Αυτό που με συναρπάζει στους ανθρώπους, ταυτόχρονα με θλίβει

Ξέρεις τι με συναρπάζει στους ανθρώπους;

Έχουμε πολλά πρόσωπα.

Ξέρεις τι με θλίβει στους ανθρώπους;

Έχουμε πολλά πρόσωπα.

Μου πήρε χρόνια να καταλάβω πως είναι δυνατόν κάτι που με συναρπάζει τόσο πολύ, που με ελκύει και την ίδια στιγμή με δυναμώνει, μπορεί να με κάνει να πάρω αποστάσεις ή και για να το πω απλά μπορεί να με ξενερώσει τραγικά σε ένα άτομο.

Μετασχηματιζόμαστε, εξελισσόμαστε, αλλάζουμε και αυτό είναι το λογικό

Άλλο όμως αλλάζω, γίνομαι καλύτερος, πιο ανθρώπινος, πιο κοντά στο είναι μου και άλλο ελίσσομαι με βάση το ποιόν έχω απέναντί μου, τι μήνυμα θέλω να περάσω στρατηγικά και εν ολίγοις τι με βολεύει.

Κι επειδή αυτό το κείμενο δεν αφορά επαγγελματικές σχέσεις, –διότι να το ξεκαθαρίσω, τουλάχιστον από πλευράς μου, όπως το βλέπω, εκεί η στρατηγική μια χαρά είναι, αρκεί να μην είναι επί πτωμάτων (!)– , αλλά αφορά ανθρώπινες, κάπως κουράστηκα με τα πολλά πρόσωπα, τις μάσκες και τα φαινομενικά παιχνίδια εξουσίας.

Κάπου οι φίλοι που εμφανίζονται ξαφνικά και κολλάνε πάνω σου σα βδέλλες όταν σε έχουν ανάγκη, ή που χάνονται από προσώπου γης όταν βρίσκουν αμόρε κούρασαν, όπως κούρασαν και τα “παιχνιδάκια” του στιλ άλλα θέλω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ, όπως κούρασαν και οι άγνωστοι γνωστοί συγγενείς που μεταμορφώνονται σε γλίτσες όταν αποζητούν ένα “κονέ” σου.

Όσο απολαμβάνω την πολυπλοκότητά μας, τόσο απορώ με κάποιους…

Κι όσο πιο πολύ επιμένουν σε σενάρια όπως τα παραπάνω, έχω μέσα μου ένα συναίσθημα άσχημο. Της λύπησης.

Γιατί λυπάσαι όταν παρατηρείς ότι ο άλλος, ο χ,ψ άλλος, παραμένει “απαράλλακτος” και δεν ωριμάζει ωραία σε μια ζωή που όλα και όλοι μας αλλάζουμε διαρκώς. Είναι πραγματικά λυπηρό. Τι να πεις όμως… Επιλογές.

Τι να πεις όμως… όπως στρώνεις, κοιμάσαι

Κράτα όσους σου αρέσουν στη ζωή σου, σε ανεβάζουν και είναι εκεί ουσιαστικά. Αυτούς που ακούνε για μάσκες και γελάνε. Τους “περίεργους“, τους “παράξενους“, τους αυθεντικούς.

Σε όποιον δε ξέρει την ιστορία σου και κρίνει εύκολα, φιλάκια.

Σε αυτόν που θέλει ειλικρινά να είναι κοντά σου, με όποιον τρόπο, αγκαλιά.

Και σε αυτόν που νομίζει ότι σε “παίζει” άσε τον να νομίζει… Ρόδα είναι. Και στο τέλος πέφτει επίσης πολύ γέλιο.

Stay in your Magic love,

Μάρη