Η ελευθερία είναι προνόμιο του ειλικρινή

Πολλές φορές, το να είμαστε ειλικρινείς δε μοιάζει πάντα ο πιο εύκολος δρόμος.

Για να μην πληγώσουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, να μη φανούμε «κακοί συνάδελφοι», να είμαστε «καλοί εργαζόμενοι», «καλές κόρες», «καλοί πατεράδες» επιλέγουμε είτε τη σιωπή, είτε να πούμε μια αλήθεια κάπως διαστρεβλωμένη, πασπαλισμένη με τόσο δα ψεματάκια.

Πόσο οκ είναι αλήθεια αυτό για εμάς; Και πόσο οκ είναι και για τους άλλους αλλά και για τη σχέση μας μαζί τους;

Η ελευθερία είναι προνόμιο του ειλικρινή.

Και δεν υπάρχει πιο απελευθερωτικό συναίσθημα από το να τη μοιράζεις απλόχερα στους ανθρώπους σου, όπως στον εαυτό σου.

Καμιά φορά, προτιμούμε να καταπιέσουμε τις αλήθειες μας, τις θέσεις, τις απόψεις και τα αισθήματά μας μόνο και μόνο για να μη φανούμε «κακοί». Η πραγματικότητα όμως είναι αλλιώς.

Το «κακοί» είναι μια δική μας ερμηνεία. Προέρχεται από τον φόβο του να μη διαταράξουμε τις σχέσεις μας με τους σημαντικούς άλλους. Και ως γνωστόν ο φόβος θολώνει, με αποτέλεσμα… να υπερισχύσει το ψέμα. Η μη ειλικρίνεια.

Τι θα συνέβαινε αλήθεια, αν το παίρναμε λίγο αλλιώς;

Υπάρχουν σκληρές αλήθειες, δύσκολες, όμορφες και σίγουρα πάντα υποκειμενικές. Το ζήτημα δεν είναι να αλλάξουν οι αλήθειες μας. Το ζήτημα δεν είναι να τις κρύψεις, να πεις ψέματα. Το ζήτημα είναι ένα: Να έχεις ξεκάθαρη πρόθεση για ό,τι μοιραστείς. Να έχεις πρόθεση ειλικρινή.

Αν λοιπόν η βάση σου ξεκινάει από εκεί και με ενσυναίσθηση, σαφήνεια και δείχνοντας πάντα κατανόηση στον άλλον μοιραστείς τη δική σου αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, τότε που το κακό;

Και για να το σκεφτείς λίγο διαφορετικά…

Εσύ, σαν άτομο, προτιμάς μια διαστρεβλωμένη αλήθεια από τον Χ για να μην «πονέσεις», ή ειλικρίνεια αυτούσια, δοσμένη με καλή πρόθεση και πάντα με αγάπη για να πάρεις τροφή για σκέψη προς βελτίωση; Αν είσαι στο δεύτερο, ο δρόμος είναι ξεκάθαρος.

Τροφή για σκέψη…