Ζεν σε 1 λεπτό: Οτιδήποτε έχει συμβεί, ανήκει στο παρελθόν

Τα περισσότερα βιβλία αυτοβοήθειας που έχω διαβάσει υπόσχονται να αλλάξουν τη ζωή μας. Η μεγαλύτερη γκάμα αρθρογραφίας στο χώρο του Wellness/Ευ ζην, το ίδιο (και πίστεψέ με, έχω διαβάσει, αλλά και γράψει πολλά). Tips, tricks, συνταγές, τεχνικές, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες και πράγματι, πολλές εξ’ αυτών βοηθητικές. Είναι όμως αρκετές;

Καθημερινά, λόγω της φύσης της δουλειάς μου, συναναστρέφομαι με ανθρώπους που θέλουν να βελτιώσουν τις σχέσεις, την επικοινωνία, τη ζωή τους. Το πρώτο πράγμα που τους κάνω από νωρίς “καθαρό” και σαφές, πριν καν ξεκινήσουμε τη συνεργασία μας, είναι πως “Τώρα, ήρθε η στιγμή να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου και άρα του κόσμου σου“.

Πολλοί με κοιτούν πονηρά, “Ότι τι; Με λες ανεύθυνη;!” και σε άλλους η συγκεκριμένη φράση λειτουργεί παρακινητικά ως πρόκληση “Ναι, τώρα είναι η στιγμή μου και τώρα θα δουλέψουμε ουσιαστικά!“. Οι δεύτεροι, είναι οι άνθρωποί μου.

Δεν είμαστε όλοι για όλους και δεν είναι εφικτό να εφαρμόζουν όλες οι μέθοδοι το ίδιο σε όλες και όλους, ώστε να εγγυάται κανείς “επιτυχία”. Ναι, είμαστε φτιαγμένοι από τα ίδια υλικά, όμως εσύ έχεις λίγο παραπάνω αλάτι, εγώ πιπέρι και κανέλα και ο τρίτος μοσχοκάρυδο. Πως θα πετύχει η συνταγή με λίγο απ’ όλα για όλες και όλους;

Ζεν σε 1 λεπτό

Οι περισσότεροι άνθρωποι, εκπαιδευόμαστε στα χρόνια, μοιραία, να μην αναγνωρίζουμε την προσωπική μας ευθύνη για τις κατά τα άλλα προσωπικές μας επιλογές, είτε έχουν να κάνουν με την επαγγελματική μας ζωή, είτε με την προσωπική και να κατηγορούμε. Τους άλλους, τους τρίτους, τον κόσμο, την κοινωνία.

Το βλέπω καθημερινά. Στις δικές μου σχέσεις, στους ανθρώπους, στις συνεδρίες μου, στις ομάδες με τις οποίες δουλεύω. Και όσο εργαζόμαστε σε βάθος για να ανατρέψουμε αυτό το “καθεστώς” σκέφτομαι… Πόσο μακριά μπορούμε να πάμε χωρίς την ανάληψη της προσωπικής μας ευθύνης; Χωρίς την αναγνώριση ότι “Ναι, δικές μου οι επιλογές και άρα τις αλλάζω όποτε θέλω!“; Πόσο απελευθερωτικό! Μήπως δε θέλουμε να απελευθερωθούμε; Τι μας φοβίζει;

Σε προσκαλώ να σκεφτείς το εξής… “Οτιδήποτε έχει συμβεί, ανήκει στο παρελθόν, είναι παράσημό μου και μάθημα για μια ανέλιξη σπουδαία και μου ανήκει”. Ξεκινώντας από αυτή την παραδοχή, κυριολεκτικά του λεπτού, αναστοχάσου πόσο και πως μπορεί πραγματικά να αλλάξει η ζωή σου. Προς το καλύτερο. Άμεσα. Το λεπτό αυτό για εμένα, είναι μια αληθινή στιγμή “ζεν”. Νιώθω ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα και ακόμα περισσότερα!

Από το παρελθόν στο παρόν

Η εμπειρία μου λέει πως κανείς δε θα έρθει να σε πιάσει από το χέρι για να σε συνοδεύσει στη ζωή που ονειρεύεσαι. Και αν το σκεφτείς, αυτό είναι κάτι μαγικό, γιατί ακόμα και να συνέβαινε κάτι τέτοιο, άλλη η γλύκα του να ρισκάρεις και να κατακτάς τη ζωή που πραγματικά σου οφείλεις και αξίζεις σκαλί σκαλί και αλλιώς το έτοιμο, μαγειρεμένο φαγητό του Τσελεμεντέ.

Ωραίο μεν, αλλά πως θα το ξαναφτιάξεις για να το απολαύσεις, αν δεν έχεις τη συνταγή; Τα πράγματα είναι απλά και οι δρόμοι δύο: Είτε επιλέγουμε να ζούμε στο παρελθόν, είτε στο παρόν με βλέμμα στο μέλλον.

Στον πρώτο δρόμο δεν έχουμε να μάθουμε και πολλά η αλήθεια είναι. Στον δεύτερο, οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες είναι κυριολεκτικά… ανεξάντλητες. Όταν αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ζωής μας και άρα του κόσμου μας, τότε ξεκινάει “το καλό”. Και μόνο τότε, μπορούμε να πούμε και να νιώσουμε σε κάθε μας κύτταρο πως… ζούμε αληθινά.

Εσύ, ποιον δρόμο επιλέγεις;

Your Coach with love,

Μάρη