Φώφη: Μια γυναίκα που πάλεψε γενναία

Δεν την ήξερα προσωπικά, δεν την είχα δει από κοντά, ούτε παρακολούθησα στενά την πολιτική της πορεία. Ωστόσο, η είδηση του θανάτου της μου έκοψε κυριολεκτικά την ανάσα – σαν να έχασα κάποιον που γνώριζα καλά.

Η Φώφη Γεννηματά ήταν από τις πολιτικές φιγούρες που μου έβγαζαν ζεστασιά, χωρίς ίχνος έπαρσης ή αλαζονείας.

Δεν ξέρω αν η συμπάθεια αυτή ήταν αποτέλεσμα της εκτίμησης που είχα στον πατέρα της, του ζεστού της χαμόγελου ή των δηλώσεών της όταν διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού το 2008.

«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου», είχε αναφέρει τότε, σε συνέντευξή της.

Η ίδια είχε χάσει και τους δυο της γονείς από καρκίνο και ήξερε καλά πώς είναι να πενθείς τους ανθρώπους που αγαπάς όσο τίποτα στον κόσμο. Η μάχη που έδωσε ήταν γενναία και τα τρία της παιδιά, 23, 16,5 και 15 χρονών, σίγουρα θα θυμούνται και το χάδι της και την αγκαλιά της.

Εννοείται ότι δεν θα κρίνω την πολιτική της πορεία – ούτε θέλω, ούτε μπορώ.

Ωστόσο, δεν γίνεται να μην αναφερθεί κανείς στο ότι πάλεψε τον καρκίνο με αξιοπρέπεια, χωρίς να εκμεταλλευτεί ποτέ την ασθένειά της για να συγκινήσει. Έδωσε την μάχη της χωρίς να παραιτηθεί από τη ζωή και χωρίς να το βάλει κάτω.

Η Φώφη Γεννηματά έφυγε σήμερα, 25 Οκτωβρίου, την παγκόσμια ημέρα πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού, και προσωπικά δεν θα την ξεχάσω.

Θα την θυμάμαι και θα την φέρω ως παράδειγμα στην κόρη μου για την ευγένεια, την αξιοπρέπεια και την εσωτερική της δύναμη που την κράτησε ενεργή μέχρι την τελευταία στιγμή.