Φωτεινή Γάλλου, μήπως η απάντηση σε όλα είναι «επιστροφή στο χωριό»;

Κι εκεί που σκρολάρω την αρχική μου στο LinkedIn, πέφτω πάνω σε ένα δημοσίευμα του exostis, με τίτλο “Η Φωτεινή έφτιαξε μια εφημερίδα για τη ζωή στο χωριό: Γράφει, φωτογραφίζει, τυπώνει, και διανέμει «Τα Χωριάτικα»”. «Ώπα!», σκέφτομαι. «Η γυναίκα αυτή είναι “περίπτωση”, κουβαλάει τσαγανό και τρέλα και άρα… μας αφορά!». Την ακολουθώ στο λεπτό. Με ακολουθεί πίσω στα πέντε. Και το απόγευμα συζητάμε στο τηλέφωνο σαν δύο καλές φίλες που τα πίνανε μαζί την προηγούμενη εβδομάδα. Για τα media, για τον κόσμο, τα «Χωριάτικα», τα κλειστά στόματα και την ανάγκη όλων μας για ποιοτική σύνδεση και ελευθερία.

Η Φωτεινή Γάλλου (όνομα και πράγμα!), εκδότρια της εφημερίδας «Τα Χωριάτικα» έχει κάνει και κάνει κάτι μαγικό και πολύ μεγαλύτερο από το να δημιουργήσει μια εφημερίδα μόνη της από το μηδέν (που είναι ήδη μεγάλο): έχει δημιουργήσει ένα ολόκληρο ρεύμα με την αυθεντικότητα, το έργο και την αλήθεια της. Οπότε ναι, αυτές οι «περιπτώσεις» ανθρώπων στο magicme μας αφορούν. Κι οπότε ναι, μην πλατειάζω… είστε έτοιμοι/ες να διαβάσετε τι συζητήσαμε;

Αναλυτικά η συζήτησή μας

Τι οδηγεί ένα νέο κορίτσι από τον Δήμο Αμφίπολης να δημιουργήσει τη δική του εφημερίδα από το μηδέν;

Αν σου απαντήσω πιο αντικειμενικά θα σου πω πως ψάχνοντας να βρω τι θα μπορούσα να ξεκινήσω μόνη μου και με μηδενικό κεφάλαιο στράφηκα σε όσα ήξερα να κάνω, να γράφω, να μοιράζομαι ιστορίες και φυσικά στον τόπο που ήξερα καλύτερα, το χωριό μου. Η αλήθεια βέβαια είναι λίγο πιο σύνθετη απ’ αυτό. Το χωριό για μένα, πέρα από το σπίτι μου, αντιπροσωπεύει το σύνολο της κοινωνίας μας και ήθελα να αναμετρηθώ κατάματα μαζί του. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση, ένιωθα όμως ότι ήταν η σωστή. Στράφηκα στην εφημερίδα γιατί με ενδιέφερε η πληροφορία να φτάνει σε όλους και το έντυπο έχει ακόμα αυτή τη μαγεία. Ήταν και είναι μια πρόκληση για μένα και αυτό είναι που με εξιτάρει.

Πώς επέλεξες τον τίτλο «Τα Χωριάτικα»;

Ήθελα έναν τίτλο που να εκπροσωπεί ουσιαστικά το εγχείρημά μου. Στόχος μου ήταν εξαρχής να τοποθετήσω το χωριό στο κέντρο και να ανοίξω στην πράξη μια συζήτηση γύρω από αυτό. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να μιλήσουμε με ειλικρίνεια για τα χωριά και να αποβάλλουμε τα κόμπλεξ που φέρουν τόσο οι λέξεις, όσο και οι ορισμοί. Με «τα χωριάτικα» ήθελα να δηλώσω πως δεν υπάρχει τίποτα υποτιμητικό, τίποτα «λιγότερο» στα χωριά μας.

