Πιστεύεις στον Θεό;

Στην ερώτηση «τί είναι Θεός;» η τρίχρονη φίλη μου Αρετή (όνομα και πράγμα) απάντησε πως, «Θεός είναι ό,τι Αγαπάς» και η αλήθεια είναι πως αυτή η απάντηση με έβαλε σε σκέψεις, θέλοντας να καταλάβω τί είναι αυτό που έχω ξεχάσει από τα τρία μου ως σήμερα που με έχει κάνει να αμφισβητώ όσα αγαπώ.

Σκέφτομαι πως αμφισβητούμε τον Θεό επειδή έχουμε απομακρυνθεί από την αθωότητα μας.

Πιστεύουμε πως η αθωότητα είναι χαρακτηριστικό μόνο των παιδιών, όμως η αλήθεια είναι πως η αθωότητα είναι μια ποιότητα που έχει θέση σε κάθε ηλικία, και έρχεται ατόφια μέσα στον άνθρωπο μαζί με την ψυχή του. Σκοπός της δεν είναι να την καλλιεργήσουμε, όπως τις περισσότερες αρετές αλλά να την διατηρήσουμε στην αρχική, ακέραιη μορφή της.

Η συνειδητότητα της αθωότητας, περιέχει αποδοχή, χαρά, ευελιξία, αυθορμητισμό, τόλμη, φαντασία, ποιότητες που τα παιδιά μπορούν καλύτερα από όλους να διαχειριστούν χωρίς να αλλοιώσουν με αμφιβολίες.

Για το μικρό παιδί είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσει με τη φαντασία του έναν ολόκληρο κόσμο παίζοντας, χωρίς να αμφισβητήσει λεπτό όσα φανταστικά του συμβαίνουν τη στιγμή του παιχνιδιού. Τα πιστεύει απόλυτα και έτσι μπαίνει μέσα στο παιχνίδι του νοητικά και συναισθηματικά. Εκείνη τη στιγμή το παιδί, γίνεται Θεός και δημιουργεί κόσμους. Τους δικούς του κόσμους.

Ένας ερωτευμένος ενήλικας πόση ώρα πιστεύεις πως μπορεί να περάσει στη νιρβάνα του συναισθήματος του πριν αρχίσει να αμφισβητεί για την αγάπη του συντρόφου του; Αν πραγματικά του συμβαίνει κάτι τόσο μαγικό; Αν ο σύντροφος θα είναι και αύριο εκεί; Αν θα τον αποδεχτεί όπως είναι και άλλα «Αν» καταλήγοντας να γίνει ένας Θεός που τροφοδοτεί τα «ΑΝ» μέσα στον κόσμο του νου του.

Είναι πολύ σημαντικό να μας ικανοποιεί το τώρα που ζούμε,

για να μπορέσουμε να πάμε πλήρεις  στο μετά. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας στο πραγματικό μας βίωμα του τώρα χωρίς να τρέχει ο νους μας σε φανταστικά σενάρια φόβου.

Το ξέρω πως πολλές φορές στη ζωή σου συνέβησαν γεγονότα που σε πλήγωσαν, σε κατακερμάτισαν, όμως είσαι ακόμα εδώ και στέκεσαι και ζεις, πράγμα που σημαίνει πως είσαι πολλά περισσότερα απο τα τραύματα σου. Όλα αυτά τα περισσότερα που είσαι χρειάζεται να τα αναγνωρίσεις.

Να αρχίσεις να τα βλέπεις γιατί βαθιά μέσα σου ήδη τα ξέρεις όμως φοβάσαι να σου τα παραδεχτείς. Ακόμη και αν ως παιδί απέκτησες τραύματα, αυτό το παιδί τελικά αποδείχτηκε δυνατότερο γιατί έγινε έφηβος/η και ύστερα ενήλικας/η.

Το εσωτερικό σου παιδί δεν είναι τα τραύματα του.

Είναι η αθωότητα του, η δημιουργικότητα, η τόλμη και τα αστεία του, είναι ο Θεός που δημιουργεί κόσμους ζώντας και παίζοντας μέσα τους. Δώσε του χώρο, άκουσε το, συνδέσου μαζί του μέσα στην καρδιά σου γιατί έχει πολλή μεγάλη δύναμη αυτό σου το κομμάτι.

Θα σου θυμίσει τη χαρά, το παιχνίδι και τον ερωτισμό με την ίδια τη ζωή. Πιστεύοντας στον Θεό πιστεύουμε στην πραγματικότητα όσα αγαπάμε. Μόνο αυτή είναι η μοναδική, αληθινή Συμπαντική Δύναμη πέρα από κάθε θρησκεία, η Αγάπη. Η Αγάπη είναι ο Θεός.

Πάρε μια βαθιά ανάσα, ακούμπησε την καρδιά σου και ρώτησε: «Πιστεύεις στο Θεό;»