Magic Diaries #12: Τα δίνεις όλα αν έχεις να δώσεις

Τα δίνεις όλα αν έχεις να δώσεις…

Μου λέει ο Α. και τον σταματάω επιτόπου: Μισό λεπτό, θέλω να το σημειώσω αυτό, θα το κάνω κείμενο.

Αυτό είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο όταν συνομιλώ με φίλους και ανθρώπους που με εμπνέουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση με ενέπνευσε ο Α.

Ο Α. που εκείνο το πρωινό Τετάρτης με είδε σε μια κατάσταση ομολογουμένως όχι κοντά στην ιδιοσυγκρασία μου, βουτηγμένη σε ένα συνδυασμό απόγνωσης, φόβου και θλίψης. Τουρλού.

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες δεν ήταν εύκολες για μένα

Δεν είχαν την «κλασική πίεση» του φόρτου εργασίας που οκ, μετά πας, βρίσκεις την παρέα σου, κατεβάζεις δύο κρασιά, μοιράζεσαι, γελάς και έρχεσαι στα ίσια σου, αλλά τη ψυχολογική πίεση.

Το «δεν αισθάνομαι καλά». Το «έχω αναλάβει πολλά». Το «αγγίζω τα όριά μου».

Δύσπνοια, ανάσα βαριά, μαύροι κύκλοι

Όσο συζητούσαμε και μοιραζόμουν σκέψεις, λέξεις και συναισθήματα, τόσο παρατηρούσα ότι ηρεμούσε η ψυχή μου με έναν τρόπο. Σα να ερχόταν στη θέση της. Όσο είχα απέναντί μου στάση ανοιχτή, τόσο ήθελα να πω κι άλλα. Ένιωθα ασφάλεια.

Είναι γνωστό πως όταν το καλό μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται και ανθίζει.

Αντίστοιχα, το «κακό» όταν μοιράζεται, ξελαφρώνεις, απομυθοποιείς, κομματιάζεται.

Εκείνο το πρωινό Τετάρτης μόνο αυτό δεν περίμενα ότι θα συμβεί. Είδες όμως; Η ζωή καμιά φορά έχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία από εμάς…

Κι όσο ο Α. παρακολουθεί ό,τι λέω με προσοχή κι εγώ «δίνω πόνο» με την κλασική ψυχολογική μου σκέψη που συνδυάζει τα άπαντα, όπου τα άπαντα αναδύουν τραύματα και τα τραύματα σενάρια… με σταματά…

Τα δίνεις όλα αν έχεις να δώσεις, Μάρη

Και μετά κενό.

Καμιά φορά, η τάση μας να θέλουμε να γίνουμε οι «σωτήρες» που θα «σώσουν» αγαπημένα πρόσωπα, καταστάσεις και τον κόσμο όλο αν χρειαστεί, δεν ωφελεί. Και να σου πω κάτι; Δεν ισχύει κιόλας.

Ο καθένας «σώζεται» μόνο αν θέλει, μόνο αν το επιλέξει, μόνο… μόνος του.

Δίνεις, αν έχεις να δώσεις

Αγάπη, δύναμη, σθένος, ευσπλαχνία, αντοχή.

Αν δεν έχεις, είναι οκ. Το μαστίγιο δεν ωφελεί.

Γεννηθήκαμε για να δώσουμε ό,τι έχουμε κι όπου επιλέγουμε. Πολλές φορές μπορεί να θέλουμε να δώσουμε, αλλά να μην έχουμε… Και αυτό πάλι είναι οκ.

Το δύσκολο έρχεται αν θέλεις να δώσεις και έχεις τη ψευδαίσθηση ότι μπορείς.

Εγώ σε αυτό έπεσα. Ίσως έχεις πέσει κι εσύ. Και αυτό πάλι είναι οκ, απλά για να το καταλάβεις ίσως χρειάζεται να αναμετρηθείς με τους μαύρους κύκλους, τη δύσπνοια και τη βαριά ανάσα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων!

Δε χρειάζεται να μας πιέζουμε. Δε χρειάζεται να βγαίνουμε σε όλα μπροστά με την ψευδαίσθηση του «Μπορώ». Δε χρειάζεται να γίνουμε σωτήρες. Ειδικά το τελευταίο αξίζει να αναλογιστούμε ποια ανάγκη μας προσπαθεί να καλύψει.

Από εκείνη τη μέρα και ύστερα, αισθάνομαι καλύτερα και ευγνωμονώ.