Παραιτήσου λοιπόν!

Πόσο συχνά λες «αντίο»; Πόσο συχνά γνέφεις «ναι» ενώ πραγματικά θες να πεις όχι; Πόσο συχνά σκέφτεσαι πως η καθημερινή σου δουλειά δεν έχει καμία σχέση με το dream job που πάντα είχες για σένα κατά νου; Τι σε κάνει να μένεις; Τι σε κάνει να θες να σαλπάρεις για αλλού;

Δεν πάει καιρός απ’ όταν ξεκινήσαμε coaching με την Β.

Η Β. ήταν υπεύθυνη πωλήσεων σε μια σημαντική εταιρία στο χώρο των τηλεπικοινωνιών και στα χρόνια είχε εξελιχθεί αρκετά, ενώ παράλληλα βοηθούσε και στην εξέλιξη της ομάδας της. Άπαντες έλεγαν για εκείνη τα καλύτερα και είχε εξαιρετικές σχέσεις με όλους. Όλα φαινομενικά έμοιαζαν καλά μέχρι που η τρίτη συνεδρία μας ξεκίνησε κάπως έτσι…

«Μάρη είμαι δυστυχισμένη. Κουράστηκα να φαίνονται «όλα καλά»… Θέλω να πω, οι συνθήκες εργασίας μου, οι άνθρωποι, η φύση της δουλειάς είναι ok, εγώ όμως… δεν είμαι. Νιώθω ότι κάτι λείπει. Ότι δεν έχω να πάρω, ή να δώσω κάτι παραπάνω, σα να έπιασα ταβάνι. Εδώ και ένα χρόνο η καθημερινότητα είναι ίδια. Το κενό μεγαλώνει… Σκέφτομαι ακόμα και να παραιτηθώ. Μπορείς να με βοηθήσεις;!».

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το να παραιτείσαι από μια δουλειά δείχνει αδυναμία.

Το σκέφτονται κάτι ως «προσωπική ήττα». Και σαν επαγγελματίας, αλλά και σαν άνθρωπος θα διαφωνήσω. Αδυναμία είναι να μην ακους σε ποια κατεύθυνση χτυπάει το tempo του οράματός σου για σένα. Προσωπική ήττα είναι να το ακους και να μην κάνεις κάτι γι’ αυτό.

Η Β. βαθιά μέσα της πάντα ήθελε με έναν τρόπο να συμβάλλει σε έναν καλύτερο κόσμο. Μετά από κάποιες συνεδρίες, στις οποίες επικεντρωθήκαμε στο προσωπικό της όραμα συνειδητοποίησε ότι συνέβαλλε τα μέγιστα στη δυναμική της ομάδας της και αυτό της προσέδιδε Νόημα. Έλειπε όμως ένα πράγμα. Η δική της ανάπτυξη. Και η Β. γενναία επέλεξε να σαλπάρει να αλλού.

Και τώρα ακούει το tempo του οράματός της…