Μητρότητα: ένας καμβάς γεμάτος αντιθέσεις και χρώματα

Γράφει η Διονυσία Αδαμοπούλου,

Αν πρέπει να δώσω έναν τίτλο στη μητρότητα, αυτός θα ήταν ταξίδι χωρίς επιστροφή. Ένας καμβάς γεμάτος αντιθέσεις με χρώματα πότε φωτεινά, πότε σκοτεινά, πότε γαλήνια και πότε ζωηρά.

Η μητρότητα φέρνει αναμνήσεις μερικές φορές επώδυνες και σε φέρνει αντιμέτωπη με το αξιακό σου σύστημα. Πρέπει να απαντήσεις στο τι είναι λάθος και τι σωστό, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνεις ότι για χάρη του παιδιού σου μπορεί να χρειαστεί να αναιρέσεις παλιές σου πεποιθήσεις.

Συχνά αναπολώ τις σκέψεις που έκανα πριν γίνω μαμά… Πώς φανταζόμουν τη ζωή μου με το παιδί και πώς άφηνα τον χρόνο να κυλά. Ίσως η μητρότητα να ήταν και μια επαφή με τον εαυτό που έκρυβα και με το τι είχε πραγματικά αξία.

Κανείς δεν σε προετοιμάζει για ό,τι ακολουθεί. Όσα βιβλία κι αν διαβάσεις, όσες συμβουλές κι αν λάβεις, το ταξίδι της μητρότητας είναι αχαρτογράφητο – μοναδικό για κάθε μητέρα και κάθε παιδί.

«Λίγο πριν την έκρηξη της ζωής…

Πώς να ετοιμαστεί κανείς;»

Όταν κρατάς για πρώτη φορά το παιδί σου αγκαλιά, μπορεί να νιώσεις ένα κύμα αγάπης να σε διαπερνά. Μπορεί και όχι όμως. Μπορεί να νιώσεις απορία, αμηχανία ή φόβο. Και τότε ένα ερώτημα γεννιέται “Είμαι αρκετή;”

Και μέσα σε αυτό το ερώτημα, αναδύεται η μαγική, αλλά και συχνά δύσκολη φύση της μητρότητας. Και καθώς ξεκινάς αυτό το ταξίδι και πλανάσαι στο άγνωστο, τελικά μαθαίνεις πως η μητρότητα δεν είναι ένας δρόμος με χαραγμένη πορεία, ούτε υπάρχει gps με οδηγίες.

Ίσως πάλι να μην είναι ταξίδι, αλλά ένας καθρέφτης που σε καλεί να δεις βαθιά μέσα σου. Σε οδηγεί να αναμετρηθείς με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες σου. Σε μαθαίνει πως “αρκετή” δεν σημαίνει τέλεια, αλλά παρούσα. Το παιδί δε ζητά τελειότητα, ζητά την αφοσίωσή σου, –ε, και μια δόση προσαρμοστικότητας, γιατί κάθε μέρα αλλάζει, και μαζί του κι εσύ!-.

Η μητρότητα σου δίνει τη δύναμη να δεις την ομορφιά μέσα στο χάος και να καταλάβεις ότι τα πιο σημαντικά δώρα βρίσκονται στις απλές, καθημερινές στιγμές: στο γέλιο του παιδιού, στον ήχο της φωνής του όταν λέει “μαμά”, στην τρυφερότητα ενός βραδινού φιλιού.

Ίσως τελικά αυτή η αντιφατική φύση της μητρότητας να την κάνει τόσο μοναδική. Γιατί μέσα στις αντιθέσεις – την αγάπη και την εξάντληση, τη χαρά και την αβεβαιότητα – βρίσκεις την ίδια τη ζωή.

Υ.Γ. –  Προς το παιδί μου: “Είσαι τέλειος γιατί είσαι εσύ, κι εγώ ελπίζω να είμαι αρκετή…”

*Τα αποσπάσματα και οι εικόνες είναι από την ποιητική συλλογή “Τα χρώματα της μητρότητας” της Διονυσίας Αδαμοπούλου, από εκδόσεις Γραφή.