Μικρές κοινωνίες, κλειστά στόματα όσο κι αν μεταξύ τους «μιλάνε» λέει η προσωπική μου εμπειρία απ’ το δικό μου χωριό… Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό;

Στις μικρές κοινωνίες έχουμε απλά τη δυνατότητα να ξέρουμε τι συμβαίνει. Δε θεωρώ ότι στην ουσία διαφέρει από μια μεγαλύτερη κοινωνία το χωριό, η απουσία όμως της ανωνυμίας κάνει τα πάντα πιο έντονα. Εκεί εστιάζεται η πιο ουσιαστική διαφορά, δεν μπορείς να χαθείς στο πλήθος, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Τα κλειστά στόματα είναι μέρος της ευρύτερης κοινωνίας, η απουσία επικοινωνίας και ανθρώπινης σύνδεσης είναι χαρακτηριστικό των σύγχρονων σχέσεων. Στο χωριό ίσως η ευθύνη να είναι πιο βαριά, γιατί εδώ όλα έχουν ονοματεπώνυμο και η ιστορία του ενός μπλέκεται άμεσα με την ιστορία του δίπλα. Δεν μπορείς να είσαι μόνος και εκεί κρύβεται για μένα η κρίσιμη επιλογή: το πώς θα επιλέξεις να σταθείς μέσα σε μια κοινωνία που δεν μπορείς να κρυφτείς.

Τι χρειάζεται να συμβεί Φωτεινή για να ξεκινήσουμε να μιλάμε πιο ανοιχτά, ελεύθερα και ανθρώπινα;

Να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να ρίξουμε τον εγωισμό μας. Σίγουρα κανένα από τα δύο δεν είναι εύκολο, είναι όμως λυτρωτικό πιστεύω. Θα αναλογιστεί κανείς πως ζούμε σε τόσο γρήγορους ρυθμούς που δεν προλαβαίνουμε να αφουγκραστούμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, θα βρούμε χρόνο για τους άλλους; Είναι πάντα πιο εύκολες οι έτοιμες λύσεις και η πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων απαιτεί κατανόηση και χρόνο, κάτι που φαντάζει πολυτέλεια, δεν είναι όμως. Είναι ο πυρήνας για την ευτυχία. Οι άλλοι είμαστε εμείς και η σχέση μας μαζί τους δεν μπορεί να βασίζεται παρά μόνο στην αγάπη και την κατανόηση. Θέλει υπομονή και πολύ πείσμα, πιστεύω όμως ότι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για το καλό και μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Γνωρίζω ότι στα Χωριάτικα όλα περνάνε από τα χέρια σου. Από τη συλλογή των ειδήσεων, τα κείμενα, το τύπωμα, έως τη διανομή πόρτα-πόρτα. Αυτό που δε γνωρίζω είναι πως η Φωτεινή «φροντίζει» τον εαυτό της. Πρόκειται για ένα εγχείρημα αρκετά δημιουργικό αλλά και… αγχωτικό ταυτόχρονα.

Δεν είμαι πολύ καλή σ’ αυτό και δε θα κρύψω πως πολλές φορές έχω φτάσει στα όρια μου. Δεν είναι εύκολο να ισορροπείς ανάμεσα σε τόσους ρόλους, υπάρχουν πολλές δυσκολίες που καλούμαι να αντιμετωπίσω τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Έχω περάσει απ’ όλα τα στάδια με το άγχος μου μέχρι που έφτασα σ‘ ένα σημείο που δεν είχα άλλη επιλογή από το να το αντιμετωπίσω. Το τελευταία διάστημα προσπαθώ να διατηρώ κάποια όρια  και να παίρνω κάποια απόσταση για να μπορώ να ανταπεξέλθω. Πάντοτε ήμουν εργασιομανής αλλά πλέον για μένα έχει προτεραιότητα η προσωπική μου ζωή και η ψυχική μου υγεία. Φυσικά δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο που θέλω αλλά έχω επίγνωση της παγίδας που κρύβει η πολλή δουλειά και προσπαθώ να προσέχω τον εαυτό μου. Έτσι είμαι και πιο αποδοτική στη δουλειά μου γιατί την απολαμβάνω περισσότερο. Στο τέλος της ημέρας στόχος μου είναι η ευτυχία και όχι η επιτυχία και δεν σκοπεύω να θυσιάσω την πρώτη για τη δεύτερη.

