότε δύσκολα θα μπορούν να σας πληγώσουν τα λόγια ή οι πράξεις των άλλων», Don Miguel Ruiz, Οι Τέσσερις Συμφωνίες, Εκδόσεις Διόπτρα.

Θα σου πω πώς μεταφράζονται όλα αυτά μέσα στο δικό μου κεφάλι, γιατί ειδικός δεν είμαι, αλλά κάπως είναι μία τοξική μου ιδιότητα που προσπαθώ να ξεφορτωθώ.

Όταν πιστεύεις πως τα λόγια ή οι πράξεις του άλλου έχουν ως επίκεντρο εσένα, είναι σα να παραχωρείς τη δύναμη της ζωής σου στα χέρια κάποιου άλλου, σα να λες πως αυτός κινεί τα νήματα, καθοδηγώντας σε σε έναν προορισμό που καθόλου δε σου αρέσει.

Όταν συνειδητοποιείς πως, όπως και σε σένα, όλα έρχονται από βιώματα, ανασφάλειες και φοβίες του άλλου, τότε με έναν μαγικό τρόπο απελευθερώνεσαι.

Ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου δεν έχει πια την ίδια πρόσβαση στη ζωή σου, την ίδια δύναμη να επηρεάζει πράγματα, να δημιουργεί συνθήκες και να προκαλεί εξελίξεις που δε σε βρίσκουν σύμφωνη.

Είναι σα να αποκτάς μία ασπίδα απέναντι σε όλα: στα πικρόχολα σχόλια του συναδέλφου, στο αφεντικό που ήθελε να κάνει επίδειξη δύναμης, στη «φίλη» που έριξε σπόντα για το ντύσιμό σου, στους ανθρώπους που μιλάνε πίσω από την πλάτη σου, στην οικογένειά σου που είναι επικριτική, στον σύντροφό σου που δημιούργησε καυγά από το πουθενά.

Αυτό είναι το σημείο αγαπημένη μου, που αρχίζεις να ζεις τον πραγματικά Magic Me εαυτό σου.

Έλεγχο έχεις μόνο πάνω στις σκέψεις και τις πράξεις σου, στα ιδανικά και τα θέλω σου. Όχι στων άλλων. Μόλις το καταλάβουμε αυτό, θα βγούμε από μία κόλαση διαρκούς ταλαιπωρίας που χωρίς να το καταλαβαίνουμε, ρίχνουμε τον εαυτό μας καθημερινά.

Δε θα έχουμε ανάγκη να δικαιολογήσουμε ποιες είμαστε, δε θα φοβόμαστε να εκφράσουμε αυτό που υπάρχει στο μυαλό μας, δε θα τρέμουμε μπροστά στην απόρριψη ή στην ιδέα να πούμε όχι.

Δε θα είναι προτεραιότητά μας το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς. Δε θα περνά το καθετί μέσα από αυτό το φίλτρο.