Ψυχοθεραπεία VS Coaching: Ας τελειώνει αυτό το παραμύθι, κούρασε…

Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ ένα σωρό δημοσιεύματα που συγχέουν την ψυχοθεραπεία με το coaching

Παρουσιάζουν τους coaches σαν κακούς κλέφτες που θέλουν να αρπάξουν πελατεία από ταπεινούς ψυχοθεραπευτές ανοίγοντας γραφεία εύκολα και κάνοντας πετυχημένες καμπάνιες στο instagram. Επιπλέον, τους παρουσιάζουν σαν “τάση“. Αν ήταν όμως, δε θα έγραφαν με τόσο μένος κατά τους… Sorry, not sorry.

Επειδή έχει τύχει να επιλέξω και τους δύο δρόμους, ως ωφελούμενη θεραπείας χρόνια –αυτή τη στιγμή δουλεύω τραύμα– ως πελάτισσα coaching αλλά είμαι και επαγγελματίας coach, κάθε φορά που πέφτουν τα μάτια μου σε ένα σχετικό δημοσίευμα από γνωστούς αγνώστους, θέλω να τραβήξω τα μαλλιά μου (!).

Έως τώρα, βαθιά μέσα μου, αν κάποιον “κατηγορούσα” για τη διαστρεβλωμένη εικόνα που έχει ο κόσμος για το coaching, ότι και καλά δίνει συμβουλές, ήταν οι όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως coaches.

Πολλοί εξ’ αυτών, διάβασαν 2 βιβλία του Robbins, 3 της Brown, έκαναν ένα online σεμινάριο και “ανοίξαμε και σας περιμένουμε“! Είναι η πλειοψηφία και ο κανόνας στην Ελλάδα; Ίσως, δε ξέρω. Είναι όλοι οι coaches έτσι; Όχι, σίγουρα όχι.

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις σε μια επαγγελματική και το τονίζω, επαγγελματική εκπαίδευση στο coaching είναι οι σημαντικές διαφορές του ως διαδικασία από την ψυχοθεραπεία, το mentoring και τη συμβουλευτική. Λίγο προσοχή εδώ…

Ψυχοθεραπεία βορράς, mentoring νότος, συμβουλευτική δύση, coaching ανατολή

Σα να λέμε, καμία επαφή.

Με το coaching δε δουλεύεις τραύμα, παρελθόν και σίγουρα ζητήματα ψυχικής υγείας. Υπάρχει η θεραπεία για όλα αυτά. Επίσης το coaching ως διαδικασία δεν έχει καθοδήγηση, βασικό, κάτι το οποίο υπάρχει στη συμβουλευτική και το mentoring.

Το coaching είναι συνεργασία. Μια συνεργασία που προκαλεί τον πελάτη μέσα από στοχευμένα ερωτήματα να αναπτύξει δημιουργικά το δυναμικό του στην προσωπική κι επαγγελματική του ζωή.

Δουλεύεις με τις αξίες και τις πεποιθήσεις ενός ανθρώπου στο εδώ και το τώρα με μάτια στο μέλλον για να ξεκινήσει να ζει την εκδοχή του εαυτού του που επιθυμεί αξιοποιώντας στο μέγιστο το είναι του. Δουλεύεις με στόχους, μαθαίνεις να αλλάζεις και τελικά… πετυχαίνεις.

Όχι, δε χρειάζονται όλοι και όλες ψυχοθεραπεία

Ήμουν, είμαι και θα είμαι ένθερμη υποστηρίκτρια της ψυχοθεραπείας οριακά από κούνια (!). Θεωρώ πώς δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό αλλά και όμορφο από το να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, να τον αποδέχεσαι και τελικά να τον αγκαλιάζεις.

Για να το κάνεις αυτό, υπάρχουν πολλοί δρόμοι. Η ψυχοθεραπεία είναι ένας από αυτούς και προσωπικά εγώ αυτόν επέλεξα. Τι μας φανερώνει όμως ως λέξη; Θεραπεία ψυχής.

Αν με ρωτάς, ναι, όλες και όλοι φέρουμε τραύματα και πράγματα που χρειάζεται να θεραπεύσουμε για να πάμε με υγιή τρόπο παραπέρα, όμως πολλές φορές δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Και ναι, πολλές φορές ένας άνθρωπος δε ζητάει να “θεραπευτεί“, γιατί αυτό προϋποθέτει ότι έχει κάτι να “θεραπεύσει”, ζητάει απλά να προχωρήσει δυναμικά στη ζωή του και να εκπληρώσει τους στόχους του.

Πολλές φορές το ζητούμενο εν ολίγοις είναι οι διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις που έχουμε για τον κόσμο, τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα μας που μας οδηγούν να κάνουμε μια τρύπα στο νερό, η αντίστασή μας στην Αλλαγή.

Λυπάμαι πολύ να διαβάζω πως οι coaches “δίνουμε ενέσεις αυτοπεποίθησης” λες και είναι αρχικά κάτι λίγο (!) ή το μόνο που κάνουμε (!). Λυπάμαι πολύ περισσότερο να τα διαβάζω αυτά από ψυχολόγους που τελικά οι ΙΔΙΟΙ συγχέουν τη μια διαδικασία με την άλλη.

Είπαμε, βορράς, ανατολή, καμία επαφή.

Το ότι είμαι επαγγελματίας coach, δε με κάνει ψυχολόγο

Και πάμε και στο ζουμί τώρα. Ναι, υπάρχει εκπαίδευση στο επαγγελματικό coaching, πιστοποιήσεις ανά προσέγγιση και είδος, διαπιστεύσεις, παγκόσμιος επαγγελματικός φορέας και φυσικά κώδικας δεοντολογίας. Όποιος ενδιαφέρεται, ψάχνει (και εννοείται πως αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, μπορείτε να με ρωτήσετε).

Όχι, οι coaches δεν είναι ψυχολόγοι -εκτός αν έχουν σπουδάσει και ψυχολογία- και όχι, οι ψυχοθεραπευτές δεν είναι coaches -εκτός αν έχουν εκπαιδευτεί στο coaching-.

Καλό είναι να μη μπερδεύουμε τη δύση με την ανατολή, οι πληροφορίες που δίνουμε να είναι καθαρές και οι άνθρωποι να επιλέγουν ότι τους ταιριάζει με βάση τις ανάγκες τους.

Κλείνοντας, να μοιραστώ μαζί σας ότι περισσότερο με προβληματίζει το ότι υπάρχουν “επαγγελματίες” που συγχέουν σχολές, επιστήμες, διαδικασίες και βγάζουν χολή παρά όλα τα άλλα…

Αυτοί θα αναλάβουν τη “ψυχή” ή τη “ζωή” μας;

Υγ. Όποιον δρόμο κι αν επιλέγετε, καλό είναι να ζητάτε τα ανάλογα διαπιστευτήρια που επιβεβαιώνουν τον επαγγελματισμό του Χ ανθρώπου που πρόκειται να σας αναλάβει.

Stay in your Magic love,

Μάρη