Αυτό το κλισέ «New Year, New Me» καθόλου δε μου πάει

Μπορεί να έχω διαβάσει τις ετήσιες προβλέψεις για το ζώδιό μου και μπορεί να περιμένω ο Δίας να μπει στον Κριό την άνοιξη του 2022, όμως στη βάση των πραγμάτων, δεν έχω απολύτως καμία προσδοκία από την επόμενη χρονιά και ούτε πρόκειται να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία να θέσει μεγαλεπήβολους στόχους με καθόλου ρεαλιστικό τρόπο.

Για να είμαι ειλικρινής, αυτή η διαδικασία της στοχοθεσίας γίνεται τον Σεπτέμβριο και όχι τον Ιανουάριο. Μάλλον ως κατάλοιπο της πάλαι ποτέ σχολικής ιδιότητάς μου, η χρονιά για μένα ξεκινά το φθινόπωρο, μαζί με την έναρξη της νέας σεζόν, άρα επομένως όποιον στόχο είχα να θέσω, τον έχω ήδη τοποθετήσει στον χάρτη των «coming soon».

Πέρα από αυτό όμως, η όλη κατάσταση της πανδημίας που ζούμε τα τελευταία χρόνια, έχει αλλάξει γενικότερα το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε και ονειρευόμαστε.

Έχει δημιουργήσει την ανάγκη να υπάρχουμε περισσότερο στο τώρα και να μην ξεφεύγουμε σε σενάρια πολύ μακρινά, γιατί πολύ απλά τίποτα απολύτως δεν σου εγγυάται ότι έχεις άπειρο χρόνο πάνω σε αυτή τη γη. Όχι να φανώ μίζερη κι απαισιόδοξη, γιατί δεν είμαι από τη φύση μου έτσι, όμως η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση που διατηρούμε είναι πως έχουμε άπειρο χρόνο στη διάθεσή μας. Δεν.

Συν τοις άλλοις, στα μάτια μου πλέον είναι τόσο κενά νοήματος όλα αυτά τα κλισέ «new year, new me», γιατί μοιάζουν να είναι τα μότο μας και ο τρόπος σκέψης μας μόλις για λίγες ημέρες πριν και μετά την αλλαγή του χρόνου.

Πριν καν φτάσουμε στον Φεβρουάριο, όλα αυτά έχουν ήδη ξεχαστεί και εάν με ρωτάς, προτιμώ να επενδύσω σε μικρά βήματα τη φορά, παρά να πιέσω τον εαυτό μου για κοσμοϊστορικές αλλαγές που δε θα έχουν διάρκεια ή που –εάν δεν καταφέρω την επίτευξή τους άμεσα- θα με αφήσουν σε χειρότερη ψυχολογική κατάσταση από αυτήν που με βρήκαν.

Όλο το κομμάτι των «new year’s resolutions» το αισθάνομαι πιεστικό, χωρίς λόγο και αιτία και κάτι που πλέον, δεν εξυπηρετεί τη δική μου, προσωπική φάση ζωής.

Προτιμώ να διατηρήσω τη στοχοπροσήλωση που ήδη έχω, να συνεχίσω πάνω σε αυτά που ήδη δουλεύω, με το ίδιο αμείωτο ενδιαφέρον, ανανεώνοντας τις δυνάμεις μου και επαναφορτίζοντας τις μπαταρίες μου, παρά να πουσάρω κι άλλο τον εαυτό μου με έξτρα προσδοκίες που, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι καν δικές μου και μοιάζουν φορετές από κοινωνικές συνθήκες που περιμένουν ξαφνικά μέσα σε δύο εβδομάδες να γίνω ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος. Με γενικούς όρους και τελείως απροσδιόριστα, υπακούοντας σε ρυθμούς άλλων, χωρίς στρατηγική, χωρίς ουσιαστική εσωτερική θέληση, χωρίς πρόγραμμα.

Εν ολίγοις, ας εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε σήμερα, την υγεία μας πρώτα και πάνω απ’όλα, τους ανθρώπους που είναι γύρω μας και μας γεμίζουν θετική ενέργεια και όρεξη για τη ζωή. Ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας πως καταφέραμε να ζήσουμε για 365 ημέρες, να προχωρήσουμε λίγο παρακάτω από την εκδοχή που βλέπαμε στον καθρέφτη τέτοια εποχή πέρυσι.

Η ζωή και οι στόχοι μας δε θα έπρεπε να είναι ένα σπριντάκι δύο εβδομάδων, για να αποδείξουμε σε μία αόρατη υπόσταση πως θα είμαστε καλύτεροι την επόμενη χρονιά.

Σε όλα τα Magic Me πρόσωπα εκεί έξω που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, σας βλέπω, σας ευχαριστώ, νιώθω ατέρμονη ευγνωμοσύνη για αυτόν τον χώρο ελεύθερης έκφρασης και ανυπομονώ να συνεχίσουμε το μαγικό ταξίδι που ήδη έχουμε ξεκινήσει. Μαζί.

Καλή χρονιά!