Είναι φορές που ο κόσμος σου φαίνεται βαρύς κι ασήκωτος, πεζός κι αποπροσανατολισμένος. Είναι φορές που αισθάνεσαι να κολυμπάς σε μία θάλασσα από επίπλαστες ανάγκες, ηλίθιους δισταγμούς και διαμάχες χωρίς νόημα. Κι εκεί που νιώθεις να βουλιάζεις, πέφτεις πάνω σε ανθρώπους φωτεινούς που, χωρίς να το γνωρίζουν, χωρίς να σε γνωρίζουν, απλώνουν το χέρι τους και σε τραβούν στην επιφάνεια να πάρεις μια ανάσα.
Ανθρώπους σαν την Μαλάλα Γιουσαφζάι που αγωνίζονται για πράγματα που έχουν πραγματική σημασία γιατί ο κόσμος είναι αφόρητος χωρίς αυτά. Πράγματα όπως το σχολείο, η παιδεία, τα βιβλία και η γνώση.
Η Μαλάλα γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1997 στο βορειοδυτικό Πακιστάν. Η περιοχή της κατελήφθη από φανατικούς Ταλιμπάν του Αφγανιστάν που, ανάμεσα στα αυταρχικά μέτρα που επέβαλαν, απαγόρευαν στα κορίτσια το σχολείο και στις γυναίκες τα ψώνια, τη μουσική και τη τηλεόραση. Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να πυρπολήσουν περίπου 200 σχολεία, θέλοντας να αποκλείσουν τις γυναίκες από οποιαδήποτε δημόσια δραστηριότητα.
Τα περισσότερα κορίτσια και οι οικογένειές τους συμμορφώθηκαν στους αυταρχικούς νόμους των Ταλιμπάν και, φοβισμένα για τις επιπτώσεις, αρνήθηκαν να μιλήσουν σε δημοσιογράφους του BBC για τις συνθήκες που επικρατούσαν στο Πακιστάν.
Η Μαλάλα, όμως, δεν φοβήθηκε. Ήταν μόλις 11,5 χρονών όταν αποφάσισε πως το καθεστώς φόβου δεν της ταιριάζει. Ξεκίνησε ένα blog στο οποίο περιέγραφε την καθημερινότητά της, ώστε να μάθει όλος ο κόσμος αυτά που ζούσαν.
«Θυμάμαι ακόμη κάθε λεπτό, από τον φόβο όταν κοιμόμασταν το βράδυ ότι ίσως δεν θα είμαστε ζωντανοί την επόμενη ημέρα, ο φόβος ότι αν πας σχολείο, κάποιος θα σε σταματήσει και θα ρίξει οξύ στο πρόσωπό σου», έγραφε.
Σε πείσμα όσων την ήθελαν φιμωμένη, διεκδίκησε το δικαίωμα των κοριτσιών στη μόρφωση με κίνδυνο να ξυλοκοπηθεί από του φανατικούς Ταλιμπάν. Αψήφησε τις απειλές και συνέχισε να πηγαίνει κανονικά στο σχολείο, ώσπου στις 9 Οκτωβρίου του 2012, ένας Ταλιμπάν μπήκε στο σχολικό λεωφορείο που βρισκόταν το 12χρονο κορίτσι και το πυροβόλησε στο κεφάλι.
Το τραύμα ήταν σοβαρό και αν η Μαλάλα έμενε στο τοπικό νοσοκομείο του Πακιστάν, θα πέθαινε. Το κύμα συμπαράστασης που ξέσπασε από ολόκληρο τον κόσμο, όμως, την κράτησε στη ζωή. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Queen Elizabeth της Αγγλίας και σώθηκε.
Το 2013, μπήκε στη λίστα με τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους του πλανήτη από το περιοδικό Time και της απονεμήθηκε το βραβείο Ζαχάρωφ για την αφοσίωσή της στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών.
Το 2014, έγινε η νεότερη κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης το οποίο της απονεμήθηκε για τον αγώνα της να πηγαίνουν όλα τα παιδιά στο σχολείο. «Αυτό το βραβείο δεν είναι μόνο δικό μου. Ανήκει σε όλα εκείνα τα ξεχασμένα παιδιά που θέλουν να μορφωθούν. Σε όλα εκείνα τα τρομαγμένα παιδιά που επιθυμούν ειρήνη, σε όλα εκείνα τα παιδιά που τους έχουν στερήσει τον λόγο και λαχταρούν την αλλαγή» δήλωσε κατά την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης.
Είναι φορές που εκείνα τα ξεχασμένα παιδιά, δηλώνουν με πυγμή την παρουσία τους και μας θυμίζουν πως αντί να γκρινιάζουμε, να μιζεριάζουμε και να σπαταλάμε το χρόνο μας σε ανούσιες καβγάδες, μπορούμε να υψώσουμε τη φωνή μας μονιασμένοι για έναν κόσμο πιο όμορφο, πιο δίκαιο και ειρηνικό.
Φωτογραφία: The Guardian
Ανακάλυψε περισσότερες ιστορίες σπουδαίων γυναικών ΕΔΩ!
GIPHY App Key not set. Please check settings