Γι’ αυτές τις στιγμές αξίζει κανείς να ζει

Η ζωή είναι στιγμές.

Μικρές, φευγάτες, μα τόσο πολύτιμες. Ισχυρό παυσίπονο και τόσο ικανές να μαλακώσουν τον πόνο και το τραύμα μιας περασμένης δυσκολίας.

Αν το σκεφτείς, για κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητά ή μη, ονειρευόμαστε και πασχίζουμε.

Για τη στιγμή που θα κρατήσουμε το πτυχίο στα χέρια μας. Για τη στιγμή που θα πιάσουμε τη δουλειά που θέλαμε. Για τη στιγμή που θα γνωρίσουμε τον έρωτα, που θα τον παντρευτούμε, που θα πρωτοαντικρίσουμε το παιδί μας στο μαιευτήριο και πάει λέγοντας.

Λεπτά συγκλονιστικής ψυχολογικής βαρύτητας που από πίσω τους κρύβουν ώρες και χρόνια ανυπομονησίας ή σκληρής δουλειάς. Είναι πολύτιμα διαμάντια στο δρόμο μας, που μας φωτίζουν τα σκοτάδια και μας δίνουν τη δύναμη να προχωράμε.

Είναι αυτές οι στιγμές που τις ξαναζούμε μέσα από τις κουβέντες που κάνουμε και δεν βαριόμαστε ποτέ να φέρνουμε στο νου.

Χιλιοειπωμένες, αγαπημένες ιστορίες που δεν χάνουν ποτέ τη λάμψη τους.

Που πάντα ανακαλύπτεις και μια νέα πτυχή τους, μια άλλη εκδοχή από την τελευταία αφήγηση.

Ξέρεις, το μυαλό έχει την ανάγκη να επαναλαμβάνει τα όμορφα που έχει ζήσει, τόσο νοητά, όσο και προφορικά. Είναι μια φυσική λειτουργία του εγκεφάλου προκειμένου να παράγει ορμόνες ευτυχίας μια στο τοσο.

Θα το έχεις παρατηρήσει στους μεγαλύτερους ανθρώπους. Αρέσκονται να μένουν στα παλιά και να στα διηγούνται ξανά και ξανά με τέτοιο ενθουσιασμό σαν να είναι η πρώτη φορά που τα εξιστορούν.

Γι’ αυτές τις στιγμές αξίζει κανείς να ζει.

Αξίζει να προσπαθεί και να μην το βάζει κάτω. Να χτίζει νέες, αναπολώντας τις παλιές. Οι όμορφες στιγμές πετούν. Έρχονται γρήγορα, διαρκούν λίγο και δεν σου χαρίζονται.

Φρόντισε να είσαι εκεί όταν σε επισκεφτούν με όλο σου το είναι και όλη σου την καρδιά.

Να τους δίνεσαι ολόψυχα.