Κάποιες φορές χρειάζεται να επιβληθούμε στο μυαλό και στις σκέψεις μας

Αυτές τις μέρες μιλώ πολύ με ανθρώπους που δυσκολεύονται να αλλάξουν και να προχωρήσουν παρακάτω

Τι να αλλάξουν; Αυτό που ο καθένας επιδιώκει. Άλλος εργασία, άλλος συνήθειες, σχέση, σπίτι ή οτιδήποτε άλλο.

Όπως έχω γράψει ξανά ένα κομμάτι του εαυτού μας όσο καλά και αν έχουμε προετοιμαστεί νιώθει ανέτοιμο τη στιγμή της αλλαγής γιατί κάνει τη μετάβαση από το μέχρι τώρα γνώριμο στο καινούριο και το νευρικό του σύστημα χρειάζεται λίγο χρόνο να προσαρμοστεί.

Για να εξασφαλίσει λοιπόν την ασφάλεια μπαίνει σε φόβο για να μπορεί το άτομο να προστατευτεί απο κάποιον πιθανό κίνδυνο.

Όλα αυτά που συζητώ με αυτούς τους ανθρώπους με βάζουν σε σκέψεις για το πόσο εκμαθημένοι είμαστε οι άνθρωποι στον φόβο.

Είμαστε εθισμένοι σε αυτόν

Σκεφτόμαστε πολύ αρνητικά για τον εαυτό μας όταν πρόκειται να συναναστραφούμε με κάτι καινούριο.

Αυτό σημαίνει πως δεν έχουμε καθόλου εμπιστοσύνη σε μας και πως έχουμε δεχτεί στο νευρικό μας σύστημα μεγάλα κύματα απόρριψης, ματαίωσης ή αποδοκιμασίας σε πολλές φάσεις της ζωής μας που αυτό μας έχει γίνει συνήθεια.

Χρειάζεται να επαναπρογραμματίσουμε το νευρικό μας σύστημα έτσι ώστε κάθε αλλαγή και καθετί καινούριο να το βιώνουμε με ενθουσιασμό και όχι με το συναίσθημα του φόβου. Να καταλάβουμε πως ό,τι γίνεται στη ζωή μας έχει το χρώμα που του δίνουμε εμείς.

Αν εμείς φοβόμαστε συνεχώς, πάντα θα ελπίζουμε να αλλάξουν τα πράγματα και εκείνα δεν θα αλλάζουν γιατί πρέπει εμείς να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε.

Κάποιες φορές χρειάζεται να επιβληθούμε στο μυαλό και στις σκέψεις μας

Είναι εύκολο να διαλέγουμε πάντα το γνώριμο, προβληματικό μοτίβο επειδή ακριβώς το έχουμε διαλέξει πολλές φορές υποσυνείδητα και το ξέρουμε.

Ξέρουμε πως να κινηθούμε μέσα σε αυτό ακόμη και αν συνειδητά πιστεύουμε πως πάντα οι άλλοι φταίνε όμως ακόμη και αν είναι πιο δύσκολο να εδραιώσουμε μια νέα συνήθεια ή στάση ζωής είναι και αυτό που στο τέλος αξίζει.

Γιατί; Γιατί θα μας βγάλει από τον φόβο και από την ανάγκη του να μας δούνε πρώτα οι άλλοι για να μπορέσουμε να νιώσουμε πως έχουμε υπόσταση, να μας δώσουν οι άλλοι άδεια για να μπορέσουμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ζήσει, να μας επιβραβεύσουν οι άλλοι για να νιώσουμε άξιοι και να σταματήσουμε να φοβόμαστε πως δεν θα τα καταφέρουμε.

Οι άνθρωποι είμαστε θρεμμένοι και με φόβο αλλά και με αγάπη και είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε ποια ποιότητα θα ενσαρκώσουμε εδώ στη Γη.

Είμαι πολύ περήφανη για σένα, που διαβάζεις αυτές τις γραμμές ψάχνοντας να βρεις λύσεις ή να ανοίξεις τους ορίζοντες σου ή να απαντήσεις μέσα σου ερωτήσεις του εσωτερικού παιδιού σου.

Σε θαυμάζω και είμαι μαζί σου σε αυτό, έχοντας την πεποίθηση πως τα έχεις ήδη καταφέρει.