Αν θέλεις να βοηθήσεις κάποιον, θεράπευσε τον εαυτό σου

Τον βλέπεις μελαγχολικό, σχεδόν σε απόγνωση, με το κεφάλι διαρκώς κατεβασμένο

Όταν αποφασίζει λίγο να σου μιλήσει, να «ανοιχτεί», σου λέει θυμωμένα πως αισθάνεται σαν τίποτα να μην έχει νόημα, κουράστηκε, τα χρόνια πέρασαν, πολλές από τις επιλογές του ήταν λάθος…

Φαίνεται λειτουργικός παρ’ όλα αυτά. Στη δουλειά του πηγαίνει κανονικά, χαμογελάει σε συνεργάτες, κάνει γυμναστική (με το ζόρι, αλλά κάνει) και η διάθεσή του για τροφή είναι καλή. Έχει «μαζευτεί» όμως. Σα να έχει σμικρύνει. Σα να του έχει ρουφήξει κάποιος την όρεξη από την καρδιά.

Δε λαχταράει πολύ τελευταία, μιλάει λίγο και κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του, όσο σκρολάρει ακατάπαυστα στα social media.

Κι απέναντι εσύ παρατηρείς. Μια πηγαίνεις κοντά, προσεκτικά μην «εισβάλλεις» στον χώρο του και μια αποστασιοποιείσαι γιατί νιώθεις πως σου ρίχνει την ενέργεια, σε καταβάλλει το γκρι, σμικραίνεις κι εσύ, δεν αντέχεις.

Και η ζωή συνεχίζεται

Εσύ προσπαθείς να δώσεις κατευθύνσεις για θεραπείες πάσης φύσεως με σημαντικά επιχειρήματα, μια μιλάς γλυκά και ήρεμα, μια αγριεμένα αφού ο κόμπος φτάνει στο χτένι και μετά κοιμάστε αγκαλιά. Μια νέα μέρα ξημερώνει!

Στη θέση του συντρόφου, μπορείς να βάλεις κάλλιστα τη μητέρα σου, το γιο, ή την καλύτερή σου φίλη.

Στη θέση τη δική σου είναι ένα ανεξάντλητο πεδίο ανθρώπων που παλεύουν καθημερινά με έναν πολύ συγκεκριμένο δαίμονα: Να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τους άλλους.

Κατά βάση ακροατές, ψυχές φωτεινές που έχουν επιλέξει να δουλεύουν με τον εαυτό τους για να είναι σε ειρήνη με το μέσα τους και τους άλλους, δίνουν πάντα το παρόν στα δύσκολα και στα ωραία και με έναν τρόπο μαγικό φωτίζουν τον κόσμο όλο.

Την ίδια στιγμή, στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν αγαπημένα πρόσωπα που δεν επιλέγουν να δουλέψουν με τον εαυτό τους για να είναι σε ειρήνη με το μέσα τους και τους άλλους, εσωτερικεύουν αρνητικές ενέργειες, ανησυχούν, αγχώνονται υπερβολικά, κατεβάζουν ρολά και πολλές φορές όλα αυτά, τα σωματοποιούν.

Το ότι θες να βοηθήσεις, δε σημαίνει ότι το κάνεις κιόλας

Νοιάζεσαι και αυτό σε κάνει σπουδαίο.

Το δείχνεις έμπρακτα με όποια μέσα και αυτό σε κάνει γενναίο.

Όμως…

Όσο κι αν προσπαθείς να βοηθήσεις κάποιον με το να είσαι εκεί, να του ρίχνεις το σπόρο να ξεκινήσει coaching, χορό, γυμναστική, ψυχοθεραπεία, κηπουρική και να του λες «Δεν πειράζει, εγώ είμαι εδώ», όχι, καμιά φορά δεν είναι αρκετό. Ούτε για εκείνον, ούτε για εσένα.

Επίσης, όσο συχνά κι αν βρίσκεστε για να περνάτε στιγμές μαζί, να μη νιώθει μόνος, λίγος, ανεπαρκής, μάντεψε… ήδη νιώθει έτσι και θα συνεχίσει να νιώθει έτσι και αφού φύγεις.

Αξίζει να αναφέρω σε αυτό το σημείο πως το «κάτω» αν δε βιωθεί, δε θα ανθίσει και πως οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη ερεθίσματα.

Θεράπευσε τον εαυτό σου

Δε χρειάζεται να κατεβαίνεις πουθενά για να ανέβει ο άλλος, σημαντικός ή μη.

Δε χρειάζεται επίσης να αισθάνεσαι τύψεις για το ότι δεν τον «βοηθάς» πραγματικά αφού δε βλέπεις «αποτέλεσμα», ή δεν είσαι κοντά του τόσο όσο δηλώνει ότι έχει ανάγκη.

Συνέχισε να δίνεις το παράδειγμα και ερεθίσματα σωστά μέσα από τη στάση σου.

Συνέχισε να δουλεύεις με τον εαυτό σου για να είσαι σε ειρήνη με το μέσα σου και τους άλλους.

Συνέχισε να προσπαθείς για να ζεις τη ζωή σου ολόψυχα. Το επέλεξες. Μπορούν να το κάνουν και οι άλλοι, αν ανοίξουν τα μάτια τους. Εκεί είσαι, σε βλέπουν!

Αν θέλεις να βοηθήσεις κάποιον, θεράπευσε τον εαυτό σου.

Stay in your Magic love,

Μάρη