Βάσω Λέντζιου
Ζέστη με ελαφρύ αεράκι.
Ησυχία έξω με μόνη συντροφιά το κελάηδισμα τους.
Πετούν ανέμελα γύρω από τη βεράντα σου που βλέπει θάλασσα.
Μπλε του ουρανού και μπλε της θάλασσας μαζί ένα.
Εσύ απολαμβάνεις στο καναπεδάκι σου από μπαμπού τον ελληνικό καφέ που αχνίζει. Τον δεύτερο της μέρας, τον απογευματινό. Σαν διαφήμιση ακούγεται, έτσι;
Είναι διαφήμιση. Της ίδιας της ζωής.
Αυτά τα χαλαρά μεσημέρια γεμάτα τεμπελιά και αναζωογόνηση που δε θες να τελειώσουν.
Σου θυμίζουν μετά από ένα βαρύ χειμώνα πως ήρθε η ώρα να ξεκουραστείς και να φορτίσεις τις μπαταρίες σου.
Η αξία αυτών των μεσημεριών είναι αθροιστική και μεταγενέστερη.
Όταν δε, έχεις και καλή παρέα… κανένα μπαράκι ή ντελικάτο εστιατόριο δεν μπορεί να κοντράρει αυτή την ομορφιά και το συναίσθημα.
Τα περιμένουμε και φέτος ανυπόμονα, όπως τότε που ήμασταν παιδιά.
Γινόμαστε και πάλι εκείνο το παιδί, το ανέμελο και το αχόρταγο για λίγη ακόμα…. καλοκαιρινή σιέστα.
GIPHY App Key not set. Please check settings