Magic Diaries #20: Μη γίνεις σαν αυτούς

Δεν είσαι η ντουλάπα σου. Δεν είσαι ο τραπεζικός σου λογαριασμός. Δεν είσαι το φαγητό στο ψυγείο σου.

Όσα ρούχα ακριβά κι αν αποκτήσεις, παπούτσια σικάτα, φανταχτερά, όσα μύδια, στρείδια, αστακούς κι αν φας, ακόμα και το τζόκερ να κερδίσεις, πάντα θα δακρύζεις με το πρώτο «σ’ αγαπώ» που άκουσες, τα μεγάλα όνειρα που έκανες όταν ήσουν παιδί, το Πάσχα στο χωριό με όλη την οικογένεια ενωμένη.

Να βρω μια καλή δουλειά. Να κάνω τους γονείς μου υπερήφανους. Να βγάλω λεφτά. Τζάμπα με σπούδαζαν τόσα χρόνια; Να πάρω προαγωγή. Τι παραπάνω δηλαδή έχει η Τούλα από εμένα; Και οι σχέσεις… αχ οι σχέσεις. «Ένα καλό παιδί χωρίς μούσια να πάρεις» έλεγε η γιαγιά μου. «Να φαίνεται το πρόσωπο του, καθαρό!». Να παντρευτείς. Να κάνεις παιδιά. Ένα ίσον κανένα. Μεγάλη οικογένεια! Τουλάχιστον δυο παιδιά. Μεγάλος κήπος! Μεγάλα όλα.

Ο χρόνος περνάει, βιάσου. Πήγαινε ταξίδια, μάζεψε εμπειρίες, γνώρισε ανθρώπους. Τι εννοείς ότι έχεις βγει ελάχιστα το εξωτερικό; Τι περιμένεις; Όλο δουλεύεις. Άσε πια τον υπολογιστή. Μα κοίτα μαύρους κύκλους που έχεις κάνει. Θα σου συστήσω μια κρέμα εξαιρετική αλλά είναι κάπως ακριβή. Δε βαριέσαι, επενδύουμε σε αυτά! Και μάθε επιτέλους να μαγειρεύεις, δεν είσαι δα και δέκα χρόνων. Πρέπει να τρέφεσαι σωστά. Τις βιταμίνες σου τις πήρες σήμερα;

Τα χρόνια περνάνε κι εσύ ακόμα να βάλεις μυαλό. Όλοι κοιτάνε την πάρτη τους, οι φιλίες δεν κρατάνε για πάντα, τίποτα δε ζει «για πάντα». Τις συμβουλές που δίνεις στους άλλους να τις ακούς πρώτα εσύ. Σε ξεζουμίζουν. Ασχολείσαι πολύ με αυτούς. Έχεις δικά σου προβλήματα. Άσε τους. Αυτοί ασχολούνται τόσο με τα δικά σου; Δες καθαρά! Όλοι νοιάζονται μόνο για τον εαυτούλη τους.

Θα σε έλεγα ρομαντική, αλλά τα χρόνια έχουν περάσει. Κάπως ανόητη μου μοιάζεις, είναι δυνατόν να μου μιλάς για κόσμους ιδανικούς; Όλα δανεικά είναι, όλοι δυο μέτρα θα πάρουμε.

Έχεις χάσει το δρόμο σου. Παραιτήσου. Να πας να δουλέψεις άλλου. Τόσες σπουδές, είσαι μια κούκλα, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Κάθεσαι και σκας… πήρες τηλέφωνο τη Χρυσούλα; Τόσες φορές στο έχω πει. Δουλεύει εκεί και ξέρει αυτόν και μπορεί να πει έναν καλό λόγο για σένα. Δε μπορώ να σε βλέπω να κουράζεσαι άλλο…

Κουράστηκες;

Μα γιατί… έχω να σου γράψω τόσα κι άλλα τόσα.

Ας το μαζέψουμε, έχεις δίκιο.

Δεν είσαι η ντουλάπα σου. Δεν είσαι ο τραπεζικός σου λογαριασμός. Δεν είσαι το φαγητό στο ψυγείο σου. Ο χρόνος περνάει, ναι. Για όλους. Το ζήτημα είναι πως.

Το «εγώ» σου μιλά την παραπάνω γλώσσα. «Εγώ» ίσον λογική, ίσον όσα έχουν «γράψει» στο dna μας απ’ όσα έχουμε ήδη ζήσει και ξέρουμε, ίσον μασημένη γνώση. Δυνητικά οδηγεί στην ξερολίαση και μαθηματικά σε συνοδεύει στο «κλείσιμο». Ηλιθιότητα.

Το «είναι» σε ανοίγει. «Είναι» ίσον εμπιστεύομαι την καρδιά και το ένστικτό μου, ίσον ζω ευθυγραμμισμένος με τις αξίες μου, ίσον αποδέχομαι ότι δεν είμαι θεός, ίσον είμαι ανοιχτός στην αλλαγή, το νέο, το άγνωστο. Δυνητικά οδηγεί σε μαγικά παραστρατήματα που σε βοηθούν να ανακαλύψεις εσένα και σε συνοδεύουν σε νέες αρχές. Ζωή.

Κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή, κάθε μέρα είναι μια νέα ζωή.

Ποια γλώσσα επιλέγεις να ακους στην καθημερινότητά σου;

Και πόσο σύμφωνη είναι με τα μεγάλα όνειρα εκείνου του μικρού παιδιού;

ps. 1 Ζήσε όπως θες

ps. 2 Είσαι έξυπνος, μη γίνεις σαν αυτούς.