Όταν δεν μιλάει το στόμα θα μιλήσει το σώμα

Πώς προκαλούνται οι ασθένειες; Είναι κληρονομικές; Είναι μια κατάσταση; Είναι μια διαπραγμάτευση; Όταν δεν μιλάει το στόμα θα μιλήσει το σώμα.

Οι άνθρωποι είμαστε πρωτεΐνες. Αποτελούμαστε από πρωτεΐνες, οι συνάψεις του εγκεφάλου μας και οι ορμόνες μας είναι πρωτεϊνικοί δεσμοί.

Εάν λοιπόν είμαστε ολόκληροι πρωτεΐνες και αν οι συνάψεις του εγκεφάλου μας είναι πρωτεΐνες, οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις μας καθορίζουν όλο μας το σώμα και τον τρόπο που αυτό λειτουργεί μέσα από την σύνδεση και την επικοινωνία αυτών των πρωτεϊνών.

Γύρω από το φυσικό μας σώμα υπάρχει το εθερικό σώμα, το συναισθηματικό σώμα και το νοητικό σώμα, τα οποία είναι γνωστά ως η αύρα μας ή το αυρικό μας σώμα που αποτελείται από αυτά τα τρία υποσώματα.

Όλα αυτά τα σώματα αποτελούν την οντότητα μας, η οποία εκπέμπει το ηλεκτρομαγνητικό μας πεδίο το οποίο υπάρχει γύρω από οτιδήποτε στη φύση και στη Δημιουργία.

Το ηλεκτρομαγνητικό μας πεδίο καταγράφει τα πάντα που μας αφορούν, κάθε τραύμα μας, οτιδήποτε μας αγχώνει, οτιδήποτε μας έχει δημιουργήσει στρες στο παρελθόν, με σκοπό να μας προστατέψει από κάποιον επερχόμενο κίνδυνο εάν υπάρξει ανάγκη.

Πριν να εκδηλωθεί κάτι στο φυσικό μας σώμα έχουν πληγεί πρώτα τα πρώτερα σώματα, δηλαδή το εθερικό μας πεδίο. Αυτό είναι μηχανισμός προστασίας του σώματος για να μπορεί να διατηρεί την υγεία του και να διαπραγματεύεται ένα γεγονός πριν του δημιουργήσει φθορά.

Δηλαδή αν ένα άτομο στεναχωριέται κατ‘ εξακολουθηση δημιουργείται φθορά πρώτα στο εθερικό του σώμα και ύστερα αν δεν αντιμετωπιστεί-θεραπευτεί περνάει στο φυσικό σώμα και σωματοποιείται με τη μορφή κάποιας έλλειψης-δυσλειτουργίας που εμείς αποκαλούμε ασθένεια.

Το στερητικό άλφα ερμηνεύει την έλλειψη, δηλαδή έλλειψη σθένους, αδυναμία

Όταν κάποιος οργανισμός βιώνει στεναχώρια ή καταπίεση για μεγάλο χρονικό διάστημα μπαίνει στην ενέργεια της αδυναμίας, νιώθει αδύναμος γιατί δεν έχει ακουστεί, δεν έχει ικανοποιήσει τις επιθυμίες του, δεν έχει νιώσει πως ανήκει.

Αυτό του έχει προκαλέσει χρόνια θλίψη, αβεβαιότητα, άγχος και πόνο με αποτέλεσμα η συνεχόμενη έκκριση ορμονών όλων αυτών των βαρέων συναισθημάτων να αρχίζει να επηρεάζει και το φυσικό σώμα, δηλαδή η στεναχώρια, το άγχος και η έλλειψη εκδηλώνονται σε ύλη και σωματοποιούνται.

Χρόνιο σύμπτωμα είναι ένα σύμπτωμα το οποίο εκδηλώνεται πάνω από 15 ημέρες στο σώμα. Όπως καταλαβαίνουμε δεν χρειάζεται κάτι να κρατήσει μήνες για να θεωρηθεί χρόνιο και να μας βλάπτει.

