Magic Diaries #3: Αμοιβαιότητα

«Παίρνεις αυτό που διαπραγματεύεσαι. Αν περιμένεις να πάρεις αυτό που αξίζεις, στο τέλος θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι δεν αξίζεις τίποτα».

Κάνεις μια δουλειά μη συνήθη και πληρώνεσαι με έναν συνήθη μισθό. Χρόνια ολόκληρα δίνεις όλη σου την ενέργεια, το είναι και τον επαγγελματισμό για να έρθει μια μέρα που κάθε κύτταρο του οργανισμού σου ξενερώνει με την πάρτη σου και λέει «Αρκετά!».

Κουράστηκες. Τα έδωσες όλα. Τι παίρνεις; Τι πήρες;

Βρίσκεσαι σε μια σχέση κατά τους άλλους τοξική. «Δε ξέρουν αυτοί μωρέ, ο κόσμος πάντα λέει»… και έχεις δίκιο, που να ξέρουν, αφού μόλις τον γνώρισες χάθηκες από προσώπου γης. Κάθε φορά που θέλει να βρεθείτε, τρέχεις. Κάθε φορά που θέλεις να βρεθείτε εσύ έχει ποδόσφαιρο, η μίτινγκ στη δουλειά, η έχει κανονίσει να δει τη μαμά του και ρίχνει άκυρο. «Άκυρο». Ξυπνάς μια μέρα και αποφασίζεις να αρχίσεις ψυχοθεραπεία ξανά. Αρκετά.

Κουράστηκες. Τα έδωσες όλα. Τι παίρνεις; Τι πήρες;

Έχεις μια φίλη, την οποία λατρεύεις. Γνωρίζεστε χρόνια, είστε σαν αδερφές. Κάθε φορά που βρίσκει τον υποψήφιο νυν, γίνεται καπνός. Εμφανίζεται όταν χωρίζει ξανά με δάκρυα στα ματιά, για να την «κάνεις καλά». Δεν ήταν πάντα έτσι η Ελενίτσα, όχι. Εσύ όμως ήσουν πάντα εκεί. Αρκετά.

Κουράστηκες. Τα έδωσες όλα. Τι παίρνεις; Τι πήρες;

«Οι άνθρωποι είναι σαν τα σκυλιά. Όπως τους μάθεις» μου είχε πει κάποτε ένας αγαπημένος μου άνθρωπος. Το βρήκα τόσο «κυνικό» στα 24 χρόνια μου. Χρόνια μετά, μετά λύπης αντιλαμβάνομαι ότι τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι. Οι ρομαντικοί για να επιβιώσουν χρειάζεται να είναι και σκληροί.

Και τη σκληρή καρδιά αναγκαστικά τη χτίζουν μέσα από χαστούκια, γροθιές στην καρδιά, μαχαιριές πισώπλατες και φίλους που αλλάζουν πρόσωπα και στο τέλος, ευτυχώς σου αδειάζουν τη γωνία γιατί δε μπορούν να αντέξουν την αλήθεια σου.

Ξέρεις πότε έρχεται το αληθινό «Αρκετά» μέσα κι έξω σου; Όταν αντιληφθείς ότι σε όλα τα παραπάνω, μερίδιο ευθύνης αφενός έχεις κι εσύ και αφετέρου όταν αρχίζεις κι αντιλαμβάνεται την πραγματική σου αξία.

Αλήθεια, ποιο το ρίσκο να χωρίσεις έναν γελοίο που δε σε υπολογίζει;

Ποιο το ρίσκο να πάρεις αποστάσεις από μια τοξική «φίλη» που δε σε ρώτα καν πως είσαι και έχει πάντα την κρυφή απαίτηση να είσαι εκεί;

Ποιο το ρίσκο να εγκαταλείψεις μια δουλειά στην οποία θα χάσεις έναν συνήθη μισθό τη στιγμή που θες να ανοίξεις τα φτερά σου και… σε περιμένουν τόσες άλλες; Απελευθερώσου.

Η αληθινή ζωή ξεκινά όταν αρχίζεις να αντιλαμβάνεται την αξία σου. Κι όταν το κάνεις αυτό, αυτόματα βγάζεις πιστόλι νοητό και πυροβολείς το φόβο. Κι όταν πεθάνει ο φόβος… τότε ξεκινάς εσύ. Κι όταν ξεκινήσεις, μη ξεχάσεις να στείλεις φιλάκια σε όσους ποτέ δεν αναγνώρισαν την αξία σου και προσπάθησαν να σε κάνουν να πιστέψεις με τον τρόπο τους ότι δεν αξίζεις τίποτα άλλο παρά μόνο να συμβιβαστείς.

Είναι εχθροί. Τελεία και παύλα. Ότι πρόσωπο κι αν έχουν, ή αναλόγως των περιστάσεων παίρνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στη νέα σου ζωή δεν τους έχεις ανάγκη εσύ. Αυτοί όμως;

Αμοιβαιότητα λέγεται.

Φιλάκια.