Όλα όσα θα έπρεπε να ακούει ένα παιδί με την πρώτη του ανάσα

Μια συγνώμη και μια υπόσχεση. Μια συγνώμη και μια δέσμευση ζωής. Αυτά χρειάζεται να ακούσει κάθε Παιδί σε αυτόν τον κόσμο, μετά το “σ’ αγαπώ”.

Κάθε Παιδί σε αυτόν τον κόσμο είναι δικό μου και δικό σου. Κάθε Παιδί σε αυτόν τον κόσμο θα πρέπει να το φροντίζουμε όλοι, γιατί έχουμε χρέος για τον κόσμο στον οποίο ήρθε.

Παιδί μου, Παιδί μας,

Μπορεί η ζωή σου να ξεκίνησε προφυλαγμένη και ήρεμη, καλά προστατευμένη μέσα σε ένα σώμα που σε δημιούργησε και σε μεγάλωσε.

Μπορεί να αγαπήθηκες από το πρώτο λεπτό, πριν καν αντικρύσουν τα ματάκια σου το φως.

Μπορεί να ένιωσες τη ζεστασιά από ένα χάδι, πριν καν σε αγγίξουν χέρια για πρώτη φορά.

Μπορεί να ένιωσες να σε λαχταρούν, πριν καν σε πάρουν αγκαλιά.

Έτσι θα έπρεπε.

Συγνώμη αν δεν ήταν έτσι για σένα

Συγνώμη που ο μικρός, ανθρώπινος εγωισμός σε έφερε στον κόσμο πριν τον κάνει καλύτερο για σένα.

Συγνώμη αν αυτός ο κόσμος σου δείξει από νωρίς το σκληρό του πρόσωπο.

Συγνώμη αν ακούσεις πως “ο κόσμος είναι σκληρός και δύσκολος“ και πρέπει κι εσύ να γίνεις έτσι για να επιβιώσεις.

Συγνώμη που δεν έχουμε κάτι καλύτερο να σου προσφέρουμε να δεις εδώ έξω. Ακόμη.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παλεύουμε κάθε λεπτό της ζωής μας να κάνουμε τον μικρόκοσμο σου, αυτόν των αγαπημένων σου κοντινών προσώπων, το πιο πολύτιμο φυλαχτό.

Να σου υποσχεθούμε πως ο δικός σου ο κόσμος θα είναι γεμάτος αγάπη, φως και δύναμη για να μάθεις πώς να αντέχεις τα δύσκολα γύρω σου και μέσα σου.

Ο κόσμος σου θα είναι πάντα μια αγκαλιά

Θα είναι παρηγοριά.

Θα είναι κράτημα.

Θα είναι φροντίδα και θρέψη της ψυχούλας σου.

Ο κόσμος σου θα είναι γεμάτος αγάπη, ώστε να ξέρεις να αναγνωρίζεις όλα όσα δεν είναι αγάπη και να φεύγεις μακριά.

Ο κόσμος σου θα είναι γεμάτος φως, ώστε να αναγνωρίζεις τα σκοτάδια γύρω σου και μέσα στους ανθρώπους.

Ο κόσμος σου θα είναι γεμάτος δύναμη, ώστε να ξέρεις να αναγνωρίζεις πως αδυναμία είναι να πιστεύει ο άνθρωπος πως είναι ανώτερος από κάποιον ή κάτι άλλο. Αδυναμία μεγαλύτερη από την αυταπάτη της ανωτερότητας, δεν υπάρχει, να το θυμάσαι αυτό Παιδί μου, Παιδί μας.

Δυστυχία μεγαλύτερη από το να πιστεύει ο άνθρωπος πως η ευαισθησία και η καλοσύνη είναι αδυναμίες, δεν υπάρχει. Όχι Παιδί μου, Παιδί μας, η ευαισθησία και η καλοσύνη είναι οι ισχυρότερες δυνάμεις.

Μπορεί να μη καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο για σένα,

μα δε θα κρύψουμε ποτέ τα δάκρυα μας και τις δυσκολίες μας από σένα. Γιατί θα μάθεις πως αντέχοντας να αγγίζουμε τις δυσκολίες μέσα μας, γινόμαστε πιο δυνατοί.

Μπορεί να μη καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο για σένα, μα θα καταφέρουμε να σε μάθουμε να κάνεις σημαία την ευαισθησία σου.

Την αγάπη σου.
Το χαμόγελο σου.

Το πείσμα σου.
Το νοιάξιμο σου για τους άλλους.

Την άσβεστη φλόγα μέσα σου να συνεχίζεις, όσο σκληρός κι αν φαντάζει κάποιες φορές ο κόσμος.
Να μπορείς να λυγίζεις, να σου επιτρέπεις να ξεκουράζεσαι, να αντέχεις και να συνεχίζεις.

Ναι, ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, αλλά εσύ είσαι

Δεν θα πρέπει να προσαρμοστείς εσύ στην σκληρότητα του κόσμου, μα αυτός σε εσένα. Στη δύναμη σου και στο φως σου.

Θα βρεις κι άλλα πλάσματα, αγγελικά πλασμένα, ανθρώπους μεταξένιους και ευαίσθητους δυνατούς, να τους διαλέξεις και να πορευτείτε μαζί, να αλλάξετε τα κακώς κείμενα.

Μπορεί να μην καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο για σένα, μα σου υπόσχομαι πως δεν θα σταματήσουμε να προσπαθούμε με ό,τι τρόπο διαθέτει η ψυχή μας. Ξεκινώντας από αυτήν, φροντίζοντας και καθαρίζοντας την. Για να μπορούμε με καθαρά χέρια και καθαρές ψυχές να αγγίζουμε την δική σου. Τίποτε λιγότερο από αυτό δεν σου αξίζει.

Και δεν μπορούμε να τα παρατήσουμε. Όχι όσο έχουμε την παιδική ηλικία κάποιου στα χέρια μας.

Δεν μπορούμε να τα παρατήσουμε γιατί έχουμε το σπουδαιότερο κίνητρο: τα Παιδιά αυτού του κόσμου.