«Μισώ την δουλειά μου!»

Αγαπητή μου φίλη, όλες μια μέρα έχουμε πει αυτές τις τέσσερις λέξεις (αν δεν το έχεις πει ποτέ, συγχαρητήρια, σε ζηλεύουμε!). Λίγο ή πολύ η πίεση των υποχρεώσεων, μια παράλογη απαίτηση ενός πελάτη ή και ένας διαπληκτισμός με την κατά τ’ άλλα συμπαθή συνάδελφο, μας έχουν κάνει να σκεφτούμε ή και να πούμε φωναχτά «τα παρατάω και αντίο».

Και είναι μια αλήθεια της ζωής, ότι δεν μπορεί κάθε μέρα του εργασιακού μας βίου να είναι τέλεια. Μέρες, βδομάδες ή και μήνες μπορεί να είναι δύσκολοί ή και απαιτητικοί. Εμείς δεν θα μιλήσουμε για αυτή την περίπτωση εδώ – θα μιλήσουμε για την περίπτωση που συνολικά ζεις μια τοξική πραγματικότητα.

«Η δουλειά μου είναι τοξική!»

Όπως και το όνομα τους, τα τοξικά περιβάλλοντα σε «αρρωσταίνουν» – εργασιακά, προσωπικά ή ακόμα και σωματικά. Ένα τοξικό περιβάλλον τρέφει την εργασιακή ανησυχία, τον μη θεμιτό ανταγωνισμό, την χαμηλή παρακίνηση, την αρνητικότητα, τις απουσίες λόγω ασθενείας και ακόμα υψηλά ποσοστά αποχωρήσεων και bullying ή mobbing.

Δυστυχώς, είναι πολύ εύκολο μια κατά τα άλλα φυσιολογική οργανωσιακή κουλτούρα να εξελιχθεί σε τοξική. Κάποιοι οργανισμοί μπορεί από την αρχή τους να δομήθηκαν με χαρακτηριστικά που να έθρεφαν την τοξικότητα, ενώ άλλοι μπορεί να κατέληξαν έτσι από ένα τοξικό διευθυντή.

Το δύσκολο είναι να αποφασίσεις ότι δεν φταις εσύ (εκτός αν είσαι ο τοξικός διευθυντής!) και ότι δεν μπορείς να τους σώσεις όλους – και ούτε είναι αυτή η δουλειά σου. Δυστυχώς, αν πάσχεις από το σύνδρομο του «σωτήρα» θα δυσκολευτείς να απεμπλακείς από αυτή την κατάσταση. Όμως η μόνη περίπτωση να βοηθήσεις τον εαυτό σου είναι στην πραγματικότητα να φύγεις.

«Έπαθα burnout!»

Αν επιλέξεις να μείνεις στο τοξικό περιβάλλον, μπορεί να βιώσεις την επαγγελματική εξουθένωση. Βέβαια, να πούμε ότι είναι πολλές οι αιτίες που μπορεί να σε οδηγήσουν εκεί, ακόμα και κατά τα άλλα επιθυμητές εργασιακές συμπεριφορές, όπως η υπερβολική φιλοτιμία.

Έχεις αρχίσει να νιώθεις όλο και πιο αβοήθητη, έχασες κάθε ενδιαφέρον για την δουλειά σου, νιώθεις μόνιμη κούραση αλλά δεν μπορείς να κοιμηθείς, μήπως σε ό,τι συμβαίνει έχεις μια κυνική απάντηση;

Αυτά είναι κάποια σημάδια που πρέπει να μας θορυβήσουν (φυσικά αν βλέπουμε σημαντικές αλλαγές στην διάθεση μας, στην συμπεριφορά μας και στις συνήθειες μας καλό είναι να συμβουλευτούμε έναν εγκεκριμένο επαγγελματία ψυχικής υγείας).

Αν νιώθεις το καμπανάκι του burnout να χτυπά, είναι η στιγμή να αρχίσεις να σκέφτεσαι την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Προσπάθησε να συζητήσεις με τον άμεσο προϊστάμενο σου τρόπους που θα μπορούσε να σε υποστηρίξει σ’ αυτή την φάση.

Αν η πηγή του burnout σου είναι το πως νιώθεις εσύ για την δουλειά σου, για παράδειγμα προσπαθείς πάντα να είσαι τέλεια γιατί έτσι νιώθεις ικανοποίηση, τότε είναι μια καλή στιγμή να κάνεις μια εις βάθος συζήτηση για το ποια είναι τα αίτια που εξωθείς τον εαυτό σου σε τέτοια άκρα. Και εδώ θα πρέπει να ψάξεις πολύ βαθύτερα – οικογενειακό πλαίσιο, βιώματα μικρότερης ηλικίας… Αν πάλι η πηγή του burnout είναι το τοξικό περιβάλλον που λέγαμε, ξέρεις τι να κάνεις – φύγε!

Η πλειοψηφία δουλεύει γιατί έχει υποχρεώσεις και στην καπιταλιστική κοινωνία που ζούμε ο τρόπος να καλύψουμε τις ανάγκες μας είναι η ύπαρξη κάποιου εισοδήματος, το οποίο συνήθως προέρχεται από κάποια εργασία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι παίρνεις έναν μισθό με αντάλλαγμα την ευτυχία σου ή την υγεία σου. Όποιες και αν είναι οι περιστάσεις σου, μπορείς πάντα να φύγεις – δεν είσαι δέντρο να μένεις σε ένα μέρος!