in , ,

LoveLove

Είμαι υπερβολικά ευαίσθητη… Ε ΚΑΙ;!

Έχω αμέτρητες αναμνήσεις μέσα στο κεφάλι μου από ανθρώπους που πάντα με χαρακτήριζαν ως υπερβολικά ευαίσθητη.

Για χρόνια δεχόμουν αυτή την ταμπέλα ως μία μορφή κατηγορίας, σα να είχα κάνει κάτι τόσο στραβά και λάθος (άθελά μου), σα να κουβαλούσα ένα τόσο αποκρουστικό ελάττωμα, που έκανε τη συνύπαρξη μαζί μου να μοιάζει σα να πατάς επάνω σε σπασμένα γυαλιά.

Δε ξέρω εάν ανήκω σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων με υψηλή ευαισθησία όπως χαρακτηριστικά το αναφέρουν οι ψυχολόγοι, νομίζω πως είναι μεγάλες οι πιθανότητες, όμως συχνά-πυκνά, έβρισκα τον εαυτό μου να προσπαθεί να υπερασπιστεί αυτή την ευαισθησία, να την επεξηγήσει, να την χαντακώσει ενίοτε, προκειμένου να ταιριάξω περισσότερο στο κουτάκι ενός εργοδότη, ακόμη κι ενός συντρόφου.

Κάθε φορά που κάποιος μου έλεγε «είσαι πολύ ευαίσθητη», κατηγορούσα διαρκώς τον εαυτό μου, έπαιρνα ευθύνη για τα πάντα, μαζευόμουν σε μία γωνίτσα και κουρέλιαζα το είναι μου. Και όλα αυτά, για μία ποιότητα τόσο ανθρώπινη, που τώρα έχω αρχίσει να αγαπάω σε μένα. Στα 32 μου.

Ειδικά όμως, στο εργασιακό περιβάλλον και στην τωρινή εργασιακή κουλτούρα που επικρατεί στη χώρα μας, εάν δείξεις έστω και το παραμικρό δείγμα ευαισθησίας, συνήθως αυτό μεταφράζεται σε αδυναμία. Είτε αδυναμία χαρακτήρα είτε αδυναμία διεκπεραίωσης της δουλειάς σου.

Όμως, η εμπειρία, η επιστήμη, οι ερευνητικές μελέτες, όλα έχουν αποδείξει πως οι άνθρωποι με έντονο επίπεδο ευαισθησίας είναι στην πραγματικότητα, εξαιρετικοί στη δουλειά τους. Από το κομμάτι μίας απλής συνέντευξης μέχρι το να καθοδηγούν ολόκληρες ομάδες προς το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Διακατέχονται από εντονότερη διαίσθηση και συμπόνια, έχουν υψηλότερη αυτογνωσία και ενσυναίσθηση, είναι πιο δημιουργικοί και οργανωτικοί, βλέπουν τη μεγαλύτερη εικόνα, είναι θετικές επιρροές στο κοινωνικό σύνολο, χαρακτηρίζονται από αφοσίωση, καταλαβαίνουν «μικροπράγματα» στο περιβάλλον και την επικοινωνία εντός των σχέσεων και φυσικά, είναι με κάποιον τρόπο υποβιβασμένοι, γιατί συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως για να πετύχεις, πρέπει να λειτουργείς σε killer mode.

Επομένως, σε αυτό το βαθιά τοξικό πλαίσιο, που φοβάται κάθε έκφραση συναισθήματος, που φοβάται ακόμα και να νιώσει ένα οποιοδήποτε συναίσθημα, όσοι φέρουν πάνω τους την ταμπέλα του «ευαίσθητου», παραγκωνίζονται, φαίνονται λίγοι και κατά πάσα πιθανότητα, γίνονται αποδέκτες εξαιρετικά ισχυρού εκφοβισμού.

Γιατί στη σύγχρονη εργασιακή κουλτούρα, το συναίσθημα δεν έχει θέση και διαρκώς πέφτουν πάνω σου άνθρωποι με ένα μάτσο συμβουλές για το πώς πρέπει να αποκτήσεις «γερό στομάχι», αντιμετωπίζοντάς σε σαν κάτι που πρέπει να επιδιορθώσουν. Πρέπει να αποδείξεις πως είσαι σκληρός, πως αντέχεις, πως τίποτα δεν μπορεί να σε «σπάσει», πως τα ξεπερνάς όλα τελείως επιδερμικά.

Και όλα αυτά, έρχονται συνήθως από άτομα που έχουν χαμηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης, ενώ ποσοστά και αριθμοί δείχνουν ότι τώρα πλέον, οι εργοδότες εκτιμούν περισσότερο το υψηλό EQ παρά το υψηλό IQ, γιατί αυτό προωθεί την καλή επικοινωνία, τη διαχείριση και καθοδήγηση ανθρώπινου δυναμικού, το χτίσιμο της ομαδικότητας, την επίλυση προβλημάτων και εν τέλει, τις σχέσεις και τα αποτελέσματα, την παραγωγικότητα εντός ενός εργασιακού περιβάλλοντος.

Εν ολίγοις, δε σου γράφω, για να σου πω πόσο γα**τη με κάνει η ευαισθησία μου, αλλά μάλλον, για να σου τονίσω πως έχω βαρεθεί να έχω πάνω από το κεφάλι μου ανθρώπους να προσπαθούν να με αλλάξουν και παρεμβατικά να με κάνουν σαν τα μούτρα τους.

Η ευαισθησία μου είναι ένα από τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά μου. Είναι αυτό που με συνδέει με τον κόσμο γύρω μου σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Όποιοι το ονομάζουν αυτό αδυναμία, το χρησιμοποιούν εναντίον μου ή το μόνο που κάνουν είναι να διαιωνίζουν συνθήκες που καταπίνουν αυτή την πλευρά του εαυτού μου, δεν είναι οι φωνές που πρέπει να ακούω.

Και εάν είσαι σαν εμένα και κάπου βρήκες τον εαυτό σου μέσα σε όσα έγραψα παραπάνω, θέλω να πιστέψεις πως δε χρειάζεται να θυσιάσεις αυτή σου την ποιότητα, για να στριμωχτείς στην τοξικότητα της ελληνικής εργασιακής πραγματικότητας.

Όταν έρθει η στιγμή, θα βρεθείς σε ένα περιβάλλον που αυτό σου το στοιχείο θα το εκτιμήσει ως τη μεγαλύτερη σου δύναμη.

Written by Αθανασία Αντωνοπούλου

Radio presenter, Creative mind, Social media gal & Proud Aries

“Όταν φτάσεις στο σημείο όπου δεν χρειάζεται να εντυπωσιάσεις κανέναν, εκεί ξεκινά η ελευθερία σου”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

GIPHY App Key not set. Please check settings

Ρουτίνα, η υποτιμημένη!

Παραιτήσου λοιπόν!