Συνέντευξη με τη Λίνα Ροδοπούλου: H στασιμότητα με θλίβει αφάνταστα

Μια γυναίκα ονειροπόλα, που όταν σβήνουν τα φώτα της σκηνής είναι «η κλασική Ελληνίδα μάνα» όπως μου λέει, είναι μεταξύ άλλων, η μουσικός και τραγουδίστρια Λίνα Ροδοπούλου που μας μαγεύει με την άρπα και τη φωνή της. Η Λίνα, που απο την επιστήμη της Τοπογραφίας οδηγείται στον κόσμο της Μουσικής και μας προσφέρει έργα-δώρα, επιβεβαιώνει με το παράδειγμά της πως όταν «το λέει η καρδιά» και το «είναι» σου, το να τολμάς τα όνειρά σου και να τα πετυχαίνεις, είναι μονόδρομος! 

Διαβάζετε αναλυτικά τη συνέντευξη

Από την επιστήμη της Τοπογραφίας, στον μαγικό κόσμο της Μουσικής… Τι σε οδηγεί μέσα σου να επιλέξεις αυτόν τον δρόμο;

Η μουσική υπήρχε πάντα στη ζωή μου, με συντρόφευε από μικρό παιδί και στα δύσκολα και στα εύκολα. Πάντα ήθελα να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινότητα μου. Αυτό που με οδήγησε στο να κάνω τη μετάβαση σε επαγγελματικό επίπεδο είναι το γεγονός ότι κάθε τόσο μου χτύπαγαν την πόρτα πολλές ευκαιρίες να ασχοληθώ με αυτήν αποκλειστικά.

Υπήρχαν ωστόσο «φωνές» που σε απέτρεπαν από αυτήν την επιλογή, προφασιζόμενες τις δυσκολίες του καλλιτεχνικού χώρου;

Πράγματι, οι φωνές που με απέτρεπαν να ασχοληθώ ήταν πολλές και αυτό λόγω της ανασφάλειας που υπάρχει στον καλλιτεχνικό χώρο. Αποφάσισα λοιπόν να δώσω χρόνο και να μην πάρω καμία βιαστική απόφαση και όταν ήρθε η στιγμή που αισθάνθηκα σίγουρη για τον εαυτό μου και η επιθυμία μου να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μουσική γιγαντώθηκε, τότε οι φωνές αυτές κόπασαν.

Η κέλτικη άρπα πως μπήκε στη ζωή σου;

Η κέλτικη άρπα μπήκε στη ζωή μου πριν από λίγα χρόνια ένα καλοκαίρι όπου συνέβησαν δύο γεγονότα. Το ένα είναι ότι παρακολούθησα τη Lorena McKennitt στο Ηρώδειο, την οποία θαυμάζω απεριόριστα και εκεί συνειδητοποίησα ότι θέλω να βρω κι εγώ έναν ξεχωριστό ήχο με τον οποίο θα μπορούσα να γεφυρώσω τα αγαπημένα μου ελληνικά τραγούδια με τη διεθνή σκηνή και το δεύτερο γεγονός είναι πως την ίδια εποχή ένας πολύ καλός μου φίλος έφερε μια κέλτικη άρπα από το εξωτερικό και είχα τη χαρά να αρχίσω να πειραματίζομαι με αυτή. Αυτό λοιπόν ήταν απλώς η αρχή…

Για ποια στιγμή στην έως τώρα καλλιτεχνική σου πορεία αισθάνεσαι βαθιά ευγνωμοσύνη;

Θα θυμάμαι για πάντα τη στιγμή που τραγούδησα στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο υπό τη διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη, στη μουσική παράσταση «Όλη η Ελλάδα για τον Μίκη», όπου εμπνευστής της ήταν ο μαέστρος μου, Παναγής Μπαρμπάτης. Ήταν η τελευταία φορά όπου ο μεγάλος αυτός Έλληνας και μουσικός διηύθυνε ζωντανά.

Πόσο σημαντικό είναι για εσένα να ζεις εναρμονισμένη με τις αξίες σου; 

Είναι τόσο σημαντικό ώστε να καθορίζει ποιους ανθρώπους έχω δίπλα μου στη ζωή μου. Όταν νιώθω ότι κάτι πάει ενάντια σε αυτές απλά το απομακρύνω γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Προτιμώ να κοιμάμαι ήρεμη τα βράδια…

Ποια είναι η Λίνα όταν δεν κοιτάει κανείς;

Είναι ένας άνθρωπος ονειροπόλος, που παλεύει όπως και όλοι οι υπόλοιποι με την καθημερινότητα και τα προβλήματά της. Δεν μπορώ να παραλείψω ότι όταν δεν κοιτάει κανείς και όταν σβήνουν τα φώτα της σκηνής είμαι η κλασική Ελληνίδα μάνα!

Πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωπες με διλήμματα στην καριέρα, τις σχέσεις, τη ζωή και καλούμαστε να κάνουμε ριζικές αλλαγές μέσα από τις αποφάσεις μας. Ποια η δική σου σχέση με την έννοια της αλλαγής;

Μου αρέσουν οι αλλαγές, άλλωστε πιστεύω ότι το έχω αποδείξει, από το γεγονός ότι έκανα μια μεγάλη στροφή στη ζωή μου και από μηχανικός έγινα τραγουδίστρια. Επίσης όσα χρόνια ασχολούμαι με τη μουσική έχω κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα με αποκορύφωμα την απόφαση να ασχοληθώ με την κέλτικη άρπα. Μέσα από τις αλλαγές βελτιωνόμαστε, η στασιμότητα με θλίβει αφάνταστα.

Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες ή που δεν έκανες;

Καλύτερα να μετανιώσω για κάτι που έκανα, παρά να αναρωτιέμαι μια ζωή πως θα ήταν αν το είχα κάνει.

Ποια είναι τα «καύσιμα» που σου δίνουν κίνητρο να συνεχίζεις και να δημιουργείς;

Η αγάπη μου προς τη μουσική, προς τους δικούς μου ανθρώπους και προς ό,τι αγαπώ σε αυτή τη ζωή.

Μαγεία είναι…

Να βλέπω τους ανθρώπους να χαίρονται μέσα από τη μουσική μου.