Emotional detox για να είσαι πλήρης, όχι μόνο αποτελεσματική

Κάποιες μέρες τα καταφέρνεις όλα και στο τέλος νιώθεις άδεια. Ίσως γιατί η ενέργεια που δίνεις στους άλλους ξεπερνά αυτή που κρατάς για σένα. Το emotional detox δεν είναι άλλο ένα task, είναι μια εσωτερική παύση για να δεις πού βρίσκεσαι πραγματικά.

Κράτησε περίπου δύο μήνες και κάτι και προσωπικά μου φάνηκε σαν αιώνας. Με έβλεπα ανάμεσα σε εταιρικά events, πολύωρα meetings, κοινωνικές υποχρεώσεις –πόσους γάμους και βαφτίσεις ζήσαμε φέτος Θεέ μου!-, συνεδρίες με πελάτες που με κοιτούσαν με μάτια γεμάτα προσδοκία και ταυτόχρονα έμοιαζαν με καθρέφτες της δικής μου εξάντλησης: έδινα, έδινα, έδινα χωρίς όριο. Από τον εαυτό μου, την παρουσία, τη φροντίδα μου μέχρι που μια μέρα, σε μια φαινομενικά αδιάφορη στιγμή –νομίζω χάζευα στον καναπέ ένα reality μόδας, ξημερώματα– έσπασα. Καμία φωνή, κανένα δράμα, ούτε ένα δάκρυ. Απλώς με μια ήσυχη και ειλικρινή παραδοχή «δεν μπορώ άλλο».

Όλο αυτό το διάστημα θυμάμαι φίλες να μου λένε «Πάρε μια ανάσα ρε παιδί μου, θα πέσεις κάτω σε λίγο» και θυμάμαι επίσης να πέφτω στο κρεβάτι να κοιμηθώ με το μάτι γαρίδα και το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει. Χαμομηλάκι, προσευχή, αντίστροφη μέτρηση από το δέκα και φτου κι απ’ την αρχή. Δεν έπιανε. Και με ενοχλούσε. Και με ενοχλούσε περισσότερο το γεγονός ότι με απογοήτευα και ο επικριτικός μου εαυτός με κατηγορούσε για την «αδυναμία» μου. Πώς ήταν δυνατόν να νιώθω έτσι, όταν τα έκανα όλα σωστά; Όταν ήμουν τόσο «αποτελεσματική»;

Η πρώτη φορά

Αυτό δεν ήταν απλώς μια «κρίση», ούτε μια απαιτητική περίοδος, το ένιωθα. Ήμουν πραγματικά κουρασμένη, ενεργειακά «στραγγισμένη» και για πρώτη φορά, με όλο μου το είναι αποφασισμένη να κάνω κάτι διαφορετικά: να μάθω να αφήνω. Όχι άλλο «θα περάσει», ή «με χρειάζεται η Χ ή ο Ψ και ΠΡΕΠΕΙ να είμαι εκεί». Και τότε συνειδητοποίησα το εξής: δύναμη δεν είναι να αντέχεις τα πάντα. Είναι να γνωρίζεις πότε να σταματήσεις, να φροντίσεις τον εαυτό σου και να μάθεις να επιλέγεις τις μάχες σου. Αυτό, ήταν το πρώτο βήμα προς το emotional detox. Να σταματήσω το σπριντ για το «φαινομενικά αποτελεσματικό» και να αρχίσω να δημιουργώ χώρο για την αναγνώριση των συναισθημάτων μου.

Όσο «άφηνα» λοιπόν καταστάσεις να ρολάρουν μόνες τους και ανθρώπους να αναλαμβάνουν την ευθύνη τους, ξεκίνησα να νιώθω κάτι πρωτόγνωρο: ελαφρότητα. Όχι ενοχές ούτε φόβο ότι «κάτι θα πάει στραβά χωρίς εμένα», αλλά μια παράξενη ηρεμία, σαν εκείνη τη στιγμή που σβήνεις το κινητό σου για πρώτη φορά μετά από καιρό και αντιλαμβάνεσαι πόση φασαρία κουβαλούσες χωρίς να το καταλαβαίνεις.

Το emotional detox στην πράξη

Το πιο βαθύ «detox» δεν είναι από τη ζάχαρη ή την καφεΐνη, αλλά απ’ όλα όσα δεν μας φωτίζουν: τις υπερβολικές προσδοκίες, τους ρόλους που έχουμε φορέσει και δεν μας κάνουν πια, τα «πρέπει» που μας κρατούν ξύπνιες τα βράδια. Τι έκανα εγώ; Πράγματα απλά αλλά ουσιαστικά. Έβαλα χρόνο ανάμεσα στο ερέθισμα και στην απάντηση: δεν απαντούσα αμέσως σε μηνύματα, κλήσεις, προ(σ)κλήσεις. Άφηνα λίγο χώρο για να νιώσω πρώτα τι πραγματικά θέλω. Έμαθα να ακυρώνω: με τρόπους ευγενικούς και ξεκάθαρους. Το να ακυρώσεις ένα ραντεβού για να μείνεις μόνη σου στον καναπέ, ναι, είναι φροντίδα. Τέλος, κινήθηκα (και συνεχίζω να κινούμαι) πιο αργά: όχι για να κάνω λιγότερα, αλλά για να είμαι περισσότερο μέσα σε αυτά που κάνω.

I am back!

Το μεγαλύτερο κέρδος του emotional detox δεν ήταν ότι «ξεκουράστηκα», αλλά ότι επανήλθα και με έναν τρόπο «συνήλθα». Και όσο περνούσαν οι μέρες, παρατηρούσα αλλαγές. Ένα βράδυ που κοιμήθηκα χωρίς κόπο, μια στιγμή ησυχίας που ένιωσα ανάλαφρη, ένα «όχι» που βγήκε χωρίς εξηγήσεις. Η μεγαλύτερη αλλαγή; Η επιθυμία να δίνω όχι από υποχρέωση, αλλά από επιλογή. Και η μεγαλύτερη επίγνωση; Όταν δίνεις αφού πρώτα έχεις γεμίσει, λάμπεις. Και αυτή η λάμψη έχει να κάνει με το ποια είσαι μέσα σε αυτά που κάνεις και ποια γίνεσαι όσο σε φροντίζεις. Γιατί αν δεν φροντίσεις πρώτα εσύ εσένα, ποιος θα το κάνει για σένα; Το emotional detox λοιπόν για εμένα θα πει: μάθε να «αφήνεις». Και εννοείται, στο συνιστώ!

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό SHAPE