Το να γίνεις γονέας του εαυτού σου είναι ένα πολύ δύσκολο project

Είναι δύσκολο γιατί μέσα από αυτόν το ρόλο καλύπτεις ότι κομμάτια και συναισθήματα έμειναν ακάλυπτα από τους γονείς σου, ότι δεν έκαναν εκείνοι και το φέρεις ως τραύμα στο σήμερα για να το θεραπεύσεις εντός σου, χρειάζεται να πάρεις εσύ τον ρόλο του γονέα και να το κάνεις για σένα.

Αυτό θα πει θεραπεύομαι.

Σημαίνει δεν έχω πια την ανάγκη να το κάνεις εσύ για μένα, έχω μπει εγώ στη δύναμη μου και το κάνω εγώ για μένα, το προσελκύω για μένα, το δημιουργώ για μένα.

Όταν θα ξεκινήσεις τη διαδικασία της θεραπείας ο ψυχισμός σου θα προβάλλει αρκετές αντιστάσεις διότι έχει συνηθίσει στην προηγούμενη συνθήκη.

Εκεί μπορεί να νιώσεις πως παλινδρομείς, πως γυρίζεις πίσω, στα ίδια μοτίβα τα γνώριμα που αφορούν είτε το φαγητό, είτε την ολοκλήρωση των στόχων σου, είτε τις σχέσεις σου, είτε τις συνήθειες σου.

Για παράδειγμα ενώ μπορεί να έχεις βάλει καθημερινά στο πρόγραμμα σου την άσκηση ξαφνικά να νιώθεις αδύναμος να το ακολουθήσεις και να την σταματάς, ενώ μπορεί να κάνεις μια ισορροπημένη διατροφή μπορεί να την αλλάζεις και να τρως πολλά λιπαρά και ζάχαρη.

Μέσα από αυτή την παλινδρόμηση ο ψυχισμός κερδίζει χρόνο για να προετοιμαστεί για τη μετάβαση. Εκεί σαν γονέας του εαυτού σου είναι πολύ σημαντικό να κρατήσεις το πρόγραμμα σου όσο μπορείς σταθερό.

Το ξέρω πως μπορεί να φαίνεται από δύσκολο έως ακατόρθωτο όμως είναι αναγκαίο γιατί το εσωτερικό παιδί βιώνει ανασφάλεια στη διαδικασία της αλλαγής και ζητά επιπλέον υποστήριξη.

Εκεί λοιπόν εσύ ταυτόχρονα ως παιδί και γονέας βιώνεις παράλληλα συναισθήματα ανασφάλειας, ανάγκης για στήριξη και ταυτόχρονα ανάγκης να στηρίξεις και να εδραιώσεις την αλλαγή που δημιουργείς.

Είναι πολύ σημαντικό να κρατάς το πρόγραμμα σου σταθερό

Αν μέσα στη διαδικασία της μετάβασης σου αλλάζει και το πρόγραμμα σου το εσωτερικό σου παιδί νιώθει ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια και δυσκολεύεται να εμπιστευτεί τον ενήλικα που γίνεσαι οπότε το τραύμα ανακυκλώνεται αυτή τη φορά όχι ανάμεσα στη σύνδεση γονέα-παιδιού μεταξύ εσένα και των γονιών σου, αλλά στη σύνδεση ρόλων γονέα-παιδιού εντός σου.

Μείνε σταθερός με αγάπη στο πρόγραμμα που έχεις ορίσει για εσένα.

Θυμήσου πως εσύ είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, μια ξεχωριστή οντότητα μέσα στην οικογένεια και μπορείς να το κάνεις αλλιώς.

Κάνεις κάθε φορά το καλύτερο που μπορείς, δεν χρειάζεται να πιαστείς για να κρατήσεις το πρόγραμμα σου, χρειάζεται μόνο να θυμάσαι πως είναι πολύ σημαντικό για εσένα τον ίδιο, για την διαδικασία αλλαγής και την εξέλιξη σου, να σε εμπιστευτεί το εσωτερικό σου παιδί.

Έτσι θεραπεύονται τα τραύματα μας.

Είμαι πολύ πολύ περήφανη για σένα, ξέρω ότι τα καταφέρνεις και είμαι μαζί σου σε αυτό.