Στρες, κατάθλιψη, ψυχοσωματικά: Μήπως τελικά η απάντηση σε όλα αυτά είναι η επιστροφή στο χωριό;

Αν ήταν τόσο απλό, πιστεύω πως θα το είχαμε ήδη λύσει!  Όχι, δυστυχώς δεν είναι αυτή η λύση, ίσως μάλλον να έχει και τα αντίθετα αποτελέσματα! Το χωριό δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μια μικρογραφία της κοινωνίας, όπου όλα τα θετικά και τα αρνητικά είναι πιο έντονα. Συχνά παρουσιάζεται ως μια λύση φυγής από την πραγματικότητα, δεν είναι όμως. Διαφέρει πολύ ένα τριήμερο από μια μετοίκηση. Έχει τις προοπτικές και τα εργαλεία, όπως η επαφή με τη φύση, αλλά αν δεν έχουμε τη θέληση να αντιμετωπίσουμε όσα μας κυνηγάνε δεν θα μας βοηθήσει. Αν όμως ψάχνουμε να αλλάξουμε ουσιαστικά τον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή, αν έχουμε διάθεση να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και τους ανθρώπους γύρω μας, τότε, ναι, το χωριό μας προσφέρει μια ζωή με πιο ανθρώπινους ρυθμούς και αυτό είναι μεγάλη παρηγοριά και ανακούφιση.

Πως οραματίζεσαι την εφημερίδα σου πέντε χρόνια μετά;

Θα ήθελα πολύ το έντυπο να κερδίζει έδαφος και να μπορεί να συνεχίζει με ανοδική πορεία, ξέρω όμως πως αυτή θα είναι μια δύσκολη μάχη. Τα χωριάτικα ευελπιστούν να γίνουν κοινός τόπος για όλα τα χωριά και κάτω απ’ την ομπρέλα τους να βρουν θέση ιστορίες και καλές πρακτικές που αξίζει να μοιραστούν. Θα ήταν φανταστικό να είχαμε μια μεγάλη ενεργή κοινότητα που να μοιράζεται όνειρα και προβληματισμούς! Σημαντικό θα ήταν να είχαμε και μια οικονομική σταθερότητα ως επιχείρηση γιατί, ας μην κρυβόμαστε, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα στο επιχειρειν σήμερα, ενώ ελπίζω ότι μέχρι τότε θα είμαστε και μια μεγάλη ομάδα με πάθος και αγάπη για αυτό που κάνουμε.

Αν αύριο, μεθαύριο σου γινόταν μια πρόταση να ασχοληθείς με την πολιτική, είναι κάτι που θα σκεφτόσουν; Σε ρωτάω διότι η ενασχόλησή σου με τα κοινά -όσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότερο και σε μεγαλύτερο βάθος- μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια ευκαιρία…

Οι σπουδές μου είναι πάνω στις πολιτικές επιστήμες και ήταν μια συνειδητή επιλογή. Ήθελα να μάθω πως δομείται και πώς λειτουργεί η κοινωνία μας. Πιστεύω πως όλοι οφείλουμε να είμαστε πολιτικοποιημένοι και ουσιαστικά πολίτες του κράτους. Μας αφορά απολύτως ό,τι συμβαίνει γύρω μας, δεν υπάρχει πολιτική χωρίς πολίτες. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα έχουμε αμαυρώσει την έννοια της πολιτικής με την κομματοποίηση και το πελατειακό κράτος. Σ’ ένα υγιές πολιτικό περιβάλλον θα έπρεπε όλοι να επιδιώκουμε ενεργό ρόλο. Δυστυχώς απέχουμε πολύ από αυτό, ευτυχώς υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να προσφέρουμε στην κοινωνία και την κοινότητά μας και σ’ αυτούς σκοπεύω να επενδύσω.

Αν με έναν μαγικό τρόπο μπορούσες να αλλάξεις κάτι ευθύς αμέσως στον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;

Να αγαπάμε τους ανθρώπους γύρω μας και να τους ακούμε. Η αγάπη θα μας σώσει, είμαι απολύτως σίγουρη για αυτό, ξέροντας πόσο δύσκολο εγχείρημα είναι. Χρειάζεται ταπεινότητα και υπομονή για να αγαπήσεις τον κόσμο γύρω σου, είναι όμως ο δρόμος για την ευτυχία.

Και μια ευχή για την νέα χρονιά για τους αναγνώστες του magicme;

Δε θα ήταν υπέροχο να ζήσουμε τα όνειρα μας αυτή τη χρόνια; Μας εύχομαι να βρούμε το θάρρος να πολεμήσουμε για αυτά, να έχουμε υπομονή και επιμονή και να τολμήσουμε όσα ποθούμε! «Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος» όπως λέει και ο αγαπημένος Φ. Δεληβοριάς.