Εάν αναλύσουμε τη λέξη στενοχώρια θα δούμε πως σημάνει στενός χώρος

Η ελληνική γλώσσα είναι τόσο σοφά δομημένη που η κάθε λέξη εντός της εμπεριέχει το νόημα της όπως και το σώμα εμπεριέχει το νόημα της ύπαρξης που είναι η ψυχή και η αγάπη.

Η ασθένεια λοιπόν είναι μια χρόνια κατάσταση που προϋπάρχει στο εθερικό μας σώμα πριν εκδηλωθεί με την έλλειψη του σθένους στο φυσικό μας σώμα.

Εδώ χρειάζεται να σας αναφέρω πως δεν είναι απαραίτητο να βιώνουμε εμείς οι ίδιοι κάποια δυσκολία, ακόμη και αν η οικογένεια μας βιώνει δυσκολίες είναι πιθανό η στεναχώρια που νιώθουμε για αυτούς να μας προκαλέσει ασθένεια ή κάποιο χρόνιο σύμπτωμα. Επίσης χρειάζεται να αναφέρουμε πως τα όρια παίζουν τον καθοριστικότερο ρόλο.

Μπορείς να έχεις όρια στον εαυτό σου χωρίς να ταυτίζεσαι με τον πόνο των ανθρώπων που αγαπάς, μπορείς να τους στηρίζεις, (όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο), χωρίς να χρειάζεται να νοσείς και εσύ, να στεναχωριέσαι και να φθείρεσαι.

Μπορείς να βλέπεις τα πράγματα ακριβώς όπως είναι ή μπορείς να μπεις στο δράμα να τα βλέπεις μεγεθυμένα και να τους επιτρέψεις να σε βλάψουν, να σε φθείρουν και στο τέλος να σε αρρωστήσουν.

Εάν η οικογένεια μου νιώθει συνεχόμενα στεναχώρια, θλίψη και βαριά συναισθήματα αυτό σημαίνει πως εκκρίνει κατ’ εξακολούθηση ορμόνες στρες.

Οι ορμόνες είπαμε πως είναι πρωτεΐνες που επηρεάζουν όλο μας το σώμα

Αν εμείς νιώθουμε στεναχώρια για ένα ζήτημα επηρεασμένοι από τους γονείς μας που νιώθουν και εκείνοι στεναχώρια για το ίδιο ζήτημα, στην πραγματικότητα αναπαράγουμε τον δικό τους τρόπο αντιμετώπισης και τον οικειοποιούμαστε υποσυνείδητα με αποτέλεσμα να αυξάνουμε τις πιθανότητες να εκδηλώσουμε κάποιο χρόνιο σύμπτωμα ή ασθένεια.

Θα λέγαμε ότι οι ασθένειες είναι περισσότερο υποσυνείδητη επιλογή παρά κληρονομικότητα, γιατί στην πραγματικότητα κληρονομούμε τις πεποιθήσεις της οικογένειας άρα τις πρωτεΐνες και όχι το σύμπτωμα.

Αυτό σημαίνει πως αν ο γονέας εκδηλώσει καρκίνο εξαιτίας π.χ χρόνιου στρες το παιδί μπορεί να εκδηλώσει αυτοάνοσο και όχι καρκίνο η αιτία όμως θα είναι η ίδια πίσω από το σύμπτωμα, το χρόνιο στρες.

Αν δεν αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι και διαχειρίζομαι τις καταστάσεις θα είναι πιο πιθανό να είμαι εκτεθειμένος σε κάποια πιθανή ασθένεια γιατί μέσα μου έχω μάθει να μιμούμαι τους γονείς μου.

Άρα η κληρονομικότητα θα λέγαμε ότι αφορά περισσότερο στον τρόπο σκέψης απέναντι στις καταστάσεις παρά την ίδια την ασθένεια ή το σύμπτωμα.

Τροφή για δράση…

Είμαι μαζί σου σε αυτό και χαίρομαι που μοιράζομαι τον κόσμο μου μαζί σου.