Emotional drain: η ελπίδα άραγε πεθαίνει πριν ή μετά την υπομονή;

Σαν τη μέλισσα τον τελευταίο καιρό τριγυρίζω το ίδιο θέμα σε διαφορετικές μεταμφιέσεις. Το συναντώ σε συζητήσεις με φίλες, στις συνεδρίες μου, σε τυχαία (χα!) βιντεάκια, ολούθε…

Emotional drain στις επαφές με τους ανθρώπους.

Έλα, ξέρω ότι το ξέρεις το συναίσθημα.

Συναισθηματική ρουφήχτρα οι τοξικοί, τα θύματα, οι γκρινιάρηδες, οι κουτσομπόληδες και απόλυτα εξαντλητική η επαφή μαζί τους. Αλλά με όλο και μεγαλύτερη θλίψη συνειδητοποιώ πως τελικά δεν μας εξαντλούν μόνο αυτά.

Πόσο περισσότερο μας εξαντλούν οι συνεχείς τσακωμοί και αντιπαραθέσεις με έναν άνθρωπο;

Πόσο μπορεί να σου διαλύσει τα ψυχικά αποθέματα η έλλειψη επικοινωνίας;

Να προσπαθείς να εκφραστείς και να πέφτεις σε τοίχο. Γιατί ο άλλος δε σε ακούει. Γιατί δεν ξέρει πώς να ακούει. Γιατί δε τον ενδιαφέρει να ακούσει. Και μπορεί κι εσύ να μη μπορείς να εκφραστείς και να ακούσεις με τον τρόπο που χρειάζεται. Και κάπως έτσι δεν επικοινωνεί κανείς με κανέναν.

Πόσο εξαντλητική είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και συναισθηματικής ασφάλειας; Να νιώθεις δηλαδή πως μπορείς να εκφράσεις κάθε σου συναίσθημα και αυτό να ακουμπήσει σε έναν άνθρωπο με κατανόηση και όχι ο ίδιος αυτός άνθρωπος να μπει κατευθείαν σε θέση άμυνας και επίθεσης λες και κάθε δικό σου συναίσθημα είναι κατηγορητήριο προς εκείνον.

Μου φαίνεται αδιανόητο να ακυρώσω αυτό που ΕΣΥ νιώθεις απλά επειδή ΕΓΩ δε μπορώ να διαχειριστώ το πώς με κάνει να νιώθω.

Πόσο εξαντλητικό είναι να προσπαθείς να επικοινωνήσεις με κάποιον που αρνείται πεισματικά να δει τον εαυτό του και να αναλάβει όσα του αναλογούν. Που πάντα φταίνε οι άλλοι για αυτόν και ποτέ εκείνος. Αλληλεπίδραση είναι οι σχέσεις και οι επικοινωνίες και μοιράζονται οι ευθύνες όμως. Δεν το μαθαίνεις από μένα…

Πόσα red flags έχεις μετρήσει ως τώρα;

Red flag να περνάς τη ζωή σου προσπαθώντας να μεταφράσεις τον εαυτό σου σε ανθρώπους που δε μιλάτε την ίδια love language. Χαμένοι στη μετάφραση.

Αναρωτιέμαι αν θα καταφέρουμε κάποια στιγμή οι άνθρωποι να ξεγυμνωθούμε από όλα τα βαρίδια της ψυχής μας και να επικοινωνήσουμε heart to heart χωρίς εγωισμούς και κακώς μαθημένα μοτίβα.

Κ ά κ ι σ τ α.

Η ελπίδα άραγε να πεθαίνει πριν ή μετά την υπομονή;…