Δεν είναι η λίστα που σε πνίγει άλλα η αφήγησή της

Κάθε φορά που τελειώνει μια περίοδος ξεκούρασης, είτε είναι οι καλοκαιρινές διακοπές, είτε μια μικρή ανάπαυλα ή απλώς ένα διάλειμμα από την ένταση, έρχεται η στιγμή της επανεκκίνησης.

Το ξυπνητήρι ξαναμπαίνει στη ζωή σου, ο ρυθμός αλλάζει, οι υποχρεώσεις επιστρέφουν. Δουλειά, παιδιά, δραστηριότητες, λογαριασμοί. Και μαζί τους, ένα έντονο σφίξιμο στο σώμα. Το στρες της επανεκκίνησης είναι εδώ. Όλοι το νιώθουμε με τον δικό μας τρόπο. Να ξέρεις όμως ότι το πραγματικό βάρος δεν είναι πάντα οι ίδιες οι υποχρεώσεις. Είναι κάτι πιο αθέατο, πιο ύπουλο. Είναι οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας.

Ο Αμερικανός ψυχολόγος Arthur Ciaramicoli, στο βιβλίο του The Stress Solution, εξηγεί ότι το άγχος δεν γεννιέται τόσο από τα γεγονότα, όσο από τον τρόπο που τα ερμηνεύουμε. Η επιστροφή στη δουλειά, για παράδειγμα, είναι απλώς ένα γεγονός. Ανοίγεις τον υπολογιστή και βλέπεις εκκρεμότητες. Αυτό από μόνο του είναι διαχειρίσιμο. Πότε λοιπόν ξεκινάει το στρες; Όταν το μυαλό αρχίζει να στήνει σενάρια: «Δεν θα τα προλάβω», «Όλοι περιμένουν από μένα», «Δεν είμαι αρκετή». Άρα λοιπόν, δεν είναι η λίστα που σε πνίγει άλλα η αφήγησή της.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η λύση. Ο Ciaramicoli προτείνει να αλλάξεις την αφήγησή σου. Να καλλιεργήσεις μια φωνή ενσυναίσθησης αντί για κριτική. Να μιλήσεις στον εαυτό σου όπως θα μιλούσες σε μια καλή φίλη. Με καλοσύνη, κατανόηση, ζεστασιά. Να του υπενθυμίσεις ότι δεν χρειάζεται να τα κάνει όλα σήμερα. Ότι έχει δικαίωμα να ξεκουραστεί, να κάνει λάθη, να ανασάνει χωρίς ενοχές.

Γιατί όταν αλλάζει η ιστορία, αλλάζει και η εμπειρία. Το γεγονός μένει το ίδιο, αλλά η ψυχολογία σου γίνεται πιο ανάλαφρη και πιο φωτεινή. Με αυτόν τον τρόπο, το στρες της επανεκκίνησης δεν εξαφανίζεται, μεταμορφώνεται. Από εχθρός γίνεται δάσκαλος και σου διδάσκει ότι δεν χρειάζεται να κυνηγάς την τελειότητα.

Η επανεκκίνηση δεν είναι το τέλος της ανεμελιάς, είναι η αρχή μιας νέας δυνατότητας. Δεν ζητά από σένα να είσαι άψογη άλλα παρούσα. Μη ξεχνάς… κάθε φορά που λες στον εαυτό σου μια πιο τρυφερή ιστορία, το βάρος μικραίνει και δημιουργεί τον χώρο που σου ανήκει. Έναν χώρο που υπάρχει πάντα για σένα, απλά καμία φορά χρειάζεται να τον διεκδικήσεις λίγο παραπάνω!