Όταν ζήτησα από το Σύμπαν να τρέξει

Αυτή η εβδομάδα ήταν από τις ταχύτερες που έχω βιώσει (μπορεί και) σε όλη μου τη ζωή.

Πολλές φορές αστειεύομαι με τη διάσπαση προσοχής μου –την οποία έχω βελτιώσει έτη φωτός με τη θεραπεία– και λέω πως μπορώ να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα και πως η ζωή φαίνεται να κυλάει αργά όταν μπορώ εγώ να κινηθώ σε τόσο γρήγορες ταχύτητες και λέω στο Σύμπαν: «Άντε σύμπαν πάμε, τσούλα τα πράγματα λίγο πιο γρήγορα, άντε!».

Tο Σύμπαν αφού μου έδωσε την ευκαιρία να το ξανασκεφτώ, τελικά, τα τσούλησε (!).

Ομολογώ πως πραγματικά στη ζωή μου, από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να αλλάξει το σκηνικό πολύ εύκολα, υπάρχει μεγάλη ρευστότητα στα πάντα. Αυτό είναι από μόνο του σχήμα οξύμωρο αφού λίγο πριν ζητούσα από το Σύμπαν να ρέει γρηγορότερα και τώρα σας μιλάω για ρευστότητα.

Παλιά ήταν ακριβώς το αντίθετο. Υπήρχε μεγάλη στασιμότητα και πάλι ζητούσα αυτό να αλλάξει και να υπάρχει ροή! Το καλό σε όλα αυτά είναι ότι το Σύμπαν ακούει.

Όταν λοιπόν στην ρευστότητα ζητάς κι άλλη ροή, το Σύμπαν θα έρθει και θα σε εξουθενώσει. Το ανθρώπινο μυαλό χρειάζεται να κατανοεί αυτά που ζει και να έχει την ευκαιρία να επεξεργαστεί και να καταλάβει τί νιώθει μέσα σε κάθε εμπειρία.

Όταν το Σύμπαν αποφασίζει να μας πάει αργά

Όταν τα πράγματα τρέχουν, δεν καταλαβαίνουμε αυτά που νιώθουμε μέσα στη διαδικασία μας. Όταν το Σύμπαν αποφασίζει να μας πάει αργά είναι γιατί κάτι χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε, να ευγνωμονήσουμε, να σταθούμε, να αξιολογήσουμε μέσα στη διαδικασία που βιώνουμε και η ταχύτητα επιβραδύνεται. Όταν η ταχύτητα επιταχύνεται δεν είναι πάντα για καλό και δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα ευχαριστηθούμε τη διαδικασία το ίδιο.

Αυτό που εγώ κατάλαβα μέσα από την εμπειρία μου είναι πως πρέπει να ευγνωμονώ και να ευχαριστώ περισσότερο τις ελεύθερες μέρες μου, αντί να με κρίνω πως δεν ήμουν αρκετά παραγωγική και να το ρίχνω στην έξτρα καθαριότητα, έξτρα γυμναστική, έξτρα διάβασμα…

Τις μέρες που έχουμε όλοι μας υγεία να αφιερώνω λίγο περισσότερο κοινό, ποιοτικό χρόνο στους φίλους, τα κατοικίδια, τον εαυτό μου και να μην χρειάζεται να χτυπήσω για να ξεκουραστώ και να καθίσω στο κρεβάτι χωρίς να πρέπει να με σηκώνω κάθε πέντε λεπτά για δουλειές.

Η Σοφία του Σύμπαντος

Έμαθα επίσης να ακούω περισσότερο τη Σοφία του Σύμπαντος και να μη του ζητάω να τρέξει τη ζωή πιο γρήγορα από την ώρα της.

Πολλές φορές, μας πιάνει ανυπομονησία και εγρήγορση και λέμε άντε να τελειώνει κάτι και τελικά δεν είμαστε εμείς έτοιμοι συναισθηματικά να το ολοκληρώσουμε. Όλα έρχονται την κατάλληλη στιγμή και γίνονται με τον κατάλληλο τρόπο.

Κάθε φορά που εμείς προσπαθούμε να ελέγξουμε τη διαδικασία, να την επιταχύνουμε ή να την επιβραδύνουμε χάνουμε ένα μέρος από το νόημα του γιατί τα πράγματα αυτή τη στιγμή είναι έτσι.

Βιαζόμαστε και λέμε να περάσει το 2023 ή να περάσει ο Δεκέμβρης, να περάσει γενικά ό,τι μας πιέζει και δεν λέμε «να το βιώσω να μάθω» αλλά βιαζόμαστε να φύγει, λες και μετά δεν μπορεί να έρθει μια άλλη δυσκολία.

Αυτό που έμαθα από την τρεχάλα που με έβαλε το Σύμπαν, την οποία εγώ ζήτησα βέβαια, τάχα μου να πάνε όλα γρηγορότερα να τελειώνω, είναι πως είναι λεπτή η γραμμή της γνώσης από την αλαζονεία και χρειάζεται η γνώση μας και η αίσθηση πως έχουμε γνώση να μένει πάντα γειωμένη γιατί αλλιώς νομίζουμε πως ξέρουμε πάντα ποιο είναι το καλύτερο και δεν είναι πάντα έτσι.

Ας ευγνωμονούμε περισσότερο για όσα έχουμε και είμαστε σήμερα, κι ας είναι και κάποια πράγματα που μας θυμώνουν ή μας εκνευρίζουν και ας μάθουμε να διαχειριζόμαστε και αυτά.

Ας μας αφήσουμε λίγο ήσυχους να είμαστε οι εαυτοί μας, κι ας μην μας βιάζουμε να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε συνεχώς γιατί η ζωή συμβαίνει μέσα σε κάθε στιγμή.

Όχι μόνο στις καλές στιγμές.

Σε κάθε στιγμή!