Όταν κλείνει μια πόρτα, δεν έχουμε ιδέα ποτέ τι παίζει από πίσω. Τα φαινόμενα απατούν κι αυτό είναι καλό να το έχουμε πάντα κατά νου και να δείχνουμε συμπόνια. Υπάρχει λύπη; Υπάρχει χαρά; Υπάρχει βάσανο, θλίψη, προβλήματα με το κιλό, υπάρχει αφθονία; Οι ζωές των άλλων ήταν, είναι και θα είναι ζωές τους. Η ζωή η δική σου αντίστοιχα, μάντεψε… ανήκει μόνο σε σένα. Και μόνο εσύ γνωρίζεις τι θες να κάνεις μαζί της, που θες να την πας, με ποιους και πως.
Ξέρεις, είναι σχεδόν απίστευτο ότι όλοι έχουν για όλα να πουν ένα λόγο. Και όταν ζητάς το λόγο τους, μια συμβουλή, μια πρόταση, μια άποψη, αυτό είναι πολύ «οκ». Όταν όμως δε ζητάς; Όταν σε στήνουν στον τοίχο με τα «Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δε θέλω» και τα «Εγώ στη θέση σου θα έκανα αυτό…» με μεγατόνους κριτικής στάσης και εμπάθεια, τότε τι συμβαίνει; Συμβαίνει… εκνευρισμός, ένταση, σπάσιμο και αγανάκτηση. Και να σου πω κάτι; Αυτό είναι πολύ «οκ»!
Γιατί για τη ζωή σου, εσύ έχεις τον πρώτο λόγο και έτσι πρέπει να είναι. Γιατί την ευτυχία, την επιτυχία, το απολαμβάνειν, τα όνειρα, τους στόχους σου, τα ορίζεις εσύ. Γιατί όταν πέφτεις μια και σηκώνεσαι δυό και τρεις, δεν το κάνεις με παρέα. Το κάνεις με τον εαυτό σου αγκαζέ. Γιατί όταν σου βγαίνουν τα μάτια στη δουλειά, την προαγωγή που τόσο αξίζεις και μόχθησες πολύ για εκείνη δεν την παίρνεις με τον ξάδερφο, ή με τη μάνα σου.
Κοντολογίς, εσύ ξέρεις καλύτερα! Τα στόματα πάντα θα μιλούν, ο κόσμος πάντα θα λέει και τελικά θα επιστρέφει στο σπίτι του. Στη θλίψη, τη χαρά, τα βάσανα, την αφθονία του, ή και όλα αυτά μαζί. Στο τέλος της ημέρας, ποτέ μη ξεχνάς… Καλή καρδιά. Γιατί όταν κλείνει μια πόρτα, ποτέ δε ξέρεις…
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα On Time
Photo by Seth Doyle on Unsplash
GIPHY App Key not set. Please check settings